Alþýðublaðið - 26.02.1959, Blaðsíða 8

EQ£me>
Úflitinu
breytt á
einni sek.
3NTÚ getur kvenfólkið breytt útliti sínu á einni
; sekúndu. Hér er mynd af ljóshærðri fegurðar-
dís, en við skulum þó fara varlega í að fullyrða
1 nokkuð um háralitinn.
Hér er sama stúlka með kolsvart hár og full-
yrðir, að hún hafi aldrei á ævinni litað hár sitt,
Lausnina má finna á síðustu myndinni.
Ekki ailtaf
— Hvað segir maður,
þegar maður giftir sig,
mamma? spurði lítil telpa
móður sína.
— Jú, brúðhjónin Iofa að
elska hvort annað og vera
alltaf góð hvort við annað.
Telpan sat hugsi skamma
stund, en sagði síðan glott-
andi:
— Þú og pafobi eru þá
ekki ailtaf gift, mamma.
Ha — er það?
★
AKUR
DROTTINS
ÓLI gamli festi kaup í
litlu koti í einu vesælasta
héraði landsins. Þar var
allt í niðurníðslu. í þrjú ár
stritaði Óli frá morgni til
kvöids, og að síðustu fékk
hann ósk sína uppfyllta og
hafði nóg fyrir sig.
Þá var það einn sunnu-
dag, að presturinn kom í
hetensókn til Óla. „Þér geng
ur vel að rækta. rófurnar,“
sagði presturinn, sem var
snortinn af furðulega góð-
um árangri gamla manns-
ins. „Það lítur út fyrir að
það sé góð samvinna milli
þ|ín og guð(s.“ Óli gamli
benti út á hveitiakurinn
sinn. „Já,“ sagði presturinn
furðu lostinn. „Hér sést
enn foetur, að þú og drott-
inn getið framkvæmt krafta
verk.“ Og svona hélt hann
áfram, er þeir reikuðu um
akrana, sem áður höfðu
verið í megnustu órækt:
Óli sagði frá því, hvérnig
hann hefði breytt þessu ó-
ræktarlandi í frjósama
akra, en presturinn hélt
stöðugt áfram að tala um
hið góða samstarf við drott
in.
Rétt áður en presturinn
fór, sagði Óli loksins: „Ég
veit, að það er allt satt og
rétt, sem presturinn segir
um félagsskap okkar drott-
ins. En ég hefði nú samt
viljað að presturinn hefði
séð akrana hérna meðan
drottinn sá einn um þá.“
★
BREZK hefðarfrú ætlaði
að eyða sumarleyfi sínu í
þýzku fjallaþorpi, en kunni
ekki stakt orð í þýzku. Hún
Ieitaði þess vegna á náðir
skólastjórans í þorpinu, en
hann kunni öriítið í ensku.
Höfuðvandamál frúarinnar
var það, að hún hafði hvergi
komið auga á WC og skrif-
aði þess vegna skólastjór-
anum og bað hann um að,
leiðbeina sér.
Skólastjórinn hafði aldrei
á ævinni séð þessa furðu-
legu skammstöfun WC og
sneri sér til sóknarprestsins
og spurði hann ráða.
— Jú, sagði sóknarprest-
urinn eftir langa umhugsun.
WC mundi istanda fyrir
Wood Chapel (trékirkja).
Auðvitað er frúin trúrækin
og vill koma í kirkju til
mín.
Skólastjórinn varð him-
inlifandi yfir málakunn-
áttu prestsins og þakkaði
honum kærlega fyrir hjálp
ina. Þegar heirn kom settist
hann við skrifborðið sitt og
skrifaði hinni brezku hefð-
arfrú svolátandi bréf:
— Æruverðuga frú! WC
er um tíu kílómetra frá
þeim stað, sem þér búið á, í
námunda við furuskóg
nokkurn. Það er opið á
þriðjudögum og föstudög-
um. Þetta er ef til vill dá-
litið óhentugt fyrir yður, ef
þér þurfið að fara þangað
að staðaldri, en ég get glatt
yður með því, að margir
hafa mat með sér og dvelj-
ast þar allan daginn. Þar
sem margt er um manninn
þarna á sumrin, vil ég ráð-
leggja yður að fara snemma.
Ef þér komið mjög seint,
getur svo farið, að þér verð
ið að standa. WC-ið tekur
nefnilega ekki nema 80
manns í sæti. — Tíu mín-
útum áður en WC-ið er
opnuð er klukkunum
hringt. Ég vil ráðleggja yð-
ur að fara á þriðjudögum,
því að þá er leikið á orgel.
Það mundi gleðja míg ó-
segjanlega mikið, ef ég
mætti útvega yður eitt af
beztu sætunum. Ég er reiðu
búinn að gera allt fyrir yð-
ur, sem mér er unnt.
P.S. Konan mín og gé
höfum því miður ekki verið
þarna í átta mánuði og tek-
ur okkur það mjög sárt, En
leiðin er svo löng.
Líka á
Ký kvik
JULIETTE GRECO nefn
ist ung listakona frá París,
sem fyrst vakti á sér at-
hygli 1946, er hún stofnaði
ásamt vinkonu sinni hinn
svokallaða existensialista-
kabarett Tabou í kjallara
við Saint German des Prés.
Hún var þá tuttugu ára
gömul.
EFTIRFARANDI skop-
;aga birtist nýlega í dönsku
olaði og er hún komin alla
Leið héðan af íslandi. Það
3r ekki oft, sem maður
rekst á ísland í skopsögum
leimspressunnar, og þess
i/egna ætlum við að láta
þessa fljóta með:
Amerískur ferðamaður
/ar í heimsókn á íslandi
og horfði undrandi á heita
og vellandi hverina. Þegas
hann hafði jafnað sig eftir
furðulegheitin, sneri hann
sér að fylgdarmanni sínum
og spurði:
— Heyrðu. Hafið þið þá
líka í gangi á veturna?

usfu orðin
FRANZ
LEYNDARDOMUR
MONT EVEREST .
EITT af hinum |
frönsku menningar- |
blöðum, sem eru ekki. f
svo fá í þessari mið- |
stöð lista og fagur- f
fræði, fór heldur en |
ekki flatt á Heming- f
way g’ámla um dag- f
inn. f
Blaðið skrifaði f
Nóbelsskáldinu og f
spurði það, hvaða tvö f
orð væru honum mik f
ilsverðust á þessum f
síðustu og •verstu tím- f
um vetnissprengja og f
eldflauga. , |,
Heniingway svar- |
aði um hæl: „Með- f
fylgjandi ávísun.“ =
Fær hún geysile.
dóma fyrir leik si:
spáð miklum fra
kvikmyndaleikkoiií
Rithöfundurinn
Gary segist fyrst h
ið hugmyndina a
sögu sinni, er hann
hlífarhermaður í
Þá var honum i
varpað niður í fru
Afrrku og svo illa
að hann lenti á ffl
franskur hermaðt
vitni að þessum atl
hrópaði: „Morðingi!
astu þín ekki að ir
saklausum fílnum?
þetta tekur Gray b
x sögu sína og fí
ein af aðalpersón
Aðrir leikendur :
mynd, sem margir
eigi eftir að fara
um heiminn, eru m
oll Flynn, Frederie
bur og Orson Well
★
ðl
I FYLKINU Mc
Bandaríkjunum h<
lanét skeið reynzt
fá brunaverði til
standa næturvörð í
turnunum yfir hi
lendu skóga.
Loksins hugkvæ;
ráðamönnunum ei
ráðið:
Þeir ráða nýgift
starfans, og, er svc
að fleiri vilja komc
unnt er að ráða. Nú
sagt fjögur augu, s
ast með skógarsvæ
stað tveggja áður —
hjónin líta þá bara
tíma hvort af öðru
★
Fiður og t.
Fyrir skömmu var frum-
sýnd í París kvikmyndin
„Rætur himins“, sem gerð
er eftir hinni frægu skáld-
sögu Romain Gary, og leik-
ur Juliette Greco aðalhlut-
verk og jafnframt fyrsta
hlutverk sitt í kvikmynd.
I EINUM hluta
borgar er það siði
nemendur í einliví
iðn hafa lokið fjöj
námi sínu, áð vígj;
því að velta þeiixi
tjöru og hella síi
yfir þá á eftir.
þessi er ævagömúl
hafa verið tekin x
öld.
Percy þegir um sund, en
kveikir síðan í pípu sinni.
„Já, en hafið þið ekki leit-
að að vini ykkar?“ spyr
Franz eftir stundarþögn.
„Jú, auðvitað hef ég gert
það,“ svaraði Percy, „og
það sem meira er: hríðin,
sem hafði varað í fleiri
daga, virtist fara a
andi einmitt þega
hafði yfirgefið tja
ar. Ég fór út ásam
körlunum til þess
að honum, en v
iiiiiiiiiiiiiiiuiiiimmuiiiiiiiiiiiiiiuiiiiimiiiiiiD
fi 26. fehr. 1959 — Alþýðublaðið
:V