Morgunblaðið - 10.11.1991, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 10. NÓVEMBER 1991
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 10. NÓVEMBER 1991.
23
JltorgtiiiÞlafrifr
Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Árvakur h.f., Reykjavík
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Björn Vignir Sigurpálsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar: Aðal-
stræti 6, sími 691111. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 691122. Áskriftar-
gjald 1200 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 110 kr. eintakið.
Vinnulag Alþingis
Deildaskipting Alþingis var
afnumin með breytingu á
stjórnskipunarlögum lýðveldisins,_
sem samþykkt var í lok næstliðins
kjörtímabils og staðfest af nýju
þingi síðast.liðið vor. Þing það er
nú situr, 1 15. löggjafarþingið,
starfar því í einni málstofu, í
fyrsta sinn frá því að Alþingi var
endurreist sem löggjafarþing árið
1874.
I greinargerð með frumvarpi
því til breytinga á stjórnar-
skránni, sem fól í sér afnám á
deildaskiptingu Alþingis, sagði
m.a.:
„Með þeirri breytingu er stefnt
að því að gera alla málsmeðferð
á Alþingi skilvirkari og nútíma^
legri...
Núverandi deildaskipting hefur
oft leitt til þess að ríkisstjórnir,
sem notið hafa stuðnings meiri
hluta þingmanna, hafa átt erfitt
með að koma málum sínum í
gegnum þingið vegna þess að þær
hafa ekki haft tilskilinn meiri-
hluta í báðum deildum. Það má
því færa að því rök að deildaskipt-
ingin sé í andstöðu við þá viður-
kenndu grundvallarreglu í lýð-
ræðislegum stjórnkerfum að
meirihlutinn ráði úrslitum mála ...
Þá má telja fullvíst að ein
málstofa muni einfalda alla máls-
meðferð á Alþingi líkt og gerðist
í Danmörku 1953 og Svíþjóð 1971
þegar deildaskipting var afnumin
í þjóðþingum þessara ríkja. Af-
greiðsla mála verður þó ekki bara
einfaldari heldur mun hún ganga
öllu hraðar en áður, en jafnframt
ætti að vera tryggt að málsmeð-
ferðin verði vandaðri...”
Af þessum rökstuðningi má
ljóst vera að tilgangurinn með því
að afnema deildaskiptingu Al-
þingis var fyrst og fremst sá að
„gera alla málsmeðferð á Alþingi
skilvirkari og nútímalegri” og
tryggja betur „þá viðurkenndu
grundvallarreglu í lýðræðislegum
stjórnkerfum að meirihlutinn ráði
úrslitum mála”.
Samhliða því að afnema deilda-
skiptingu þingsins er mikilvægt
að dreifa þingmálum, ekki sízt
stjórnarfrumvörpum, betur á
starfstíma Alþingis, þann veg, að
mál hrúgist ekki upp til af-
greiðslu á fáeinum vikum fyrir
þinghlé um jól og áramót, eins
og gerzt hefur lengi undanfarið.
Reyndar gerir stjórnlagabreyt-
ingin þetta auðveldara, þar eð hún
kveður á um að reglulegt þing
komi saman fyrr en áður, það er
1. október, sem og að þingið
standi lengur en áður.
Það er eðlilegt að það taki Al-
þingi einhvern tíma að aðlaga
störf sín að nýrri skipan. Það
verður þó að segjast eins og er,
að vinnulag þingsins, það sem af
er starfstíma þess, stendur naum-
ast undir þeim væntingum, sem
fólk almennt batt við hina nýju
skipan. Af 26 stjórnarfrumvöip-
um og 10 þingmannafrumvörp-
um, eða samtals 36 frumvörpum,
sem lögð hafa verið fram á þing-
inu, hafa aðeins 4 stjórnarfrum-
vörp og 5 þingmannafrumvörp
verið afgreidd til nefnda. Fyrstu
umræðu um 4 stjórnarfrumvörp,
að auki, er lokið, en atkvæða-
greiðsla um visan til nefnda hefur
ekki farið fram. Af 8 tillögum til
þingsályktunar hafa aðeins 2 ver-
ið afgreiddar til nefnda en 6 bíða
umræðu.
Samkvæmt starfsáætlun Al-
þingis, sem lögð var fram í þing-
byrjun, er síðasti starfsdagur þess
fyrir þinghlé um jól og áramót
14. desember. Aætlunin var að
vísu lögð fram með fyrirvara um
endurskoðun, en samkvæmt
henni eru starfsdagar Alþingis
fram að áramótum aðeins 25.
Þingið þarf því að halda vel á
spöðunum ef það á að ljúka nauð-
synlegum störfum fyrir þann
tíma.
Það verður að teljast eðlilegt
að Alþingi gefi sér góðan tíma
til að skoða, ræða og afgreiða
mál. Það hefur þó ekki farið fram
hjá þeim, sem fylgjast grannt
með þingstörfum, að umræður
um einstök mál hafa á stundum
dregizt nokkuð á langinn, auk
þess sem þingskapaumræður og
umræður utan dagskrár hafa ver-
ið tíðar. Það segir sína sögu að
á fjórum fundadögum Alþingis í
þeirri viku, sem nú er að líða,
fóru fram sex utandagskrárum-
ræður.
Hér er ekki við forseta þingsins
að sakast. Þess verður að vænta
að þingflokkar og þingmenn al-
mennt leggi allar árar út til að
þingstörf geti gengið eðlilega fyr-
ir sig. Það er skylda þeirra að sjá
til þess að Alþingi starfi sjálfu
sér til sóma og þjóðinni til góðs.
Þingmenn stjórnarflokka og
stjórnarandstöðu bera jafna
ábyrgð að þessu leyti gagnvart
kjósendum.
Maleter
I.
Maleter,
hingað flýgur
vitund mín
einsog fugl
yfir öskuhaug,
nú grænkandi
tíð
með grös
og sólblóma-
bros.
II.
Allsstaðar er vatnið
einsog himinn,
fer litum í vatns-
borðinu.
Nú er kvöld
og það er gult
tunglskin
á koksgráu
vatninu.
Áin
kvöldroðalaus
við kurrandi dúfur
og ástfangið
fólk.
III.
Maleter,
hingað flýgur
samvizka okkar
hikandi vængjum
af helkaldri
staðreynd,
hingað
að sorphaugi
margbrenndra
inga
og það rýkur af ruslinu.
En á Hetjutorgi
miðju
varðmenn við gröf
óþekkts hermanns
í minningu þína
undir stoltum
bronshestum
löngu dauðra konunga
sem lifa þó enn
í örlögum
ný-
vaknaðra daga
en handanvið
söguna
gröf ykkar
Nagys
gröf ykkar
no. 301.
En samt eruð þið
ófarnir,
þið
sem hugur vor
fylgir.
IV.
Hugsun mín
þín blómskreytta
gröf
Maleter
HELGI
spjall
minning þín
hetjutorg
míns óvarða
hjarta,
kenn-
þar hittumst við
enn
og ávallt
einn nóvemberdag
sem er allir
dagar.
V
Stalín og Lenín,
þeir ókeisaralegu
félagar
ónýtra forgengilegra
kenninga,
hér stóðu þeir áður
og áttu þessa
borg,
hér trónuðu þeir
yfir breiðgötuna
Dozsa,
nú horfnir
af stalli
og Stalín dauðari
en vængkraminn
fugl
á hraðbraut,
en hér stóðu þeir
félagar
alls og einskis,
laufguð tré
í bakgrunni.
Enn laufgast
trén
við Dozsa.
M.
(meira næsta sunnudag.)
REYKJAVIKURBREF
SERSTOK ASTÆÐA ER
til að fagna ákvörðun
Flugleiða, sem tilkynnt var
í Morgunblaðinu í gær,
föstudag, um lækkun far-
gjalda á Evrópuleiðum
næsta sumar. Hér er um
að ræða veralega lækkun
fargjalda á áætlunarleiðum félagsins milli
íslands og Evrópu á því tímabili, þegar
ferðamannastraumur er mestur til og frá
landinu, þ.e. á tímabilinu 15. apríl til 30.
september. Sem dæmi um það hvað lækk-
unin er mikil má nefna, að fargjald til
Kaupmannahafnar, sem sl. sumar kostaði
rúmlega 25 þúsund krónur mun næsta
sumar kosta tæplega 21 þúsund krónur.
Þær skýringar, sem Pétur J. Eiríksson,
framkvæmdastjóri markaðssviðs Flug-
leiða, gefur á þessari ákvörðun eru einfald-
ar og afdráttarlausar: „Við erum að keppa
við leiguflugið. í framtíðinni ætlum við
ekki að láta það spyijast, að einhver sé
með betri kjör en Flugleiðir.”
Þessi ákvörðun Flugleiða er fagnaðar-
efni af tveimur ástæðum. Hér er um svo
mikla lækkun að ræða, að hún skiptir
verulegu máli fyrir viðskiptavini félagsins.
Þetta er raunveraleg kjarabót fyrir fólk
og ekki þarf _að hafa mörg orð um hve
mikla áherzlu íslendingar leggja á að kom-
ast til annarra landa í sumarleyfi.
En jafnframt er þessi ákvörðun til marks
um breytt viðhorf forráðamanna félagsins
frá því, sem verið hefur um skeið. Flugleið-
ir búa við einkarétt á áætlunarleiðum frá
Islandi til annarra landa. Samkeppni á
þessuni flugleiðum er afar takmörkuð og
byggist fyrst og fremst á flugi SAS á
milli íslands og Norðurlanda. í krafti þessa
einkaréttar hefur félagið haft tilhneigingu
til þess að leita skjóls hjá stjórnvöldum,
þegar samkeppni hefur aukizt af einhveij-
um ástæðum.
Nú snúa forystumenn Flugleíða við blað-
inu. Ljóst er, að leiguflugið, sem heimilað
var i kjölfar gjaldþrots Arnarflugs hefur
leitt til nýrrar samkeppni. Haildór Blönd-
al, samgönguráðherra, lýsti því yfir í Morg-
unblaðinu í gær, föstudag, að skilmálar
þessa leiguflugs yrðu óbreyttir út næsta
ár. Frammi fyrir þessari nýju saníkeppni
bregðast Flugleiðamenn nú við eins og
sönnum einkaframtaksmönnum sæmir. I
stað þess að leita skjóls hjá stjórnvöldum
hafa þeir bersýnilega ákveðið að taka upp
harða samkeppni við leiguflugið. Við-
skiptavinirnir njóta góðs af.
Þessi ákvörðun Flugleiða mun gjör-
breyta því neikvæða andrúmi, sem ríkt
hefur í kringum félagið og berlega kom í
ljós í umræðum fyrir nokkrum vikum um
beiðni SA_S um ákveðna breytingu á far-
gjöldum. Á margan hátt er þessi ákvörðun
í anda þeirrar stefnu, sem ríkti í rekstri
Loftleiða á sínum tíma og var grundvöllur
að velgengni þess félags.
í umræðum, sem fram fóru í gær, föstu-
dag, á ráðstefnu rafmagnsverkfræðinga
um ijarskipti var á það bent, að lækkun
á gjaldskrá Pósts og síma vegna ijarskipta
við útlönd þyrfti ekki að þýða tekjulækk-
un, hún gæti þvert á móti leitt til tekju-
aukningar vegna aukinna viðskipta. Far-
gjaldalækkun Flugleiða á næsta ári þarf
alls ekki að þýða tekjulækkun fyrir félag-
ið. Hún getur einmitt leitt til tekjuaukning-
ar vegna mun meiri flutninga. Það er dýrt
að fljúga með hálftómar vélar á milli landa.
Morgunblaðið hefur á undanförnum
misserum hvatt til þess, að einkaréttur
Flugleiða á áætlunarflugi á milli landa
yrði afnuminn og flug á milli Islands og
annarra landa yrði gefið fijálst. Með aðild
okkar að evrópska efnahagssvæðinu, sem
væntanlega kemur til framkvæmda í árs-
byijun 1993 verður mikil breyting á flug-
samgöngum. Samkeppni á eftir að aukast
en jafnframt fá Flugleiðamenn ný tæki-
færi til að vinna markaði erlendis og hafa
lýst yfir, að þeir stefni að því. Niðurstaðan
er neytendum í hag. SAS hefur þegar til-
kynnt lækkun á fargjöldum félagsins milli
íslands og Norðurlanda í kjölfar ákvörðun-
ar Flugleiða. Halldór Sigurðsson, fram-
kvæmdastjóri Atlantsflugs, fyrirtækisins,
sem rekur leiguflugið, kveðst óska íslend-
Laugardagur 9. nóvember
ingum til hamingju með þessa ákvörðun
Flugleiða. Slíkur andi á að ríkja á milli
einkaframtaksmanna.
Trúnaðar-
brestur?
UMRÆÐUR, SEM
urðu á Alþingi í lið-
inni viku um
byggðamál benda
til þess, að vaxandi
hætta sé á trúnaðarbresti á milli ríkis-
stjórnar og Iandsbyggðar og á milli ein-
stakra þingmanna landsbyggðarinnar inn-
an Sjálfstæðisflokksins og forystumanna
flokksins. Þetta er áhyggjuefni og ástæða
til að huga að því, sem er að gerast. Sá
þingmaður Sjálfstæðisflokksins, sem
lengstan starfsaldur hefur að baki í hópi
núverandi þingmanna flokksins, Matthías
Bjarnason, lýsti því yfir í þessum umræð-
um, að hann væri andvígur vissum þáttum
í hinni hvítu bók ríkisstjórnarinnar, en sú
bók hefur að geyma stefnuyfirlýsingu
stjórnarinnar. Samtal, sem Morgunblaðið
átti við Matthías Bjarnason daginn eftir
umræðurnar, verður ekki skilið á annan
veg en þann, að hann hafi fyrirvara á
stuðningi sínum við ríkisstjórnina í ákveðn-
um málaflokkum, sem snerta landsbyggð-
ina. í þessu samtali sagði Matthías Bjarna-
son m.a.:”Ég hef gert athugasemdir bæði
þá og áður um að ég væri algjörlega mót-
fallinn því, sem forsætisráðherra hefði
verið að tala um í sambandi við Byggða-
stofnun og yfirleitt byggðamálastefnu
hans...Auðvitað greiði ég atkvæði eins
og samvizka mín býður. Eg hef ekki selt
sál mína þessum mönnum....Hvernig á ég
að vera stuðningsmaðui' í vissum greinum,
sem stríðir algerlega á móti samvizku
minni? Ég hef aldrei tamið mér það og
ætla að enda minn pólitíska feril á því að
standa með og vera trúr þeirri stefnu”.
Davíð Oddsson, forsætisráðherra,
kvaðst telja, að þingmaðurinn hefði gert
athugasemd við eitt atriði í hvítu bókinni.
í viðtali við Morgunblaðið sagði forsætis-
ráðherra:”Ég man eftir að Matthías gerði
athugasemdir varðandi þennan þátt sér-
staklega um Byggðastofnun og kannski
hann kysi að orða öðru vísi það sem segir
um byggðamálin en það er mjög í sam-
ræmi við stefnu flokksins og stjórnarflokk-
anna beggja.”
I kjölfar þessara umræðna talaði Egill
Jónsson, annar landsbyggðarþingmaður
Sjálfstæðisflokksins, um grisjunarstefnu
ríkisstjórnarinnar gagnvart landsbyggð-
inni og sagði í samtali við Morgunblaðið
sl. fimmtudag:”Það er afskaplega slæmt,
að ríkisstjórnin hafi skapað jafn mikla
óvissu um sína stefnu í byggðamálum eins
og raun ber vitni og það áður en hún fer
að taka á nokkrum málum í þjóðfélag-
inu...Við höfum offjárfest stórkostlega í
viðskipta- og þjónustubyggingum. Þetta
er einn þátturinn í okkar vanda i byggða-
málum. Það er augljóst mál, að þessu verð-
ur að snúa við. Það verður ekki liðið af
þessari ríkisstjórn, að það fari fram ein-
hver grisjunarstefna eins og látið hefur
verið liggja að með ógætilegri umræðu og
það er alveg ljóst, að ríkisstjórnin verður
að skýra afstöðu sína gagnvart þeim
vanda, sem sjávarútvegurinn stendur
frammi fyrir.”
Augljóst er, að hér er ekki allt með
felldu. Þegar tveir af þingmönnum Sjálf-
stæðisflokksins úr landsbyggðarkjördæm-
um tala með þessum hætti og annar þeirra
maður, sem á að baki merkan ráðherrafer-
il í tveimur ríkisstjórnum, sem Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur átt aðild að, hefur eitt-
hvað farið úrskeiðis. Síðla sumars blossuðu
upp í fjölmiðlum harðar deilur á milli
Matthíasar Bjarnasonar og Davíðs Odds-
sonar, forsætisráðherra, í fjölmiðlum um
málefni Byggðastofnunar og nokkru
seinna kom til harðra átaka á milli Matthí-
asar og Ólafs G. Einarssonar, mennta-
málaráðherra, vegna skólamála í Vest-
Ijarðakjördæmi.
í stjórnmálum getur það verið jafn mik-
ill pólitískur veruleiki, sem fólki finnst eins
og það sem er. Ef viðhorf þeirra tveggja
þingmanna Sjálfstæðisflokksins, sem hér
hefur verið vitnað til, endurspeglar skoðan-
ir fólks á landsbyggðinni að einhveiju
marki er það umhugsunarefni fyrir ríkis-
stjórnina.
Það er alveg ljóst, að þessi ríkisstjórn
nær engum árangri, sem máli skiptir nema
hún taki fast á málum, sem hafa verið
látin reka á reiðanum áram og jafnvel
áratugum saman. Jafnvíst er, að ríkis-
stjórnin aflar sér ekki dægurvinsælda með
því að taka til hendi eins og nú er ástatt
í þjóðfélaginu. Raunar verða stjórnarflokk-
arnir að hafa þrek og bolmagn til að búa
við óvinsældir framan af kjörtímabilinu,
ætli þeir að ná markverðum árangri.
Hins vegar er óþarfi að láta þá tilfinn-
ingu búa um sig í bijósti landsbyggðar-
fólks, að ríkisstjórnin sé andsnúin lands-
byggðinni. Það er jafn mikið hagsmuna-
mál fyrir íbúa landsbyggðarinnar og aðra,
að hér verði rekin raunhæf stefna í at-
vihnumálum. Það er mikið hagsmunamál
fyrir landsbyggðarfólk, að atvinnulífið á
hveijum stað standi á eigin fótum og að
forráðamenn fyrirtækjanna þurfi ekki sí
og æ að vera á ferðalögum til Reykjavíkur
til þess að leita á náðir banka og sjóða.
Ef Morgunblaðið hefur skilið stefnu þess-
arar ríkisstjórnar rétt í atvinnumálum er
það markmið hennar að losa atvinnufyrir-
tækin á landsbyggðinni úr klóm banka-
og sjóðavalds í höfuðborginni. Slík stefna
er landsbyggðinni ekki andsnúin heldur
þvert á móti til framdráttar.
En það er alveg augljóst af viðbrögðum
þeirra tveggja þingmanna Sjálfstæðis-
flokksins, sem hér hafa verið nefndir, að
þessi stefna ríkisstjórnarinnar hefur ekki
komizt til skila. Þvert á móti virðist hún
hafa verið misskilin með þeim hætti, að
byijað er að valda ríkisstjórninni veruleg-
um óþægindum. Því má ekki gleyma, að
ríkisstjórnin þarf að hafa starfhæfan
meirihluta á Alþingi. Til þess þarf hún 32
þingmenn en í stjórnarflokkunum báðum
eru 34 þingmenn. Ekki má mikið út af
bera í einstökum málum til þess að ríkis-
stjórnin lendi í erfiðleikum í þinginu.
Þær umræður, sem fram fóru á Alþingi
í síðustu viku um byggðamálin þurfa að
leiða til þess, að innan Sjálfstæðisflokksins
setjist menn niður og geri út um ágrein-
ingsmál sín varðandi byggðastefnuna og
gangi síðan sameinaðir til þeirra átaka,
sem framundan eru. Gífurlegir erfíðleikar
í atvinnumálum blasa við. Síðustu yfirlýs-
ingar Jóns Sigurðssonar, iðnaðarráðherra,
varðandi fjármögnun hins fyrirhugaða ál-
vers á Keilisnesi vekja ugg. Það yrði meiri
háttar áfall úr því sem komið er, ef ekki
verður af byggingu álversins eða ef þeim
framkvæmdum verður frestað að einhveiju
ráði. Ríkisstjórnin og stjórnarflokkarnir
þurfa á öðru að halda á slíkum tímum en
innbyrðis deilum um byggðastefnu.
Verkföll og
kjarabar-
átta
VERKFALLIÐ A
kaupskipaflotanum
er _ stóralvarlegt
mál. Öll truflun á
aðflutningum til og
frá landinu hefur
neikvæð áhrif á atvinnu- og viðskiptalíf
landsmanna. Verzlunar-, iðnaðar- og þjón-
ustufyrirtæki, hvort sem er í innflutningi
eða útflutningi byggja nú í ríkara mæli
en áður á stöðugum og jöfnum aðflutning-
um. Sú tíð er liðin, að fyrirtæki liggi með
miklar vörubirgðir, sem binda mikla fjár-
muni og kosta mikið fé í vöxtum. Nú er
það þvert á móti mjög algengt, að fyrir-
tæki liggi með litlar birgðir og fái nýjar
vörur með reglulegum áætlunarferðum
kaupskipanna. Þeir, sem unnið hafa að
því að byggja upp útflutning, hvort sem
er á sjávarafurðum, iðnaðarvörum eða
öðru, eiga allt undir því að koma afurðum
sínum á markað með reglubundnum hætti.
Ef það gerist ekki tapa þeir markaðnum
og mikið starf hefur verið unnið til einskis.
Að þessu leyti getur sú traflun, sem er
að verða á siglingum kaupskipanna haft
mjög afdrifaríkar afleiðingar. En jafnframt
vekja þessar verkfallsaðgerðir og órói í
kringum mjólkursamlögin, a.rn.k. á Akur-
eyri og jafnvel víðar, ugg um að kjarabar-
áttan, sem nú stendur yfir sé að fara í
rangan farveg. Miklar vonir hafa verið
bundnar við framhald þeirra kjarasamn-
inga, sem gerðir voru veturinn 1990. Þótt
ýmislegt hafi farið úrskeiðis er árangur
þeirra augljós. Þeim hefui' fylgt stöðug-
leiki í efnahagsmálum, sem komið hefur
sér vel bæði fyrir atvinnulífið og laun-
þega. Það sem farið hefur úr böndum í
þeirri samningagerð snýr að ríkinu og
bankakerfinu. Það hefur ekki tekizt að
draga úr lánsfjárþörf opinberra aðila, eins
og stefnt var að, þegar núverandi ríkis-
stjórn tók við völdum og afleiðingin hefur
orðið sú, að vaxtastigið er alltof hátt. Jafn-
framt gætir augljósrar tregðu hjá sumum
bönkunum til þess að lækka vexti í kjölfar
minnkandi verðbólgu og stafar sú tregða
bersýnilega af erfiðri afkomu Landsbanka
og íslandsbanka.
Þegar verkföll eru á annað borð byijuð
er ómögulegt að vita til hvers það getur
leitt. Nú þegar hafa menn kynnzt því, að
samstaða á hinum Norðurlöndunum með
sjómönnum á kaupskipaflotanum er býsna
sterk. Verkföll geta haft smitandi áhrif
bæði inn á við og út á við. Standi verkfall-
ið á kaupskipaflotanum í nokkrar vikur
er hætt við, að vaxandi þrýstingur verði
á önnur verkalýðsfélög að taka upp stuðn-
ingsaðgerðir við sjómennina.
Verkföll leiða alltaf til rnikils tjóns fyrir
launþegana sjálfa, atvinnufyrirtækin og
þjóðfélagið allt. En verkföll við þær að-
stæður, sem nú ríkja eru hreint glapræði.
Það er eins og fólk geri sér enga grein
fyrir þeirri kreppu, sem framundan er,
þrátt fyrir gífurlega umfjöllun um hana í
öllum fjölmiðlum og hvar sem er á opinber-
um vettvangi. Þeir sem búa við sjávarsíð-
una og byggja daglega afkomu sína á
þeim afla, sem að landi berst finna strax
hvað er að gerast, þegar fiskiskipin koma
með minni afla en áður. Þeir, sem búa í
meiri fjarlægð frá sjávarsíðunni fmna þetta
mun síðar en að lokum verður allt þjóðfé-
lagið óþyrmilega fyrir barðinu á þeim afla-
saindrætti, sem ákveðinn hefur verið.
Verkföll hveiju nafni sem nefnast til við-
bótar við þessar hremmingar auka á erfið-
leika þjóðarinnar og ekki sízt launþega.
Ábyrgð þeirra foiystumanna sjómanna,
sem standa fyrir þessum verkfallsaðgerð-
um nú er því mikil.
Ef marka má yfirlýsingar deiluaðila síð-
ustu daga ber ekki mikið á milli í kjaradeil-
unni á kaupskipaflotanum. Það er full
ástæða til að leggja mikið kapp á að bráa
það bil og ná samningum, ella er veruleg
hætta á því, að verkfallið á kaupskipunum
eigi eftir að breiðast út með ófyrirsjáanleg-
um afleiðingum.
Morgunblaðið/Vilhelm Ingólfsson
„En það er alveg
augljóst af við-
brögðum þeirra
tveggja þing-
manna Sjálfstæð-
isflokksins, sem
hér hafa verið
nefndir, að þessi
stefna ríkisstjórn-
arinnar hefur
ekki komizttil
skila. Þvert á móti
virðist hún hafa
verið misskilin
með þeim hætti,
að byrjað er að
valda ríkisstjórn-
inni verulegum
óþægindum.”
f
"""————.—————.