Morgunblaðið - 06.11.1992, Side 39

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. NÓVEMBER 1992
39
Minning
Sigurður Friðrik
Sigurz fulltrúi
1. nóvember sl. lést í Landspítal-
anum í Reykjavík Sigurður Friðrik
Sigurz tryggingarsölumaður eftir
erfiða baráttu við illvígan sjúkdóm.
Sigurður var aðeins 65 ára þegar
kallið kom, alltof ungur að okkur
fannst sem unnum með honum um
langan tíma. Hér verður ætt Sigurð-
ar ekki rakin, það munu aðrir gera.
Ég kynntist Sigga fyrst fyrir 22
árum þegar ég hóf störf hjá Bruna-
bótafélagi Íslands. Hafði hann þá
hafið störf hjá sama félagi tveimur
mánuðum áður. Starfaði hann við
að selja tryggingar, ferðaðist mikið
um landið og hitti viðskiptavinina
sem voru t.d. bændur. Seldi hann
fyrst viðskiptavininum tryggingu
og síðan slökkvitæki á eftir. Ekki
bara það því hann aðstoðaði við að
setja þau upp á viðeigandi stöðum
þar sem þau væru tilbúin ef á þyrfti
að halda. Hann vissi að ekkert gagn
væri af þeim niðri í kjallara eða í
skáp í geymslu. Þar kæmu þau
ekki í veg fyrir brunatjón. Þannig
| hugsaði Siggi bæði um hag við-
skiptavinarins og tryggingarfélags-
ins.
Siggi átti einkar auðvelt með að
tala við fólk, umgangast það og
sannfæra. Flestir sem hann þjón-
ustaði í byijun vildu hafa hann sem
sinn fulltrúa alla tíð. Átti hann þá
bæði að sjá um innheimtu, aðstoða
við tjónauppgjör eða aðra þjónustu
sem viðskiptavinurinn óskaði eftir.
Þetta gerði Siggi allt og fórst hon-
um afar vel úr hendi.
Á ferðum mínum um landið hef
ég hitt margan manninn sem talaði
um það að fyrra bragði, hvað Siggi
væri þægilegur og þjónustulipur.
Eftir að hann fór að finna fyrir
veikindum og starfsþrekið minnk-
aði, var oft hringt í okkur á skrif-
stofuna af viðskiptavinum sem voru
að spyija um líðan Sigga. Maður
fann að þeim þótti vænt um hann.
Árið 1979 var stofnað starfs-
mannafélag í Brunabót. Aðal-
markmið þess var að koma upp
sumarhúsi fyrir starfsmenn. Siggi
var mjög áhugasamur um það og
lá það því beint við að hann var
skipaður í fyrstu sumarbústaða-
nefnd starfsmannafélagsins. Land
var keypt á fallegum stað í landi
Jarðlangsstaða við Langá. Vann
hann ötullega að uppbyggingu þess
staðar.
Siggi var félagi í Oddfellow-regl-
unni á íslandi. Þar átti hann marga
trausta og góða vini og sótti fundi
þess félagsskapar reglulega. Voru
honum falin þar ýmis störf sem
hann vann af trúmennsku.
En fyrst og fremst var hann
mikill fjölskyldumaður. Talaði hann
oft um sína heittelskuðu Kittý með
3 mikilli virðingu. Hann unni íjöl-
skyldunni og átti fallegt og notalegt
| heimili. Einkadóttirin Guðbjörg
’ Svava var augasteinn föður síns,
sem honum þótti einkar vænt um.
Hann kom rígmontinn í vinnuna
þegar hann varð afi í fyrsta sinn.
Stoltur sagði hann okkur frá því
þegar drengurinn var síðan skírður
Sigurður Friðrik.
Bamabörnunum fjölgaði og hann
varð stoltari og stoltari. Sólveig
Benedikta, Pétur Friðrik og Daníel
Þór bættust síðan í afahópinn. Litlu
augasteinarnir því orðnir fjórir sem
sjá nú á eftir afa sínum.
Við vinnufélagar Sigga kveðjum
góðan vin og félaga sem við munum
sakna. Fjölskyldu hans sendum við
Íinnilegar samúðarkveðjur. Guð
geymi góðan dreng, minningin um
hann mun lifa.
ÉFyrir hönd samstarfsmanna,
Matthías Guðm. Pétursson.
I
Þegar okkur bárust þau sorgar-
tíðindi að vinur okkar, Sigurður,
væri dáinn setti okkur hljóð. Flugu
þá í hug ljóðlínur Bólu-Hjálmars:
Mínir vinir fara flöld,
feigðin þessa heimtar köld.
Það er erfitt að sjá á bak góðum
vini, en minningarnar um hann eru
hugstæðar og munu lifa meðal okk-
ar.
Sigurður og kona hans, Kittý,
voru vinir okkar og félagar í hjóna-
klúbbi, sem heitir Helgidómurinn.
Fyrir rúmum tveim árum voru fé-
lagarnir 22, en maðurinn með ljáinn
hjó nú í annað sinn. í hópinn.
Klúbburinn hefur á stefnuskrá
sinni að hittast, njóta návistar, fara
á skemmtanir eða í ferðalög, en við
vorum einmitt að koma úr einni
slíkri ferð, sem farin var til útlanda.
Fyrir rúmum þrem árum var
byijað að safna í þá ferð og var
ákveðið fyrr á árinu að fara hana
í október. En heilsu Sigurðar hrak-
aði, og því komust þau hjónin ekki
með, en hugur okkar var ætíð hjá
þeim, á hveijum degi ferðarinnar.
Sigurður var glæsilegur maður
að vallarsýn, hlýr og viðmótsþýður
og átti hægt með að umgangast
fólk. Heiðarlegur drengskaparmað-
ur, fastur fyrir ef þurfti, kvartaði
aldrei, en var ætíð hress og í góðu
skapi. Hann var mikill félags-
hyggjumaður, átti mjög stóran
vinahóp, söngmaður góður, spilaði
brids sér til ánægju, sagði skemmti-
sögur í góðra vina hópi og var ein-
staklega hjálpsamur og greiðvikinn.
Þá vann hann öll störf sem hon-
um voru falin af einstakri trú-
mennsku.
Hann var mikill gæfumaður í lífi
sínu. Fjölskyldan var honum af-
skaplega kær. Sigurður og Kittý
eignuðust eina dóttur, Guðbjörgu
(Bebbí), sem er gift Pétri Friðrik
Péturssyni og eiga þau fjögur börn,
sem öll voru augasteinar afa síns.
En stærsta gæfa Sigurðar var, að
hann átti góða konu, Kittý, sem sá
um fagurt heimili þeirra og stund-
aði hann af natni og óeigingirni,
þegar hann var orðinn veikur óg
til síðustu stundar.
Að leiðarlokum þökkum við hon-
um samfylgdina. Minningin um
góðan dreng mun lifa og lýsa upp
veg þeirra er nutu návistar hans.
Við og fjölskyldur okkar sendum
Kittý, Bebbí, bamabömum og öðr-
um aðstandendum innilegustu sam-
úðar- og saknaðarkveðjur okkar.
F.h. Helgidómsins,
Sigurður Mar.
í dag verður jarðsettur Sigurður
Friðrik Sigurz, mágur minn og mik-
ill persónulegur vinur. Hann lést í
Landspítalanum sl. sunnudag.
Sigurður var fæddur hér í
Reykjavík 22. maí 1927, sonur
hjónanna Sigurðar Sigurz, heildsala
og þekkts Reykvíkings af Borgar-
bæjarætt, og konu hans, Guðbjarg-
ar Skúladóttur.
Sigurður giftist á jóladag 1957
Kitty Johansen, dóttur hjónanna
Thulins Johansen fulltrúa frá Reyð-
arfirði og konu hans, Þorgerðar
Þórhallsdóttur. Hjónaband þeirra
var mjög farsælt. Dóttir þeirra er
Guðbjörg Svava, sem gift er Pétri
Friðriki Péturssyni bankastarfs-
manni, en þau em nú búsett á Sel-
fossi. Barnabörnin eru orðin fjögur,
hvert öðra kærara afa og ömmu.
í starfi sínu, sem tryggingaum-
boðsmaður, í fjölmörg ár hjá Bruna-
bót, og síðan hjá Vátryggingafélagi
íslands, kynntist Sigurður fólki um
land allt. Með hógværð sinni og
framkomu veit ég að hann eignað-
ist bæði vini og viðskiptavini, sem
haldið hafa trausti við sitt fyrir-
tæki. Leitun væri á betri starfs-
manni.
Fyrir tveimur áram kenndi Sig-
urður fyrst þess sjúkdóms sem síð-
an átti eftir að verða honum að
aldurtila. Eftir langvarandi veikindi
fór hann aftur til vinnu sinnar.
Hann vann hluta úr degi svo lengi
sem kraftarnir entust. Aldrei heyrð-
ist hann kvarta og bar sitt karl-
mannlega.
Við Siggi kynntumst fyrir rúm-
um þrjátíu árum, þegar ég giftist
mágkonu hans. Með okkur tókst
strax mikil vinátta, sem hefur hald-
ist alla tíð síðan. Siggi var vinmarg-
ur og prúður í framkomu. Hann var
glæsimaður á velli og hvers manns
huglúfi. Fjölskyldubönd okkar voru
traust og samband mikið þrátt fyr-
ir að vegalengdir væra stundum
miklar, eins og þegar við bjuggum
erlendis í nokkur ár. Hann var mik-
ill barnavinur og var alltaf félagi
og vinur yngri kynslóða í fjölskyld-
um okkar.
Mér fannst strax frá upphafi
Siggi vera ráðgóður og traustur
vinur og fannst gott að leita álits
hans á ýmsum hlutum. Hann hafði
alltaf tíma til að hlusta og koma
sínum skoðunum á framfæri. Við
áttum mörg sameiginleg áhugamál
og áttum margar góðar stundir
saman. Það má segja að hann hafi
í orðsins fyllstu merkingu leitt mig
út í fyrstu laxveiðiána. Ég lærði
af honum öll helstu grundvallarat-
riði þeirrar skemmtilegu íþróttar.
Við fórum saman margar skemmti-
legar ferðir í lax og silung. Margar
ógleymanlegar minningar áttum við
frá sjóbirtingsveiðum í Eldvatninu
austur í Meðallandi. Það var stund-
um kalsamt að sofa í tjaldi. En
veiðigleðin og ánægjan af útverunni
var alltaf til staðar. Ekki var síður
gaman að ferðast um í Englandi
og nutum við hjónin þess að hafa
Sigga og Kitty hjá okkur í heim-
sókn.
Undirritaður og hans fjölskylda
sjá á eftir góðum og traustum vini.
Kitty og Bebby, við biðjum Guð að
gefa ykkur styrk. Minningin um
góðan og traustan dreng lifir með
okkur öllum.
Steindór I. Ólafsson.
í dag verður til moldar borinn
Sigurður F. Sigurz, fulltrúi hjá
Vátryggingafélagi íslands, en hann
lést 1. þ.m. Sigurður hafði átt við
vanheilsu að stríða undanfarin þijú
ár. í fyrstu var vonast til að tekist
hefði að hefta útbreiðslu sjúkdóms-
ins. Þær vonir reyndust brátt tál-
vonir. Smátt og smátt náði sjúk-
dómurinn yfirhöndinni. í sjúkdóms-
legu sinni var Sigurður alltaf jafnjá-
kvæður. Ef hann var spurður hvern-
ig heilsan væri, þá var aldrei kvart-
að. Síðan færði hann umræðuna
að vinnustaðnum, vildi fá að vita
hvað væri að frétta af vinnufélög-
unum og hvernig gengi með þá við-
skiptavini, sem hann hafði þjónað.
Þess á milli ræddi hann um fjöl-
skyldu sína og eins og jafnan áður
var ofarlega í huga hans hvemig
dótturinni og hennar fjölskyldu
reiddi af á nýjum stað, Selfossi, sem
nú var oft svo langt í burtu.
Sigurður F. Sigurz fæddist í
Reykjavík 22. maí 1927 og var því
65 ára þegar hann lést. Hann var
sonur hjónanna Guðbjargar Skúla-
dóttur og Sigurður Friðriks Sigurz,
stórkaupmanns. Faðirinn var Reyk-
víkingur, af þeirri ætt sem nefnd
hefur verið Bæjarætt, en móðirin
var ættuð úr Skagafirði.
Sigurður var næstyngstur sex
systkina, sem fæddust á sjö árum.
Þau eru Skúli Eggert, fæddur 28.
apríl 1921, látinn; Kristiana, fædd
18. ágúst 1922, ekkja í Reykjavík;
Áslaug, fædd 24. janúar 1924, gift
Árna Jónassyni; Margrét, fædd 3.
júní 1925, ekkja, búsett í Bandaríkj-
unum; og yngstur er Ingólfur,
fæddur 10. júní 1928, fulltrúi hjá
sýslumannsembættinu í Reykjavík.
25. desember 1957 kvæntist Sig-
urður Kitty Johansen, ættaðri frá
Reyðarfirði. Foreldrar hennar era
Thulin Johansen og Þorgerður Þór-
hallsdóttir. Þau Kitty og Sigurður
eignuðust eina dóttur, Guðbjörgu
Svövu. Hún er gift Pétri F. Péturs-
syni bankamanni og eiga þau fjögur
börn.
Sigurður lærði rennismíði í
Hamri og að námi loknu vann hann
hjá Burmeister og Wain í Kaup-
mannahöfn um tveggja ára skeið.
Síðar gerðist hann starfsmaður hjá
fyrirtækinu Verkfæri og járnvörur.
Þau Kitty og Sigurður voru sam-
rýmd hjón. Það var aldrei nein logn-
molla umhverfis þau. Stór hópur
kunningja og vina laðaðist að þeim
og þau voru driffjöðurin í öllu því
sem tekist var á hendur, hvort sem
um var að ræða gönguferðir, ferða-
lög, skemmtanir eða spilamennsku.
Alls staðar voru þau jafndrífandi
og fengu aðra til þess að vera virka
þátttakendur. Um árabil var Sig-
urður félagi í Karlakór Reykjavíkur.
Sigurður kom til starfa hjá
Brunabótafélagi íslands 1. apríl
1973. Eftir breytingu á löggjöf fé-
lagsins var vátryggingagreinum
fjölgað. Brunatryggingar á hús-
eignum höfðu verið uppistaðan í
iðgjaldatekjum félagsins, en nú
komu til aðrar tegundir vátrygg-
inga, sem fóru að setja stöðugt
meiri svip á starfsemi félagsins.
Umboðsmannakerfið sem nær ein-
göngu hafði þjónað félaginu í tugi
ára var nú ekki eins öflugt í sölu
og áður var. Að gefa svör um skil-
mála og lýsa umfangi trygginga
var orðið meira mál en áður. Af
þeirri ástæðu var farið að leita sölu-
manna. Það reyndist ekki auðveld
leit. Það er ekki öllum gefið að selja
jafnóáþreifanlegan hlut og vátrygg-
ing er. Ekki er hægt að bjóða tilvon-
andi viðskiptavini að bragða á vör-
unni, ekki er hægt að breiða úr
henni og lýsa þekktu vöramerki eða
nýjum tískustraumum. Það gekk
ilía að finna sölumenn. Margir voru
reyndir og jafnmargir gáfust upp.
Þá var þess farið á leit við Sigurð
að hann kæmi til Branabótafélags-
ins og gerðist sölumaður vátrygg-
inga.
Þegar Sigurður hóf störf varð
fljótlega ljóst að hann átti auðvelt
með að afla félaginu viðskipta.
Hvort sem hann fór ferðir út á land
eða sneri sér að fyrirtækjum og
einstaklingum í nágrenni aðalskrif-
stofunnar sýndi hann góðan árang-
ur. Ósjaldan sagði hann mér frá
því að hann hefði hafið könnunar-
viðræður við ákveðna aðila. Æði
oft var efst í mínum huga að þeim
tíma yrði ekki vel varið. Ég taldi
þá viðkomandi tengda þeim hags-
munasamtökum að ólíklegt væri að
viðskipti kæmust á. í framhjáhlaupi
spurði ég stundum Sigurð hvernig
gengi. Þá var svarið að hann væri
ekki hættur og þetta skyldi takast
að lokum. Og þannig fór oft.
Sigurður var sölumaður af guðs
náð. Hann átti mjög.gott með að
umgangast fólk og var fljótur að
ná til þess. Kappsfullur og mátulega
ágengur, játaði sig ekki sigraðan
fyrr en hann hafði reynt allt sem í
hans valdi stóð til að koma á við-
skiptum. Eftir að viðskipti komust
á var hann vakandi yfir sínum fyrir-
tækjum, hafði gott samband við
forstöðumenn þeirra og gerði það
sem í hans valdi stóð til þess að
þau fengju þjónustu við hæfi. Árið
1989 var Vátryggingafélag íslands
stofnað af Brunabótafélaginu og
Samvinnuttyggingum. Þá nýttust
sölumannshæfileikar Sigurðar vel í
stærra fyrirtæki. Vöxtur Bruna-
bótafélagsins og síðar Vátrygg-
ingafélagsins er verk hóps manna.
ekki lítinn þátt í þeim sigrum á
Sigurður Sigurz.
Sigurður átti auðvelt með að ná
til ókunnugra. Sama var að segja
um samstarfsfólkið. Hann var góð-
ur kunningi, sem lét sér annt um
alla sem störfuðu með honum. Hann
var ávallt þátttakandi, hvort sem
var í gleði eða sorg vinnufélaga.
Þegar frá leið varð þörf fyrir því
að bæta við sölumönnum. Þeir sem
komu til starfa urðu strax varir við
stuðning Sigurðar, sem bæði hvatti
þá og leiðbeindi. Samstarfsmenn
sakna góðs vinar og Brunabótafé-
lagið og Vátryggingafélagið standa
í þakkarskuld við mann sem lagði
sig allan fram við að þjóna þeim
sem best.
Við Sigurður vorum samstarfs-
menn í nær 20 ár. Á þessum tíma
urðum við vinir og á milli Kittyar
og Sigurðar og okkar hjóna mynd-
aðist kunningsskapur. Við fórum
saman í ferðalag og þau voru vissu-
lega góðir ferðafélagar. Minningin
geymir í huga okkar ógleymanlegar
samverustundir eins og þegar við
gistum hjá búlgörskum bændum
eina nótt og urðum að tjá okkur
með svipbrigðum og handahreyf-
ingum. Ög allir skemmtu sér, bæði
gestir og húsráðendur.
Við Sigurður gerðumst stúku-
bræður í Oddfellowstúku. Ekki síst
þar lærði ég að meta mannkosti
Sigurðar. Hann sótti fundi mjög
vel. Störf sem honum voru falin
rækti hann af samviskusemi. Áhugi
hans á öllu starfi stúkunnar var
mikill. Þegar hann var orðinn veik-
ur en honum fannst heilsan vera
betri þann daginn en annan, þá
mætti hann á fundi. Það er sjónar-
sviptir að slíkum manni.
I dag er komið að kveðjustund.
Fyrir hönd Brunabótafélags íslands
og Vátryggingafélags íslands flyt
ég aðstandendum Sigurðar innileg-
ar samúðarkveðjur. Hans er minnst
með þakklæti fyrir langan og giftu-
dijúgan starfsdag. Blessuð sé minn-
ing Sigurðar F. Sigurz.
Þórður H. Jónsson.