Morgunblaðið - 05.02.1993, Side 34

34
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. FEBRÚAR 1993
Gísli Sigurður
Geirsson — Minning
Fæddur 2G. desember 1957
Dáinn 28. janúar 1993
Kveðja frá foreldrum
Svo fátækur er nú hann faðir þinn,
hann finnur ei nokkurt blóm
að kveðja með einkasoninn sinn,
er senn á að leggja í moldu.
Svo hroliir við hörðum dóm.
Svo fátækur er nú hann faðir þinn,
hann finnur ei yndi neitt.
Frá því hann missti soninn sinn
er sveliað og dofið hjartað
og blómum rúið og reytt.
Hún móðir þín gengur með grátna kinn
og getur ei yndi fest.
Svo döpur kyssir hún drenginn sinn,
sem dó burt með vonir svo margar,
og ætíð hún unni mest.
Það er svo margs að minnast nú,
sem móðurhjartað veit eitt.
Frumgróði hennar hjarta varst þú.
Þú hverfur aldregi þaðan,
þótt verði um bústað breytt.
Mitt kærasta yndi, við kveðjum þig nú
með klökkvandi saknaðar tár,
með þökk fyrir allt, sem okkur varst þú,
og ennþá skalt okkur verða,
þótt líkaminn Ijúfi sé nár.
Þótt fátæk séum við sonarlát
og sárin nístandi hörð,
þá mætti það blíðka og milda grát
að muna, hvað sál þín er fögur
og vel af guði gjörð.
Við munum sólbjarta svipinn þinn,
er sálin í augum skein,
og ennið bjarta og blíða kinn,
þú blessaði sonurinn eini.
Nú sæl er þín sálin hrein.
Nú fagni guð þér og geymi vel,
og gefi þér blómin sín.
í drottins hendur minn dýrgrip ég fel.
Hann deyfi eggjamar sáru.
Svo lif þú þars lífið ei dvín.
(Hannes Hafsteins.)
í dag, föstudaginn 5. febrúar
1993, er borinn til grafar mágur
okkar og vinur, sem andaðist hinn
28. janúar 1993 eftir stutta en
harða baráttu við erfiðan sjúkdóm,
sem hann þó var staðráðinn í að
gefast ekki upp fyrir. Aðeins nokkr-
um dögum áður en yfír lauk sagði
hann með bros á vör: „Þið neyðist
víst til þess að hafa mig í mörg ár
í viðbót, ég gefst ekki upp.“
Gísli var fæddur hinn 26. desem-
ber 1957 og var einkabam hjón-
anna Geirs Siguijónssonar og Berg-
sveinu Gísladóttur. Eftir hefð-
bundna skólagöngu og vinnu við
ýmis störf fór hann í nám í Fisk-
vinnsluskólanum og hlaut þar þá
menntun sem síðar nýttist honum
í starfí. Hann stofnaði ásamt föður
sínum fískvinnslufélagið Sjávarfisk
árið 1981 og starfaði við það frá
upphafí til dauðadags og rak það
ásamt föður sínum af mikilli útsjón-
arsemi og myndarskap. Auk starfs-
ins hafði hann mikinn áhuga á
bæjarmálefnum í Hafnarfirði og
átti hann sæti í ráðum og nefndum
á vegum bæjarins.
Kynni okkar af Gísla hófust þeg-
ar hann og systir okkar stofnuðu
sitt heimili. Þau gengu í hjónaband
hinn 1. október 1983 og eignuðust
þijú böm, Edvard Þór, fæddur 13.
apríl 1982; Berglind Sveina fædd
19. desember 1984 ogGeir Sigurðs-
son, fæddur 25. apríl 1991. Segja
verður að kynni okkar hafí frá
fyrstu stund verið mjög ánægjuleg
og góð. Hann var einn af þessum
rólegu og þægilegu mönnum sem
gott var að leita til. Vinum og kunn-
ingjum þótti ætíð gott að leita til
þeirra hjóna þar sem gestrisni og
hlýhugur voru einatt í fyrirrúmi.
Álltaf þegar uppástungur komu
fram um að gera eitthvað skemmti-
legt eins og að fara í veiðiferðir eða
ferðalög þá voru þau hjónin alltaf
reiðubúin til þess að taka þátt.
Okkur er minnisstætt ferðalag sem
farið var í síðasta sumar. Þar sem
allir í fjölskyldunni voru á jeppum
var ákveðið að fara í ferð inn á
hálendið og var farin Nyrðri-Fjalla-
baksleið. Nokkur beygur var í Gísla
fyrir þessa ferð, enda engin furða
þar sem hann gekk ekki heill til
skógar og var í raun miklu veikari
en nokkum grunaði. En í ferðalag-
ið fór hann og var þar hrókur alls
fagnaðar og hann hafði á orði þeg-
ar heim kom að svona ferðalag
væri eitthvað sem við þyrftum að
gera að árlegum viðburði.
Við minnumst einnig fjölda lax-
veiðiferða sem famar vom á síð-
ustu ámm, en við deildum því sam-
eiginlega áhugamáli sem er laxveið-
ar. I þeim ferðum var jafnan glatt
á hjalla og em margar ánægjulegar
minningar tengdar þeim ferðum.
Elsku Kristín, Edvard Þór, Berg-
lind Sveina, Geir Sigurður, foreldrar
og tengdaforeldrar, við sendum
ykkur okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Alexander, Sigmar og
fjölskyldur.
Hinn 28. janúar lést frændi minn
Gísli S. Geirsson að undangengnum
mjög erfiðum veikindum. Hann var
sonur Bergsveinu Halldóm Gísla-
dóttur og Geirs Siguijónssonar.
Gísli ólst upp í Hafnarfirði en dvald-
ist líka oft í Neskaupstað eða Vest-
mannaeyjum ásamt foreldmm sín-
um.
Við vomm systraböm og hann
og hans fjölskylda em óijúfanlegur
þáttur í bemskuminningum mínum.
Það var mikill samgangur milli fjöl-
skyldna okkar. Oft fengum við
systkinin að dveljast hjá Sveinu
frænku og afmælisveislumar á ann-
an í jólum vora árviss viðburður.
Gísli var náttúralega „litli“ frændi
minn, enda næstum því fjóram
áram yngri en ég og ég hef öragg-
lega ráðskast með hann á sama
hátt og ég gerði með yngri bræður
mína. Ég man það mjög vel, að ég
missti hann í kerranni sinni niður
óendanlega margar kjallaratröppur,
þegar ég var að „hjálpa" frænku
minni. Hann slapp óskaddaður og
hafí ég verið skömmuð fyrir, þá er
ég búin að gleyma því. En ég er
ekki búin að gleyma því hve hún
frænka mín var mér alltaf góð þeg-
ar ég var bam.
Árin liðu og fyrr en varði var
Gísli kominn með Kristínu Þóra
Edvardsdóttur, mikla mannkosta-
konu, sér við hlið. Þau eignuðust
þijú mannvænleg böm, Eðvarð Þór
fæddan 1982, Berglindi Sveinu
fædda 1984 og Geir Sigurð fæddan
1991. Þau vora samhent hjón og
nýbúin að koma sér upp glæsilegu
heimili að Heiðvangi 74.
Gísli var ótrúlega afkastamikill.
Auk þess að byggja upp fyrirtæki
ásamt fjölskyldu sinni, þá átti hann
sæti í ótal nefndum og sinnti störf-
um að félagsmálum. Hann lagði
alltaf gott til málanna og frá honum
stafaði velvild og hlýju í garð sam-
ferðafólksins. Framtíðin virtist björt
þegar veikindin bragðu fyrir hann
fæti.
Síðustu vikumar hafa verið erfíð-
ar fyrir okkur öll. Ótti okkar breytt-
ist smám saman í skelfíngu, eftir
því sem okkur varð ljósari sú stað-
reynd að við ekkert varð ráðið og
Gísli var á föram. Það hefur hvarfl-
að að mér þessar vikur, að nú hefði
almættið rangt við með því að hrifsa
í burtu eiginmanninn, föðurinn og
einkasoninn. Styrkur Gísla þennan
tíma var þó rneð ólíkindum. Kristín,
Sveina og Geir hafa líka sýnt ótrú-
legt þrek þessar erfíðu vikur. Sam-
an hafa þau staðið eins og klettur-
inn við sjúkrabeð ástvinar síns.
Elsku vinir, sorg ykkar og bamanna
er mikil. Megi góður guð styrkja
ykkur.
Við Gísli kvöddumst daginn fyrir
andlát hans. Hann strauk henni
stóra frænku sinni um vangann með
orðunum: „Við sjáumst, Addý mín.“
Við sjáumst, Gísli minn, þótt síð-
ar verði. Hafðu þökk fyrir allt.
Árdís Ivarsdóttir.
Það er fundur í gangi um at-
vinnumál. Fulltrúar bæjaryfírvalda
og forystumenn verkalýðshreyfíng-
arinnar í Hafnarfírði ræða ýmsa
möguleika til að bregðast við sam-
drættinum í atvinnumálum og með-
fylgjandi atvinnuleysi. Einn fundar-
manna, Guðríður Elíasdóttir, for-
maður Verkakvennafélagsins
Framtíðarinnar, hvíslar því að mér,
að hann Gísli hafði dáið í nótt. Það
þyrmdi yfir mig. Kringumstæður
vora og þannig, að þarna á þessum
fundi hefði Gísli setið ef allt hefði
verið með felldu. Hann sem formað-
ur atvinnumálanefndar bæjarins og
sífellt vakandi fyrir nýjum mögu-
leikum til atvinnusköpunar í bæjar-
félaginu sínu. Og ekki aðeins maður
nýrra og góðra hugmynda, heldur
einnig sá sem vildi láta verkin tala
— hann lét orð og efndir fara sam-
an.
Mér fannst hins vegar efni þessa
fundar eiga vel við hugarfar Gísla
Geirssonar, þvi þarna var verið að
leita leiða til úrbóta, verið að mæta
vandamálunum, reynt að snúa vöm
1 sókn. Þannig var hans verklag.
Þessum fundi bæjaryfirvalda og
verkalýðsforystunnar lauk þannig
að aðilar vora sammála um að taka
saman höndum um ýmis úrræði í
atvinnumálunum, og einnig stóðu
fundarmenn upp og minntust Gísla
Geirssonar.
Gísli Geirsson skilaði dijúgu
verki, þótt tíminn væri stuttur sem
til þeirra gafst: aðeins 35 ár. Marg-
ur maðurinn helmingi eldri gæti lit-
ið með stolti yfír farinn veg. En
Gísli var ekki maður sem horfði um
öxl. Hann var maður dagsins í dag
og þá fremur morgundagsins. Hann
vildi byggja upp til framtíðarinnar.
Sífellt á ferðinni, harðmæltur, en
eyddi ekki tíma i langar orðræður,
vildi láta hlutina ganga vel og rösk-
lega fram. „Það er nóg af mönnum,
sem vilja ræða um hlutina,“ sagði
hann gjarnan við mig. „Ég vil hins
vegar framkvæma þá,“ bætti hann
við. Og þetta stóð hann við. Hvort
heldur var í starfí hjá fjölskyldufyr-
irtækinu Sjávarfíski, með móður
sinni og föður, í starfí fyrir Lions-
hreyfínguna; badmintonmenn í
Firðinum; ellegar með okkur Al-
þýðuflokksmönnum í Hafnarfirði,
bar allt að sama branni: Það sem
Gísli tók að sér, smátt sem stórt,
lauk hann við með miklum ágætum.
Einhvers staðar stendur: „Besti
dagur ævi þinnar er dagurinn í
dag, ef þú notar hann rétt.“ Og það
gerði Gísli Geirsson svo sannarlega
á sinni stuttu ævi hérna megin
strandar.
Ég minnist í því sambandi kaupa
á skipi, sem þeir feðgar réðust í
fyrir nokkram vikum í samstarfí
við aðra. Ég sem bæjarstjóri kom
nokkuð nærri þeim málum og fylgd-
ist með framgangi þeirra. Það var
aðdáunarvert að fylgjast með kraft-
inum og einurðinni sem fylgdi þeim
feðgum, Gísla og föður hans, Geir
Siguijónssyni, í því máli öllu. Þegar
ákvörðun var tekin, þá var einfald-
lega tekin bein lína fram á við og
öllum hindranum ratt úr vegi og
málið klárað á mettíma. Fæstir
gerðu sér grein fyrir því þá, að
Gísli var þá þegar orðinn fársjúkur.
En hann kvartaði ekki. Það var
ekki hans háttur.
Og þannig var hann. Fjölskylda
hans og vinna höfðu forgang.
Það er svo sannarlega sjónar-
sviptir að mönnum á borð við Gísla
Geirsson. Það fylgdi honum hressi-
legur andblær, kraftur og glaðværð
sem hafði áhrif á samferðafólk
hans.
Við alþýðuflokksfólk í Hafnar-
fírði söknum vinar í stað. Gísli hef-
ur um árabil starfað með okkur og
m.a. gegnt trúnaðarstörfum fyrir
flokkinn í atvinnumálanefnd og
hafnarstjóm. Við höfðum vænst
þess að geta átt í honum sterkan
mann til frekari starfa fyrir jafnað-
armenn hér í bænum. En enginn
veit sína ævina fyrr en öll er.
Samheldin og dugmikil fjölskylda
Gísla Geirssonar sem ég veit að
honum var mjög umhugað um,
syrgir nú góðan dreng. Kona hans,
Kristín Þórey Edvardsdóttir og ung
börn þeirra Gísla, Eðvarð Þór, Berg-
lind Sveina og Geir Sigurður, sjá á
bak elskuðum og traustum eigin-
manni og föður. Og foreldrar hans,
Geir Siguijónsson og Bergsveina
Gísladóttir, eiga ekki síður um sárt
að binda. Huggunarorð og samúð-
arkveðjur í þeirra garð og annarra
í hópi íjölskyldu og vina era að
sönnu léttvæg nú þegar sorgin svíð-
ur hvað sárast. En minning um
góðan dreng stendur eftir. Hún mun
ekki fölna. Hún verður öllum þeim
dýrmæt ér áttu þess kost að kynn-
ast mannkostamanninum Gísla
Geirssyni í leik og starfí. Gísli hefur
kvatt þessa jarðvist, en verk hans
og ferskur andblær á umhverfíð
munu standa eftir í hugskoti okkar
sem áttum hann að vini.
Allt er í heiminum hverfult og
enginn má sköpum renna. Mótsagn-
ir hins daglega lífs eru líka vera-
leiki þess. Það eitt að þessi duglegi
og einarði maður skuli hrifínn á
brott í blóma lífsins er nægileg
undirstrikun þess. En hitt er jafn
raunverulegt, að gleðin er spegill
sorgarinnar. Þú syrgir það sem var
gleði þín. í myrkrinu skín ljósið
skærast.
Megi góður Guð græða sárin og
hugga þá sem sorgina nístir, eigin-
konu, börn, foreldra og aðra ást-
vini. Hann gefí dánum ró og hinum
líkn sem lifa.
Blessuð sé minning Gísla Geirs-
sonar.
Guðmundur Árni Stefánsson.
Mig langar með nokkram orðum
að kveðja Gísla Geirsson, sem hefur
lagt upp í ferðina miklu yfír landa-
mæri li'fs og dauða.
Það var sumarið 1983 að ég kom
inn á heimili hans og Kristínar þar
sem þau réðu mig sem bamapíu.
Ég var mjög feimin ung stúlka og
kveið svolítið fyrir, en Gísli og Krist-
ín vora bæði svo opin og yndisleg
við mig að feimnin hvarf fljótt.
Margs er að minnast og margt að
þakka, og man ég sérstaklega vel
daginn sem Gísli og Kristín giftu
sig. Ég fór með þeim til Grindavík-
ur og passaði Edda Þór á meðan á
athöfninni stóð. Ég var svo stolt
að vera barnapían þeirra. Og eftir
að ég hætti að passa fyrir þau hitti
ég þau oft og þá sérstaklega reglu-
lega á danskeppnum í samkvæmis-
dönsum, þar sem Gísli sat stoltur
ásamt fjölskyldu sinni og fylgdist
með Edda og Berglindi í dansinum.
Gísli var dugnaðarforkur, alltaf
hress og kátur og munu minningar
um yndislegan mann og góðar sam-
verastundir geymast vel í hjarta
mínu.
Það er stundum sagt að gleðin
og sorgin séu systur sem verða að
dveljast hjá okkur á víxl. Sorgin,
þessi undarlega tilfínning sem sær-
ir svo djúpu sári og skilur eftir svo
mikið tóm, knýr fram svo margar
spumingar, sem aldrei verður svar-
að. Nú er það aðeins guð og tíminn,
þessi líðandi stund sem kemur og
fer, sem hellir huggun í sorgarsárin.
Elsku Kristín mín, megi góður
guð styrkja þig, börnin þín og aðra
ástvini í þessari miklu sorg.
Elsku Geir og Sveina, megi minn-
ingar um yndislegan son hlýja ykk-
ur um hjartarætur.
Helena Björk Magnúsdóttir.
í dag verður jarðsunginn frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfírði syst-
ursonur minn, Gísli Sigurður Geirs-
son físktæknir, Heiðvangi 74, Hafn- |
arfírði. Gísli var einkabarn hjón-
anna Bergsveinu Halldóra Gísla-
dóttur og Geirs Siguijónssonar 4
framkvæmdastj óra.
Gísli var borinn og barnfæddur
Hafnfírðingur og alinn upp við 4
Þúfubarðið þar sem heimili foreldra
hans stendur enn. Gísli var 6.
bamabam foreldra minna en bama-
bömin urðu alls 18.
Mikil var sú jólagjöf sem foreldr-
um hans hlotnaðist þegar hann
fæddist. Hann dafnaði vel og var
hraustur og tápmikill drengur sem
margt þurfti að hafa fyrir stafni
eins og gerist og gengur með at-
hafnasöm böm. Við á Otrateignum
eigum margra góðar og ánægjuleg-
ar minningar um Gísla allt frá hans
fyrstu dögum og til hins síðasta.
Má þar minnast margra skemmti-
legra stunda, sem við og bömin
okkar áttum með honum og íjöl-
skyldu hans, en tvö eldri bama %
okkar era lítið eitt eldri en hann
og fór alla tíð vel á með þeim. Á .
uppvaxtaráram Gísla var faðir hans 1
á sjónum svo það kom í hlut systur
minnar, eins og annarra sjómanns- .
kvenna að gæta bús og bams. For- f
eldrar hans opnuðu heimili sitt fyr-
ir bömunum okkar þegar þannig
stóð á og fólkið okkar utan af landi
bjó gjama hjá þeim er það átti leið
í bæinn og einnig dvöldu langdvöl-
um hjá þeim systkinabörn okkar
Sveinu svo eitthvað sé nefnt og ég
veit að Gísli tók mikið tillit til þessa
fólks og það var honum mjög kært.
Á sumrin dvaldi hann oft með
móður sinni austur í Neskaupstað
hjá ömmu sinni og afa en þar sner-
ist lífíð mest um sjósókn og afla-
brögð. Gísli hændist mikið að fólk-
inu sínu fyrir austan og var einstak-
lega tryggur því alla tíð.
Eftir gagnfræðapróf fór Gísli í t
Fiskvinnsluskólann í Hafnarfirði og
var með þeim fyrstu sem útskrifuð-
ust úr skólanum sem físktæknar. (
Vel var að Gísla hlúð alla tíð og
mikil samheldni verið með fjölskyld-
unni enda hefur fjölskyldan stofnað (
og byggt upp öflugt fískvinnslufyr-
irtæki, Sjávarfísk sf., sem stendur
við Melabraut í Hafnarfírði og ég
veit að þeir feðgar hafa borið mikið
traust hvor til annars. Gísli gekk
rösklega að öllu sem hann tók sér
fyrir hendur og var mikið snyrti-
menni. Móður sinni var hann sann-
ur sonur og góður vinur og mér er
nær að halda að flesta daga hafí
hann komið á heimili foreldra sinna
og lýsir það nokkra um samband
þeirra allra.
Gísli kynntist elskulegri stúlku
úr Grindavík, Kristínu Þóra Ed-
vardsdóttur, og gengu þau síðar í
hjónaband. Böm þeirra era Eðvarð t
Þór, fæddur 1982, Berglind Sveina, "
fædd 1984 og Geir Sigurður fæddur
1991. Þessi elskulegu böm hafa c.
verið miklir gleðigjafar ekki síst
fyrir ömmu og afa á Þúfubarðinu.
Með þeim Gísla og Kristínu var t
mikið jafnræði. Þau hafa skapað "
sér fagurt heimili og veitt bömun-
um það besta sem völ var á. Það
er svo sannarlega ástæða til að
vera stolt af honum frænda mínum
sem hafði komið meira í verk en
margur sem eldri var. Nám hans
nýttist honum vel og hann var vel
látinn af samferðamönnum sínum,
hans skemmtilega kímni og létta
lund og velvilji kom þar m.a. til.
Hann var mjög frændrækinn og
gleymdi ekki þeim sem voru minni-
máttar.
Fjölskyldan ferðaðist nokkuð
bæði utanlands- og innan og hafði
mikla ánægju af útivera og var
m.a. oft farið á skíði og marga (
ánægjustund átti fjölskyldan í sum-
arbústað foreldra hans. Þá hafði
Gísli gaman af laxveiði og var feng- C
sæll.
Gísli starfaði nokkuð að félags-
málum og efa ég ekki að þar hefur f
hann komið að góðu liði.
Það er sárt að sjá á eftir fólkinu
sínu á unga aldri og mitt í önn
dagsins og enn sárara var að fylgj-