Morgunblaðið - 05.02.1993, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. FEBRÚAR 1993
35
ast með veikindum hans frá því á
sl. hausti. í veikindunum komu enn
betur í ljós mannkostir hans og
reyndi hann enn sem fyrr að slá á
létta strengi og umfram allt að
íþyngja ekki öðrum.
Fjölskyldur okkar hafa upplifað
margar gleðistundir og einnig hefur
sorgin knúið dyra hjá okkur. Sorgin
og gleðin eru systur og sá sem
ekki kynnist sorginni veit heldur
ekki hvað gleðin er. Við grátum nú
það sem var gleði okkar.
Elsku Kristín og börn, Sveina
sjstir, Geir og aðrir aðstandendur.
Eg veit að missir ykkar er mikill
en minningin um góðan dreng mun
lifa. Guð blessi ykkur öll.
Jóna G. Gísladóttir.
Mig langar að minnast örfáum
orðum æskuvinar míns, Gísla Sig-
urðar Geirssonar, sem andaðist
fimmtudaginn 28. janúar, þá aðeins
35 ára að aldri.
Við Gísli kynntumst í Lækjar-
skólanum. Vorum í sama bekk allan
barnaskólann og raunar einnig í
Flensborg þar sem við lukum gagn-
fræðaprófi saman. Gísli tengdist
mörgum bekkjarsystkinum sínum
sterkum vinaböndum sem aldrei
rofnuðu.
Ekki voru kynni okkar eingöngu
bundin við skólanii. Eftir að skóla-
deginum lauk þrömmuðum við fé-
lagarnir heim á leið upp á Holt.
Þegar heim var komið voru skóla-
töskumar geymdar á góðum stað
og hafist handa við að lifa lífinu.
Var á þeim tíma mitt annað heim-
ili heima hjá Gísla. Þar varð mér
fljótlega ljóst hversu nátengdur
Gísli var foreldrum sínum. Geir og
Sveina voru honum ekki aðeins
góðir foreldrar heldur einnig hans
bestu vinir.
Þó að ég muni ekki eftir mörgum
stundum þar sem við Gísli eyddum
okkar dýrmæta tíma í skólabóka-
lestur, man ég þó eftir því þegar
við fengum þá bráðsnjöllu hugmynd
að í stað þess að nota daginn skyldi
nóttin notuð til lestrar. Þetta var
þegar við tókum gagnfræðaprófið.
Við plöntuðum okkur inn í stofu
heima hjá Gísla og undirbjuggum
nóttina. Við byijuðum vitanlega á
því að lesa bækumar, en það sem
ég man helst eftir af þessari nótt
er hvað við töluðum óskaplega mik-
ið. Um miðja nóttina fórum við út
og röltum um hverfið í næturkyrrð-
inni og ræddum um allt milli himins
og jarðar. Það voru þreyttir sveinar
sem mættu í prófið daginn eftir.
Oft höfðum við gaman af að rifja
upp þessa nótt.
Við félagamir fórum út í ýmsan
sjálfstæðan atvinnurekstur svo sem
maðkasölu og garðslátt. Ekki var
nú annað upp úr því að hafa en
útiveruna. Það kom sér því vel að
hafa fasta sumarvinnu í fiskvinnslu-
fyrirtæki því sem Geir og Sveina
stofnsettu. Þar var okkur kenndur
munurinn á leik og vinnu.
Má með sanni segja að við Gísli
j höfum gengið saman mikilvæg ár
ævinnar, hvort sem var í leik, námi
eða starfi. Þegar ég hugsa til baka
J skil ég betur hvemig hægt var að
tengjst Gísla svo náið. Það sem ein-
kenndi hann fremur öðm var hversu
J hreinskilinn hann var. Honum var
hægt að treysta fyrir vandamálum
sínum og reyndist hann ávallt sann-
ur vinur.
Með árunum leið alltaf lengri og
lengri tími milli þess sm við Gísli
hittumst, en þegar við loksins töluð-
um saman þurfti margt að ræða.
Ekkert varir að eilífu hér á jörðu
eins og ótímabært fráfall Gísla
sannar. Kristínu eiginkonu hans,
börnum þeirra, mömmu hans og
pabba sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Munum við ávallt
eiga minninguna um góðan dreng.
F.h. bekkjarsystkina í
Lækjarskóla, Hinrik.
í dag kveðjum við elskulegan vin
okkar, Gísla Sigurð Geirsson, þenn-
an háa og myndarlega mann sem
svo auðvelt var að láta sér þykja
vænt um. Þótt djúpt sé kafað er
erfitt að finna tilgang með þessu,
þó verðum við að trúa að hann sé
kominn á æðra tilverustig, þar sem
honum hefur verið ætlað annað
hlutverk, þótt erfítt sé að trúa að
það geti verið mikilvægara en það
starf sem hann gegndi hér, sem
einkasonur, eiginmaður og faðir 3ja
yndislegra barna.
Kynni okkar Gísla hófust fýrir
u.þ.b. 10 árum en konur okkar eru
vinkonur frá fyrri tíð. Ekki hafði
ég umgengist Gísla lengi, er ég
gerði mér ljóst að þar var á ferð
drengur góður, gæddur miklum
mannkostum.
Þegar við hugsum til baka er
margs að minnast, því margar voru
ánægjustundir fjölskyldna okkar
saman, og ekki síst vegna þess að
börn okkar eru á sama aldri.
Sérstaklega minnumst við
ánægjulegrar dvalar okkar saman
í sumarhúsi í Hollandi árið 1987.
Gísli var kunnugur þar, þar sem
hann hafði dvalið þar áður með fjöl-
skyldu sinni. Var hann ákveðinn í
að láta okkur njóta allrar þeirrar
skemmtunar sem þar var boðið upp
á og tókst það með afbrigðum vel.
Margt var sér til gamans gert, far-
ið í hjólreiðatúr og reiddum við sitt-
hvora 2ja ára dömuna og strákam-
ir okkar glönnuðu í kringum okkur.
Á kvöldin var slegið á spil eða rabb-
að um lífið og tilveruna.
Árið eftir keyptum við okkur
fellihýsi og var farið í fyrstu ferðina
snemma sumars til Þingvalla og var
áhugi okkar Gísla mikill að prufa
þessa kjörgripi, en veður var hið
besta og stakk Gísli þá upp á að
binda vagnana niður sem og við
gerðum. Eftir þetta vom margar
ferðir farnar og ávallt var Gísli
manna hressastur og jákvæður til
allra hluta.
Gísli var mikill laxveiðimaður og
fór hann oft í veiðitúra, þreyttist
hann ekki á að taka mig með sér,
þó að ég hafi margsagt honum að
ég væri fiskifæla, held ég að það
hafi verið ásetningur hjá honum að
láta mig fá bakteríuna.
Sérstaklega era mér kærar minn-
ingar úr veiðiferðum í Dalina með
Gísla og foreldrum hans, þar sem
fór saman bullandi fiskerí, gott veð-
ur, spaugilegar uppákomur og glað-
vær hópur.
í apríl 1991 fluttu Kristín og
Gísli í glæsilegt hús að Heiðvangi
74 og skömmu seinna fæddist Geir,
yngsta bam þeirra af þremur, en
fyrir áttu þau Eðvarð Þór fæddan
1982 og Berglindi Sveinu fædda
1984.
Gísli var einstaklega duglegur
maður og speglaðist það glöggt í
velgengni fýrirtækis fjölskyldunn-
ar, Sjávarfisks sf., sem hann var
framkvæmdastjóri fyrir og hafði
ásamt foreldram sínum byggt upp
á undanfömum áram í að verða
með stærstu verkendum saltfísks
til útflutnings.
Hann starfaði af krafti í bæjar-
málum Hafnarfjarðar, hann var
mikill Lions-maður og naut sú
hreyfíng starfskrafta hans, eins og
svo mörg mál önnur sem hann lagði
lið.
Við hjónin dvöldum með Kristínu
og Gísla 26. desember sl. á 35 ára
afmæli hans á Hótel Örk í Hvera-
gerði. Var hann þá orðinn þjáður
af þeim illvíga sjúkdómi sem engan
óraði fyrir að bæri hann ofurliði á
svo skömmum tíma. En þrátt fyrir
það var hann bjartsýnn og hress
og ákveðinn í að eiga skemmtilegt
kvöld.
Eftir stendur fjársjóður minninga
um góðan dreng, sem göfgaði okk-
ur, sem fengum að vera samferða
honum í alltof fá ár.
Elsku Kristín, við biðjum Guð að
styrkja þig og bömin í ykkar miklu
sorg og einnig Sveinu og Geir sem
í dag kveðja einkabarn sitt.
Við þökkum Gísla fyrir vináttu
og samfylgd liðinna ára og vitum
að hans bíða ærin verkefni í nýjum
heimkynnum.
Marinó og Guðbjörg.
í dag kveðjum við Gísla Geirs-
son, kæran vin okkar, en það er
erfítt að sætta sig við að kveðju-
stundin sé komin þar sem aðeins
35 ára gamall maður á í hlut. Gísli
sem átti svo margt að lifa fyrir.
Hann var einkabam foreldra sinna,
átti þrjú ung og yndisleg böm og
hana Kristínu, konuna sína elsku-
legu. Erfitt er að skilja þetta að
hann skuli vera tekinn frá þeim.
Gísli var búinn að afreka meira
um ævina en margur honum eldri.
Hann átti gott fyrirtæki ásamt föð-
ur sínum og gekk mjög vel í sinni
atvinnu, hann og Kristín vora búin
að kaupa sér fallegt einbýlishús og
áttu þau yndislegt heimili. Við höfð-
um þá ánægju að hafa ferðast með
þeim bæði erlendis og innanlands
og áttum margar góðar stundir
saman í góðra vina hópi. Þökkum
við fyrir þær stundir, því að alltaf
var jafn gaman að vera nálægt
Gísla sem var alltaf hress og kátur
og ljúfur vinur. Skarðið, sem hann
lætur eftir sig í vinahópnum, verður
ekki fyllt.
Ég fann á þínum dánardegi
hve djúpt er staðfest lífs vors ráð.
Ég sá að allra sorgar vegi
er sólskin til með von og náð.
Og út yfir þitt ævikvöld,
skal andinn lifa á nýrri öld.
(Einar Ben.)
Að leiðarlokum kveðjum við og
þökkum samfylgdina og biðjum Guð
að milda söknuð eiginkonu, bama,
foreldra og ættingja.
Hvíli hann í friði.
Sigga og Ámi.
í dag kveðjum við Gísla Sigurð
Geirsson. Hann lést í Landspítalan-
um hinn 28. janúar eftir erfíða bar-
áttu við illkynjaðan sjúkdóm, aðeins
35 ára gamall. Það er erfítt að
sætta sig við það, að líf ungs manns
sé tekið, þegar lífíð allt er framund-
an.
Gísli var sonur hjónanna Geirs
Siguijónssonar og Bergsveinu
Gísladóttur og var þeirra einkabarn.
Foreldrar Gísla hafa verið grann-
ar okkar síðan við fluttumst á Hval-
eyrarholtið árið 1960. Snemmatók-
ust vináttutengsl á milli heimilanna
og Gísli varð fljótlega leikfélagi
sona okkar og heimilisvinur og hef-
ur verið það síðan. Þegar hann
hafði lokið námi í Flensborgarskól-
anum fór hann í Fiskvinnsluskólann
og útskrifaðist þaðan sem físktækn-
ir. Eftir það vann hann m.a. sem
framleiðslustjóri hjá Hraðfrystihús-
inu á Súgandafirði í nokkur ár.
Árið 1981 stofnar hann fyrirtækið
Sjávarfisk hf. með foreldram sínum
og hefur það vaxið og blómgast
með hveiju ári. Gísli kvæntist árið
1983 Kristínu Edvardsdóttur frá
Grindavík. Þau eignuðust þrjú
elskuleg böm, sem era Eðvarð Þór,
10 ára, Berglind Sveina, 8 ára og
Geir Sigurðsson tæplega tveggja
ára. Heimili þeirra hefur allta tíð
verið hér í Hafnarfirði og hafa ungu
hjónin verið mjög samhent um að
gera það aðlaðandi og hlýlegt. Gísli,
sem var óvenjulega ljúfur og elsku-
legur í framkomu, vann öll sín störf
af sérstakri hógværð og dugnaði.
Hann var því eftirsóttur til hvers
konar félagsstarfa enda var hann
bæði félagslyndur og ósérhlífínn.
Hann var lengi í stjóm Badmin-
tonsfélags Hafnarfjarðar og í for-
ustu Lionsklúbbs Hafnarfjarðar og
vann þar vel að ýmsum líknarmál-
um. Þá var hann í stjóm Fiskmark-
aðarins í Hafnarfirði. Gísli var einn-
ig eftirsóttur til starfa að félagsmál-
um fyrir Hafnarfjarðarbæ og sat
m.a. í hafnamefnd og atvinnumála-
nefnd.
Það er mikil eftirsjá í svo glæsi-
legum ungum manni, sem átti svo
ótalmargt eftir ógert. Við þökkum
honum fyrir allt það góða sem hann
veitti okkur.
Eiginkonu, börnum og foreldram
Gísla sendum við innilegar samúð-
arkveðjur og vonum að Guð gefí
þeim styrk á sorgarstund. Minning-
in um hann lifir með okkur, minn-
ingin um að hann var fyrst og
fremst drengur góður. Blessuð sé
minning hans.
Sigurður Emilsson og fjölskylda.
Hann Gísli frændi er dáinn. Þessi
fregn barst mér fímmtudagskvöldið
28. janúar. Hann hafði verið mikið
veikur, en ég vildi ekki trúa að
kallið kæmi svona fljótt. Hversu
ósanngjöm getur tilveran verið að
hrífa mann í blóma lífsins burt frá
fjölskyldu og vinum.
Með þessum sálmi vil ég votta
eiginkonu hans, börnum, foreldram
og fjölskyldunni allri innilega sam-
úð. Þau sjá nú á bak yndislegum
dreng.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Sigríður Gunnarsdóttir.
Mig langar í örfáum orðum að.
minnast hans Gísla frænda míns,
en hann lést 28. janúar sl. aðeins
35 ára gamall.
Þegar litið er til baka koma upp
í hugann margar yndislegar minn-
ingar um góðan dreng.
Jólin sem Gísli fæddist var Geir
bróðir heima hjá okkur á Hvaleyrar-
brautinni. Ég mun aldrei gleyma
þeirri gleði sem litli jóladrengurinn
færði Geir og okkur öllum.
Gísli var einkasonur Geirs bróður
míns Siguijónssonar og konu hans
Bergsveinu Gísladóttur. Þau eru
bæði frá Norðfírði, en flytjast til
Hafnarfjarðar og hefja sinn búskap
þar. Gísli ólst þar upp við mikið
ástríki foreldra sinna. Eftir hefð-
bundna skólagöngu fór Gísli í Fisk-
vinnsluskólann og lauk þaðan prófi
sem físktæknir. Eftir það starfaði
hann við rekstur fiskvinnslufyrir-
tækja, og nú í mörg ár sá hann um
rekstur og fjármál fyrirtækis fjöl-
skyldunnar í Hafnarfirði. Fjölskyld-
an stóð saman við að byggja upp
Sjávarfísk, sem nú er eitt stærsta
fyrirtæki landsins á sínu sviði. Sam-
heldni þeirra er einstök.
Gísli kvæntist Kristínu Edvards-
dóttur úr Grindavík árið 1983. Það
var mikið gæfuspor fyrir þau bæði.
Kristín hefur staðið við hlið Gísla
og stutt hann bæði við rekstur fyrir-
tækisins, svo og í einkalífi. Þau
höfðu búið sér glæsilegt heimili á
Heiðvangi í Hafnarfirði og eignast
þijú mannvænleg böm. Edvard
Þór, 10 ára, Berglindi Sveinu, 8 ára
og litla Geir Sigurð, aðeins tæplega
tveggja ára. Nú sjá þau á eftir
yndislegum föður.
Gísli tók virkan þátt í félagsmál-
um Hafnarfjarðar hin seinni ár og
þar kom vel í ljós Iúfmennska hans
og samningalipurð. Gísli hafði mik-
inn áhuga á atvinnuuppbyggingu í
bænum okkar Hafnarfírði og kom
hann oft við hjá mér til þess að
ræða þetta sameiginlega áhugamál
okkar. Alltaf var gaman að ræða
þau mál við Gísla, enda var hann
vel að sér á þeim vettvangi, þar sem
hann var formaður atvinnumála-
nefndar bæjarins. Einnig starfaði
Gísli mikið innan Lionshreyfíngar-
innar, hann vildi leggja þeim lið sem
minna máttu sín. Nú þegar Gísli
féll frá var hann formaður Lions-
klúbbsins Ásbjörns í Hafnarfirði.
Með þessum fátæklegu orðum
mínum bið ég þess að algóður Guð
styrki Kristínu og börnin í þeirra
miklu sorg, einnig Geir og Sveinu
sem nú sjá á eftir syni sínum. Megi
þau öðlast þann styrk að sjá Ijósið
á ný.
Eg og Margrét vottum þeim, svo
og öðram ættingjum, okkar innileg-
ustu samúð. Minningin um góðan
dreng lifír í hjörtum okkar allra.
Sigurður Siguijónsson.
Runninn er upp dagur sem sárt
verður að minnast, því að í að dag,
fylgjum við elskulegum frænda og
vini til grafar, Gísla Sigurði Geirs-
syni, sem lést 28. janúar sl. svo
langt fyrir aldur fram.
Sjaldan hefur nokkur fregn verið
eins sár og af andláti þessa góða
drengs sem háði svo hetjulega hina
stuttu og erfiðu orrastu sína við
illkynja sjúkdóm og hugsaði meira
um að styrkja sitt góða fólk, en um
sjálfan sig.
Nú er skarð fyrir skildi í barna-
bamahópnum þeirra ömmu og afa,
Siguijóns heitins Jónssonar og Vil-
borgar Pálsdóttur á Hrafnistu;
þessum stóra barnabamahópi sem
á svo margar góðar minningar um
samveru á Hvaleyrarbrautinni.
Þar var okkar sameiginíega skjól
og þar áttum við margar góðar
stundir í bernskunni. Eftir því sem
leið á unglingsárin fækkaði slíkum
stundum og við héldum í ólíkar átt-
ir. En með tímanum vaknaði þörfín
fyrir að endurnýja kynnin og búa
til farveg fyrir börnin okkar að
rækta sín fjölskyldutengsl. í þeim
efnum sem svo mörgum öðram sást
umhyggja og frændrækni Gísla svo -
glögglega, því hann átti stærstan
þátt í að endurnýja og styrkja tengsl
þessa frændsystkinahóps, hóps sem
síðan hefur átt svo margar góðar
stundir saman. í hvert sinn sem
einhver hugmynd vaknaði eða eitt-
hvað þurfti að skipuleggja fyrir
hópinn var Gísli alltaf manna fyrst-
ur til að ganga í að framkvæma
hlutina. Það var líka lýsandi fyrir
hann, að koma fyrir nokkrum árum
með þá tillögu að hópurinn héldi
árlegt jólaball svo elsku Vilborg
amma gæti dansað með öllum
bamabarnabörnunum sínum og af-
komendahópnum í kringum jóla-
tréð. Og þessi kæri vinur kom með
sinni yndislegu fyölskyldu og for-
eldram á ömmu-jólaballið 20. des-
ember sl. þótt hann biði úrskurðar
um sjúkdóm sinn næsta dag. En
kvíðann, sem hefur barist í bijósti
hans þá, lét hann okkur ekki fínna.
Til þess var Gísli alltof nærgætinn
og umhyggjusamur.
Samveran þann dag og alla aðra
situr í minningunni. Þetta vora dýr-
mætar stundir sem við fengum að
njóta með einstökum og kærair
frænda, stundir sem eiga eftir að
minna okkur á hvað lífíð er dýr-
mætt og hve lánsöm við vorum að
fá að eiga samleið með þessum
góða dreng.
Elsku Kristín og fallegu börnin
ykkar þijú sem Gísli var svo stoltur
af, elsku Geir og Sveina, tengdafor-
eldrar og Vilborg amma, missir
ykkar er mikill og sár. Megi góður
Guð líkna ykkur í sorginni. Blessuð
sé minningin um þann góða dreng,
Gísla Sigurð Geirsson.
■ Vel sé þér, vinur
þótt víkirðu skjótt
Frónbúum frá
í fegurri heima.
Ljós var leið þín
og lífsfógnuður;
æðri eilífan
þú öðlast nú
(J.H.)
Vilborg Einarsdóttir og
Vilborg Jóhannsdóttir.
í dag kveðjum við Lionsfélagarn-
ir formann okkar, Gísla S. Geirs-
son, sem lést hinn 28. janúar síðast-
liðinn.
Hann gekk til liðs við Lionshreyf-
inguna árið 1983. Gísli var traustur
félagi og vinur og vann ötullega
og fumlaust að hveiju því sem hann
tók sér fyrir hendur innan félags-
starfsins.
Á haustmánuðum var lagt af stað
til starfa og leikja. Allt var á ljúfum
og taktföstum nótum undir for-
mennsku Gísla sem hafði tekið það
að sér að leiða hópinn fram til vors.
Fljótlega var ljóst að Gísli gekk
ekki heill til skógar, þó að engan
grunaði að xeikindi hans væra þess
eðlis að ferðalok yrðu svo skjót sem
raun varð á. Við félagarnir ornum
okkur nú við minningabrotin og
þökkum fyrir það að hafa fengið
að kynnast svo ágætum félaga og
góðum dreng.
Eiginkonu Gísla, Kristínu, börn-
um þeirra, foreldram og öðrum ást-
vinum vottum við okkar dýpstu
samúð.
Félagar úr Lions-
klúbbnum Ásbirni.
Fleiri minningargreinar um
Gísla Sigurð Geirsson bíða
birtingar og mun birtast í
blaðinu næstu daga.