Morgunblaðið - 09.09.1994, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 9. SEPTEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
Grettir
kd/vujm we>{S OGSP/LU/U
TU- '/lac/M )l ÖKE/P/S P/KIH
IÆ, /E, ÉGSBM*//ie FAfZlAI
AE> HLAkKA 77L SU/HARS/NS
H/AP LAH6T
HÓFUM V!Ð
BFM ‘A
\FtyrjA ? X
’•< yújtií.
\ 6.,5 OKFS/Oistr. BULLS
Ferdinand
i / 50ME PEOPLE THINK
| ( CAT5 ARE 5MARTER.
I V THAN D0S5.. >
50ME PEOPLE THINK
BIRD5 AND DOS5 ARE
5MARTER THAN CAT5
CAT5 PON'T
WEAR VI50R5
( UIHY DO >
,THEY THINK
V THAT? j

~~ •AWFfr.t/ttttffftr, ~
. .//t/t//i/'

Sumir álíta að kettir Sumir halda að fuglar Kettir ganga Af hverju halda
séu snjallari en hund- og hundar séu gáfaðri ekki með þeir það?
ar ... en kettir. derhúfu.
JlttripmMtóiífr
BRÉF
TTL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reylqavík • Sími 691100 • Símbréf 691329
Heiður blaða-
manna að veði
Frá Brynhildi Birgisdóttur:
Á SÍÐUSTU dögum og vikum hefur
mátt lesa æði margar greinar um
meint óheilindi Guðmundar Árna í
starfi bæjarstjóra í Hafnarfirði, sem
heilbrigðisráðherra og nú síðast
sem félagsmálaráðherra.
Virðist á stundum sem fjölmiðlar
séu í innbyrðis samkeppni um hveij-
ir geti grafið upp eitthvað sem þeir
geti smjattað á og helst eitthvað
neikvætt og hneykslanlegt.
Eru þessi skrif og orðræður fjöl-
miðla orðin slík, að þau teljast ekki
boðleg lesendum og hlustendum
þessara miðla.
Orð eru til alls fyrst. Blaðamenn
virðast ekki átta sig á því að það
fijálsræði, sem nú ríkir innan þess-
arar stéttar, útheimtir aga gagnvart
sjálfum sér fyrst og fremst. Frelsið
er okkur dýrmætt, en vandmeðfarið.
Eins og málum er nú háttað virðist
fólk algjörlega vamarlaust gagnvart
fjölmiðlum; er eins og þeir geti tek-
ið hvern þann fyrir sem þeim dettur
í hug í það og það skiptið og svipt
ærunni án blygðunar.
Þessi skrif um störf og verk
Guðmundar Árna hafa orðið til þess
að ég hef meir en áður hugleitt
áhrifamátt fjölmiðla og þá miklu
ábyrgð sem fjölmiðlafólk hefur. í
þeirri samkeppni sem nú ríkir á fjöl-
miðlamarkaðnum virðist allt leyfí-
legt og ekkert heilagt.
Ég álít brýnt að skerpa siðaregl-
ur blaðamanna og krefjast vandaðri
vinnubragða af þeim en við höfum
mátt búa við t.d. í þessari umfjöllun
um Guðmund Áma o.fl. sem orðið
hafa fyrir barðinu á þeim.
Guðmundur Árni hefur sem bæj-
arstjóri verið virtur stjómmálamað-
ur og hefur viljað veg síns bæjarfé-
lags sem mestan. Yfirbragð bæjar-
ins hefur gjörbreyst til hins betra.
íbúar annarra sveitarfélaga hafa
flust til Hafnarfjarðar og hróður
Hafnarljarðar hefur borist út um
allt land. Hvergi hefur orðið meiri
fólksfjölgun en í Hafnarfirði á síð-
ustu ámm, enda hefur allt verið
gert til að efla menningu og listir
hvers konar, íþrótta- og tómstunda-
starf hefur eflst, fyrirtæki hafa
flust til bæjarins, samgöngur um
bæinn og við önnur bæjarfélög
batnað, og svo mætti lengi telja.
Listahátíðir hafa verið haldnar með
heimsfrægu listafólki og okkar
bestu listamönnum, bænum til mik-
ils sóma. Bærinn hefur tekið stór-
kostlegum stakkaskiptum.
Og af því ég minntist á Listahá-
tíð, get ég ekki orða bundist. Ég
las nefnilega í blaði frétt frá núver-
andi stjórnendum bæjarins, að
Listahátíð hafi farið fram úr áætlun
hvað varðar kostnað. Hvar hafa
þessir menn verið? Ég segi nú bara
kynnið ykkur hvernig Listahátíð
hefur verið rekin í Reykjavík, borg
sem stjórnað hefur verið af Sjálf-
stæðisflokki. Styrkt af ríki og bæ
og fleiri aðilum, hefur hún alltaf
farið margfalt fram úr áætlun.
Nei, ég veit að Hafnfirðingar hefðu
ekki viljað vera án þessara listavið-
burða.
Og svona mætti lengi telja. Það
hefur verið litið upp til okkar Hafn-
firðinga hvar sem við höfum komið
og það hefur verið gaman að vera
Hafnfirðingur síðustu árin og það
vil ég eindregið þakka Guðmundi
Árna.
Það skítkast og smátíningur sem
blaðamenn nú tína upp segir meir
um persónu þeirra en persónu Guð-
mundár Árna.
Ég óska Guðmundi Árna alls hins
besta og vona að við fáum áfram
að njóta góðs af verkum hans um
ókomin ár.
BRYNHILDUR BIRGISDÓTTIR,
Smyrlahrauni 42,
Hafnarfirði.
Bréf til Klettaútgáf-
unnar og „Söngfugla-
nefndarinnar“
Frá Theódóri Einarssyni:
ÞEGAR út er komin Nýja söngbók-
in, númer tvö í röðinni, er rétt að
óska útgefendum og nefndinni sem
valdi sönglögin til hamingju með
framtakið því aldrei verður gert of
mikið af því að gefa út íslensk, og
erlend, vinsæl sönglög sem gengið
hafa, sum hver a.m.k. manna á
milli og aldrei verið gefin út í að-
gengilegu formi. Það væri skiljan-
legt að sönglög sem þannig er hátt-
að með væru eignuð öðrum en rétt-
um höfundum og jafnvel skráð
röng.
Það sem hins vegar rekur undir-
ritaðan til að skrifa þetta bréf er
að á bls. 65 í söngbókinni er texti
undir nafninu „Ég vil dansa“. Höf-
undur textans er sagður vera Guð-
brandur Þ. Guðbrandsson og lagið
er eignað Geirmundi Valtýssyni.
Þetta er ekki rétt og raunar illskilj-
anlegt að slík villa skuli geta slæðst
inn í bók þar sem efni er valið að
nefnd, í þessu tilfelli „Söngfugla-
nefndinni", þar sem maður skyldi
ætla að í slíka nefnd væri valið
fólk sem hefði staðgóða þekkingu
á viðfangsefninu. Svo virðist ekki
vera í þessu tilfelli því umræddur
texti hefur margoft verið gefinn út
á prenti og auk þess er lag og texti
til hljóðritað þar sem rétt er farið
með nafn textahöfundar og þess
getið að lagið sé þýskt, sem það
er. Textinn er eftir undirritaðan,
Theódór Einarsson, heitir „Á hörp-
unnar óma“ og er fimmtíu ára gam-
all. Lagið er einhveiju eldra.
Það sem ekki verður séð að
Klettaútgáfan ætli sér að leiðrétta
þessi mistök opinberlega vil ég
koma þessu á framfæri því öllum,
sem verða fyrir því að afkvæmi
þeirra eru rangfeðruð, hlýtur að líða
eins og mér nú þó að í þessu til-
felli sé einungis um sönglagatexta
að ræða.
Með kveðju og von um að næst
verði vandað betur til slíkrar út-
gáfu.
THEÓDÓR EINARSSON,
Akranesi.