Morgunblaðið - 28.06.1996, Page 4

4 C FÖSTUDAGUR 28. JÚNÍ1996 MORGUNBLAÐIÐ 4-, MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. JÚNÍ 1996 C 5
DAGLEGT LÍF DAGLEGT LÍF
MAMMAN
Andrea Guðmundsdóttir
Litrík bómullarföt
og fótlaga skór
DÓTTIRIN
Helga Vala Eysteinsdóttir, 3 ára
Hælaháir plastskór,
glys og skraut
MAMMAN
Erna Þ. Guðmundsdóttir
Lítið fyrir sundurgerð
í klæðaburði
DÓTTIRIN
r Steinunn Gunnlaugsdóttir, 15 ára
I appelsínugulum
nælonnáttkjól á ball
MAMMAN
Hulda Gunnarsdóttir
Passlegar gallabuxur
og húfuna ofan
SONURINN
Gunnar Þór Aðalsteinsson, 15 ára
Neitar að hysja uppum
sig buxurnar
MAMMAN
Margret Guttormsdóttir
Þægileg föt í anda
hippatískunnar
DÓTTIRIN
Særós Rannveig Björnsdóttir, 14 ára
Pinnahælar og
pínupils
PABBINN
Hilmar Þórarinsson
Einfaldur fatnaður og
engir fylgihlutir
SONURINN
Þórarinn Hilmarsson, 4ra ára
Batmanshanskar að
nóttu sem degi
segir Ema, sem þá getur ekki stillt
sig um að láta skoðun sína í ljós
þótt hún fái engu ráðið. Bómullar-
bolur með mynd af Páli Óskari er í
miklu uppáhaldi hjá Steinunni og
klæðist hún honum við ýmis
| tækifæri. Af öllum fötum dótt-
II urinnar fer þessi bolur mest í
p,; taugarnar á Ernu, sem finnst
| j lítt skiljanlegt að dóttir sin
|\j skuli þurfa að hafa mynd af
|\\ poppstjömunni á maganum
fe öllum stundum.
i Til þess að fá fjölbreytni leit-
ar Steinunn víða fanga. Fyrir
skömmu fékk hún ömmu sína til
að gefa sér gamlan, appelsínugul-
an nælonnáttkjól. I kjólnum og
umræddum bol fór Steinunn síðan
alsæl á skólaball við litla hrifn-
ingu mömmu sinnar, sem segir
i ömmuna áreiðanlega ekki hafa
I gefíð sonardóttur sinni náttkjól-
I inn til slíkra nota.
1 Ema segir þetta eina skiptið
I sem Steinunn hafi gengið fram
I af sér, innst inni hafi hún gam-
V an af sjálfstæðum fatasmekk
dóttur sinnar og finnist raunar
B sumt svolítið smart. „Ég get
ft ómögulega verið að býsnast
■ yfir þessu öllum stundum.
■ Steinunn á þrjár ömmur og
WL þær liggja ekkert á skoðunum
Hf sínum yfir ósmekklegheitun-
um, eins og þær segja. Stein-
unn má þó eiga það að hún er
gt| vel til fara í vinnunni.“
„Pá neyðist ég til að vera
eins og mömmu líkar,“ segir
WtJ/ Steinunn svolítið súr á svip
pP en þvertekur fyrir að þókn-
ast mömmu sinni þegar fjöl-
skyldan fer í fjölskylduboð
og þess háttar. „Mér finnst
nefnilega svolítið gaman að
hneyksla ættingjana ...“
GUNNAR
Þór í
hjólabretta-
tískunni.
Morgunblaðið/Golli
Morgunblaðið/Sverrir
BÖRN ng ungtiiigHi' hafa oft mjög ákvéðnar
nicíiiingíir sem ganga atgjörlega á skjön viö
skoöanir forehlra þcirra og uppnlcnda. Slíltt
á ekki sísl við irm kla*ðal>urð og líliíl ogcru
siunir unglingar sagðír einkar móljiróa-
gjarnir og crfiðir viðureignar ;í fci iiiingar-
aldrinum. Snm liiirn cru þó ekki ýkja liá i
loffinu Jiegar þati gera upprcisn og khcða
sig i alls kyns iminderingar, scm em forddr-
nm þcirra líll að skapi. Þau taka þá cngu tali
og cru off þaiiuig til fara að forcldmnuiii
fiiinsl þan cins og virlimdur og blygðast sín
jafnvcl fyrii' að vcra nicð þeim á alntanna-
færi.
Forcldrana, scni drcýiiidi iiin að scl ja
slaufiit' og kriísidiíll í lnir dóttur simiar,
kUcða hana i prinscssukjóla og þvuiinin<l,
þiirfa eftil vill að kyngja þv/ að dóttirin fáist
oft.ir clag í sparikjríliinum sinuin. Satnkoppu-
in urn liver væri fínusl var orðin slík að for-
cldrai' og fósti'Ui' ui’ðu að taka liönilum sam-
an og lummi kjóla og sknrtgripi i skólanum.
El’ baruið cr fram lír liófi |>vcrmoðsktifu)lt
og forcldruni mikið í mun að Jiað só skikkan-
legl til fara, gda þcir tckið saman tvö sdt af
aikkcðnaði og lcyft baruinii að vdja. Slíld
bragð cr sagl gcfa góða raun; barniuu finnst
það hafa valið sjálft og argaþrasið minukar
til muna.
Annars ci' sinekkur afslíctt tuigtak og
ekkcrt scm sogir að forddrar hafi fremur
rctt fyi'ir scr cn barnið cða ungltngurinn
þcgar ágreiníngur rís. Tnílega lála allmarg-
ir forehlrar svokallaðar liktiirur afkvamia
sinna varðandi ótlit og kla’ðahurð ser í lcllu
rtínii liggja. enda vmislegl scnt skiplir nieira
ntáli cn ytri unigjiirðin Jiegar öllu er á hotn-
iun livolft.
Daglegt líf fckk tvö jiriggja og fjögurra
ara krði og þrjá miglinga til að kheða sig
eins og þeim hugn.'iðist hest sjálfum. Síðan
Ictu þan tilleiðasl og lcyfðu mömmu eða pnl
ha að velja fatnað sein þeim þótti frainhiori-
legastur í fataskápmini.
vþj
SÆRÓS Rann-
veig, förðuð og
afar dömuleg.
MorgTinblaöuVGolli
Morgunblaðið/Golli
ÞÓRARINN
í nýjasta
búningnum.
Með ólíkan smekk
“ÞAR til ég var tólf ára
sætti ég mig við að vera
í bleikum pilsum, eins
og mamma vildi að ég
klæddist,“ segir Stein-
unn, sem síðan þá hefur
farið sínar eigin leiðir í
klæðaburði. Erna, móð-
ir hennar, minnist
bleiku pilsanna ekki, en
segir fatasmekk þeirra
mæðgna aldrei hafa
farið saman.
„Sjálf hef ég ætíð
kosið að klæðast ein-
földum pg lítt áberandi
fótum. Ég undrast hvað
Steinunn er mikið fyrir
sundurgerð í klæða-
burði og stundum
blöskrar mér raunar
múnderingin,“
ERNA fær að ráða hvernig Steinunn er klædd
í vinnunni.
STEINUNN í
uppáhaldsboln
um með Páli
Óskari.
“EFTIR tveggja ára fjas er ég
hætt að nenna að amast yfir út-
ganginum á Gunnari Þór, enda
fæ ég engu breytt. Ef hann
tæki ofan prjónahúfuna og
hysjaði almennilega upp um sig
buxurnar væri ég himinlif-
andi,“ segir Hulda, móðir
Gunnars Þórs, og finnst að syni
sínum ætti ekki að verða skota-
skuld í að verða við hógværum
kröfum hennar. „Annars hlýtur
að rætast úr þessu þegar hann
fer í framhaldsskóla,“ bætir
hún vongóð við.
„Það er bor-
in von hjá
þér,
FYRIR hálfu ári þegar
Þórarinn fór að klæða
sig sjálfur tók hann
skyndilega upp á að
malda í móinn og finna
fótunum, sem foreldrar
hans völdu af kost-
gæfni, allt til foráttu.
„Síðan hefur hann
helst ekki viljað vera í
öðru en einhvers konar
búningum. Hann er
einkum hrifinn af Bat-
man, köngulóarmannin-
um og kúrekum villta
vestursins en ýmsar
aðrar fyrirmyndir eiga
líka upp á pallborðið
hjá honum,“ segir
Hilmar, faðir
Þórarins.
Til þess að
kóróna búning-
ana bætir Þórar-
inn við alls kon-
ar fylgihlut-
um og hefur
HEIMA við finnst
Helgu Völu tilhlýðilegt
að ganga í hælaháum
konuskóm og skreyta
sig á ýmsa lund. Að
sögn Andreu, móður
hennar, myndi Helga
Vala helst vilja vera
þannig uppábúin við öll
tilefni og tækifæri.
„Ég hef ósköp gaman
af þessari sérvisku
dóttur minnar, en öllu
eru takmörk sett. Við
mæðgumar sömdum
um að hún mætti fara í
kjól annan hvem dag í
leikskólann. Þegar hún
kemur heim er fyrsta
verk hennar að rífa sig
úr fötunum og fara í önn-
ur. Þar til nýverið var
Helga Vala nánast sköllótt, en það
hindraði hana ekki í að vilja slaufur
í hárið og lokka í eyrun.“
Allt sem glitrar, glóir og glansar
hlýtur náð hjá Helgu Völu. Hún
hefur viðað að sér ýmsu skrauti og
á snyrtibuddu með varalit og fleiri
nauðsynjum. Andrea segir áhuga
dóttur sinnar á öllu sem er „pæju-
legt“ vera með ólíkindum. Núna
láti hún sér ekki nægja að klæða
sig eins og „pæja“ heldur sé hún sí-
fellt að spyrja um hátterni og siði
slíkra kvenna. „Um daginn spurði
hún hvemig pæjur drykkju eigin-
lega úr glösum og varð alveg
hissa þegar ég sagði að líklega
drykkju þær bara eins og hún
sjálf. Slíkt fannst henni óhugs-
andi því varaliturinn kámaðist
allur út hjá sér.“
Helgu Völu
finnst fátt jafn-
astáviðkonu- _____
skóna, sem
hún nauð-
aði í
ANDREA skilur ekki hvaðan Helga Vala hefur
pjattrófu skapið.
mömmu sinni að kaupa í dótabúð
fyrir skömmu. „Þeir era úr plasti
og eitt það ljótasta fyrirbæri sem
ég hef augum litið, en við emm
greinilega ekki samasinnis í því
efni frekar en öðm. Ég skil ekki
hvaðan Helga Vala
hefurþennan
pjattrófuhátt,"
segir Andrea,
sem er lítt glys-
gjörn, fer helst ekki í
hælaháa skó og vill
bara hafa dóttur sína
í einföldum, þægi-
legum en litrík-
um bómullarföt-
um og fótlaga
skóm.
HELGU Völu
finnst fátt jafn-
ast á við konu-
' skóna sína.
Morgunblaðið/Golli
HVERS kyns pjatt og
prjál í klæðaburði er
víðs fjarri Margreti
Guttormsdóttur. Hún
er hrifin af hippatísk-
unni, sem var í algleym-
ingi þegar hún var ung-
lingur, enda finnst
henni slíkur klæðnaður
afar þægilegur. „Þegar
ég var tólf ára og fékk
einhverju ráðið um út-
litið, keypti ég mér
strákaföt og lét snoða
mig. Mér finnst því svo-
lítið fyndið hvað
MARGRET og Særós Rannveig í
hippastílnum.
dottir mm er ahugasöm um tísk-
una og leggur mikið upp úr að
vera vel til höfð. Þótt Særós Rann-
veig klæði sig ekki eins og ef ég
mætti ráða finnst mér hún yfirleitt
smekkleg. Ég hef ekki skipt mér
neitt af klæðnaði hennar síðan hún
var í leikskóla. Þá vildi hún stund-
um vera í kuldagalla um hásumar,
eða pollabuxum og silkikjól.“
Særós Rannveig segir að hippa-
fótin eins og móðir hennar klæðist
séu svo sem ágæt á henni en sjálf
myndi hún aldrei klæðast slíkum
fatnaði. „Einu sinni gekk ég mikið
í hippabuxum, sem mamma saum-
aði þegar hún var unglingur. Þær
voru æðislega flottar með bótum
og útsaumi. Mömmu er illa við að
ég máli mig, en mér finnst það allt
í lagi einstaka sinnum. Hún hefur
heldur aldrei samþykkt að ég léti
setja göt í eyrun, segir slíkt al-
gjöran óþarfa.“
Olíkur smekkur þeima mæðgna
kom glögglega í ljós þegar fjöl-
skyldunni var boðið í afmæli ný-
verið. Margreti þótti gamall
hippakjóll af sér og þykkbotna,
reimaðir skór vel við hæfi á
Særósu Rannveigu, sem var á
öðm máli. Hún mætti í afmælið í
hvítum bol og pínupilsi, á pinna-
hælum, förðuð, með uppsett hár
og afar dömuleg. „Stundum undr-
ast ég stórlega þessa ofuráherslu
á útlitið," segir Margret.
HILMAR og Þórarinn, uppá-
búinn á venjulegan máta.
I* mikið fyrir að skreyta sig með
I vopnum úr plasti, lyklakippu
*v og lyklum, en umfram allt
i F gætir hann þess að hafa nógu
mörg belti.
Hilmar segir að Þórarni finnist
hann ekki vera fullklæddur nema
hafa a.m.k. tvö belti, annað um
sig miðjan og hitt um höfuðið.
í „Mér er svo sem alveg
sama þótt hann sé
I ll A svona búinn úti að
I leika sér. Helst vildi
Hk ég ])ó klæða hann á
■L einfaldan og
■i þægilegan
máta; í hol og
Imxur, því oft er
heilmikið streð
^ að losá um belti og
g þess háttar á met-
hraða þegar strákur
kemur hlaupandi inn
og er brátt í brók.“
Af sérstökum tikt-
I, úrum Þórarins má
nefna að í svefni
pPHÉMM jafnt sem vöku er
V hann með gatslitna
!■ Batmanshanska.
Nýjasta nýtt er að
klæða sig ujipá sem
■ sambland af fótbolta-
K hetju og hjólreiða-
■ kapjia, cn þó með helt-
in á sínum stað.
ckki í anttáö cu slilinu og Imclilan ijirólla-
galla, grciði scr lielst aJdrei <>g sc að ficslu
lcyli cins og liligangsharn. Þá cru lil börn
sem ekki fara úl fyrir hiíssins dyr öðruvísi
en í di akiilaliliniiigi cða á|ickkl uppákkcikl.
Ekki cr licidur óþckkl að hinar mcslii lildur-
i’ófur og snyrlipiminr cigi forcldra, som <*kki
liafa nokkiirn álmga á líllili og klæðahurði,
hvorki síinini uc annarra. Sinckkurimi geliir
Jivi vissnlega vcrið ólíkur.
I ciiuini lcikskóla á höfuöboröarsvæðinu
lóku stelpur skyndilega ujip á aö inæía dag
HULDA ánægð með klæðaburð beggja
sonanna, Gunn ars Þórs og
Trausta Þórs.
mamma min, segir Gunnar Þór
blíðlega og býst ekki við að hysja
upp um sig buxurnar í bráð. Hulda
segir huggun harmi gegn að Gunn-
ar hvorki matist né sofí með
prjónahúfuna líkt og sumir jafn-
aldrar hans gera.Gallabuxurnar
sem Gunnar Þór gengur alla jafna í
em nokkrum númemm of stórar.
Þær hanga á mjöðmunum og
skálmarnar eru svo síðar að vart
sést í skóna, sem þó eru af allra fín-
ustu gerð, „... eða eins og þessir
hjólabrettastrákar eru í, en þeir
kosta miklu meira en sambærilegir
skór, sem ekki skarta einhverju til-
teknu merki,“ segir Hulda.
Aðspurður segir Gunnar Þór
mjög þægilegt að vera í of stómm
buxum á hjólabretti. Helst kaupir
hann líka notaðar buxur því þær
em liprari en nýjar. Varðandi
þægindin af prjónahúfunni verð-
ur honum fátt um svör.
Til þess að viðhalda umburð-
arlyndi sínu segist Hulda
i stundum minna sjálfa sig á að
s þegar hún var unglingur átti
I hún til að klæða sig í hinar
R furðulegustu múnderingar.
K „Ég legg ekkert upp úr að
■ Gunnar Þór sé einstaklega
■ fínn til fara. Ef hann væri
H húfulaus, að minnsta kosti um
W hásumarið, í passlegum galla-
|, buxum og bómullarbol væri
fe ég hæstánægð."
S&fi