Morgunblaðið - 24.07.1998, Síða 2

2 B FÖSTUDAGUR 24. JÚLÍ 1998
DAGLEGT LIF
MORGUNBLAÐIÐ
Hælavíkur-
•% bjarg
V Fljótavík^if^jfo
SlraunilKS
\ðal\ í/
Slélta .í s!' V' f
J okulfirðir
Cr“""OTft . Staðarhlíð ri Hrafrjjör^
s
lands. Astralski
ka.iakkappinn
Chris Tullech kom
alla leið norður til
s
Islands til þess að
upplifa hina full-
komnu kajakferð.
Þegar Sigurbjörg
Þrastardóttir hitti
hetjurnar Chris og
Spessa ljósmynd-
ara voru þeir enn í
sjöunda himni.
Ljósmynd/Spessi
CHRIS undir logagylltu bergstálinu á Hornströndum.
reka ekki til Græn-
ALGJÖRLEGA ótrú-
legt!,“ segir Chris Tullech
og á við kajakferðina um
Hornstrandir sem hann
fór í fyrir skömmu við fjórða
mann. „Ég hef víða ratað og á
langan feril að baki í kajaksiglin-
um en þessi ferð var sú langbesta.“
Chris er 25 ára útivistarleiðbein-
andi og státar af prófgráðu þar að
lútandi. „Slíkt nám tekur þrjú ár í
Astralíu. Einn skólafélaga minna
var íslendingur, Óskar Guðjóns-
son, og saman fórum við í kajak-
ferð um syðsta hluta Ástralíu rétt
áður en hann sneri heim. Síðar
bauð Óskar mér sumarvinnu hjá
sér en hann rekur ferðaþjónustuna
Ultima Thule í Reykjavík."
Chris leiðbeinir á kajaknám-
skeiðum og sinnir fararstjórn hjá
Ultima Thule en loksins fékk hann
að fara sína eigin sjóferð. „Þessi
ferð var að öllu leyti ólík því sem
ég hef hingað til vanist. Við lögð-
um til dæmis upp frá Bolungarvík
klukkan tíu um kvöld. Að kvöldi til,
athugaðu," hamrar hann, hlær og
segir slíkt óhugsandi í Ástralíu.
„Þar leggja menn af stað í kajak-
ferðir klukkan tíu fyrir hádegi því
annars mætir þeim hafgola og
svartamyrkur. Hærri öldur, hvítur
sandur og heitari sjór einkenna
einnig kajaksiglingar í Ástralíu og
þar geta strendur verið langar og
einhæfar, sjaldgæft að þverhníptir
klettar gangi í sjó fram eins og á
Hornströndum.“
Dýrasta hressing
ævinnar
Með Chris í fór voru Sigurþór
Hallbjörnsson (Spessi), Halldór
Sveinbjarnarson og Eyþór Hauks-
son. Þeir fluttu búnaðinn á bát frá
Bolungarvík til Látravíkur og sjó-
settu kajaka sína þar. Fyrsta
spottann til Hornvíkur reru þeir í
rólegheitum og stigu úr bátunum
við sólsetur. „Birtuskilyrði voru
stórbrotin, miðnætursólin einstak-
lega gullin og hlý,“ segir Chris.
„Við sigldum undir björgum þar
sem mergð var af fuglum, þeir
sveimuðu yfir höfðum okkar og
hljóðin bárust til okkar án nokk-
urrar utanaðkomandi truflunar,“
útskýrir hann og, vísar í vélarhljóð
báta. „Kajak er hljóðlaust og með-
færilegt farartæki sem kemur
manni í einstakt návígi við dýralíf
á sjó og í klettum.11
I logninu við Hornvík drógu fé-
lagarnir bjórflöskur úr fórum sín-
um og teyguðu í logandi sólsetr-
inu. „Við fengum þennan bjór á
bar á Bolungarvík og það var sá
dýrasti bjór sem ég hef á ævinni
keypt!“, hrópar Chris upp yfir sig
og Spessi getur ekki varist brosi.
„Örugglega fjórum sinnum dýrari
en bjórinn í Ástralíu, en smakkað-
ist óneitanlega vel.“
„Þegar við höfðum dregið kajak-
ana á land í Hornvík hittum við
hjónin Kela og Huldu sem voru
rétt lent í víkinni. Við hjálpuðum
þeim að bera dót
sitt upp í
hús og
fengum í
staðinn
trakteringar
og gistingu,“
segir Spessi
og Chris kveð-
ur viðtökurnar
hafa komið
þeim þægilega á
óvart, kakó og
kökur eftir mið-
nætti.
Ástralskur
veðurguð á
Vestfjörðum
„Daginn eftir
nutum við enn ís-
lenskrar gestrisni,"
rifjar Chris upp með
glampa í augum. „Þá
rerum við til Fljóta-
víkur þar sem vanda-
menn Halldórs, ferða-
félaga okkar, tóku á
móti okkur með kaffi og
pönnukökum.“ Nefndur
Halldór hvolfdi að vísu
kajak sínum á leiðinni en týndi
engu nema hatti og hanska. „Hann
var bara á röngum stað á röngum
tíma og aldan náði taki á honum,“
útskýra Chris og Spessi og flokka
ekki sem óhapp.
Leiðin sem farin var þann dag-
inn var 30 kílómetrar, í sérstöku
logni og fallegu umhverfi. „Hafið
var spegilslétt og ótrúlega kyrrt,“
lýsir Chris uppnuminn. „Við sigld-
um undir miklum klettum og það
fór ekki hjá því að manni flygi í
hug sjónarspilið sem hlýtur að
skapast á þessum slóðum þegar
veðrið kemst í ham. Við skynjuð-
um sannarlega ógnina.“
Undrandi á logninu sem hafði
fylgt þeim fram að þessu, voru fé-
lagarnir sannfærðir um að æðri
máttarvöld hefðu þar hönd í
bagga.
„Guð hafs og vinda í ástralskri
goðafræði heitir Hugh, kallaður
Hughie, og við göntuðumst með
það okkar á milli að hann hlyti að
hafa sent inn blíðlega beiðni til ís-
lensku veðurguðanna - lognið var
slíkt.“ Við Hornbjarg voru að vísu
leifar af norðanvindi og var kajök-
unum þá beitt í báruná eins og
brimbrettum. I grennd við Hæla-
víkurbjarg mættu þeir ferjunni
Fagranesi og voru farþegar henn-
ar ekki lítið hissa að eygja fjóra
menn á litlum kajökum úti við
nyrsta haf. „Við veifuðum og fólkið
starði forviða á móti,“ segja þeir
hlæjandi.
Á miðri leið var áð, rekaviður
dreginn í varðeld og sest að snæð-
ingi. Síðan var fórinni haldið áfram
til Fljótavíkur þar sem slegið var
upp tjöldum. Næsta dag skildu
Chris og Spessi við Halldór og Ey-
þór á Straumnesi, en þeir síðar-
um spegil á kajak
með heimsins dýrasta nesti á fiöskum
Þeir lónuðu undir
bergstáli sem klauf
skýin og gerði him-
ininn heiðan. Þeir
elduðu indverskan
pottrétt á
flæðiskeri og reru
óslitið í fjóra tíma
gegn hvössum
vindi til þess að
'-*‘***a
Ljósmynd/Chris Tullech
SJÁLFSMYND á siglingu. Ferðafélagarnir Spessi
og Chris við sólarlag.
stækkaö
svæði
m
10 km