Morgunblaðið - 04.10.1998, Síða 30

30 SUNNUDAGUR 4. OKTÓBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið/Kristinn
EIGENDUR SD-sjávar- og jurtasmyrsla, Sigríður Einarsdóttir (t.v.) og Daðey Daðadóttir við gömlu
kaffipökkunarvélina frá Kaaber, sem fengið hefur nýtt hlutverk.
VIÐ FL UGUM Á
BJARTSÝNINNI
VESHFTIAIVINNULIF
Á SUNNUDEGI
► Daðey Daðadóttir fæddist 3.7. 1950 á Isafirði en er uppalin í
Kópavogi, þar sem hún gekk í gagnafræðaskóla. Síðar fór hún
í Húsmæðraskólann á Staðarfelli. Sinnti síðan barnauppeldi og
vann við barnagæslu, þar til SD-sjávar- og jurtasmyrsl var
stofnað 1. desember 1995.
► Sigríður Einarsdóttir fæddist 17.11. 1947 í Reykjavík. Hún
fór í lýðháskóla í Danmörku og síðan í fósturskóla í Hvidovre.
Eftir það sinnti hún uppeldi eigin barna, fluttist til Svíþjóðar
og vann þar við leikskóla. Eftir heimkomuna vann hún hjá
Spíritistafélaginu en starfar nú hjá SD-sjávar- og jurtasmyrsl-
um og er eigandi þess ásamt Daðeyju.
Eftir Hildi Friðriksdóttur
INSKAPUR þeirra
hófst fyrir 21 ári þegar
þær lágu báðar á Borg-
arspítalanum vegna
bakskurðar. Báðar höfðu þær
áhuga á andlegum málefnum og
var það einkum sá þáttur sem
tengdi þær saman. Þegar Sigríður
fluttist út á land og síðar til Sví-
þjóðar misstu þær sambandið, en
mörgum árum síðar hittust þær
fyrir tilviljun hjá læknamiðli, þar
sem Sigríður vann sem spámiðill.
„Síðan hefur ekki slitnað á milli
okkar. Við sáum að okkur hentaði
vel að vera saman í svona grúski,“
segir Daðey.
„Þetta grúsk“ sem hún nefnir
vísar til tilrauna þeirra við að sjóða
krem úr jurtum, þorskalýsi og öðr-
um efnum. Svo vel tókst til að
„grúskið“ er orðið að fyrirtæki, að
vísu ekld umsvifamiklu, en viðtök-
ur smyrslsins, sem virðist hafa
græðandi eiginleika, hafa verið
góðar. Sama á við um græðandi
smyrsl og vökva fyrir hross, sem
dýralæknar hafa mælt með. Verið
er að ganga frá samningum við
dreifingarfyrirtæki og umboðsaðila
í Bandaríkjunum um hestasmyrslið
og hestafeldsvökvann og næringar-
og rakasmyrslið til Bretlands og
hinna Norðurlandanna.
Þær upplýsa ennfremur að í sjón-
varpsþætti á Stöð 2 hafi birst viðtal
við móður drengs sem var illa hald-
inn af bamaexemi og hvorki ljós-
meðferð né sterakrem höfðu dugað.
í þættinum kom fram að honum
myndi batna þegar hann yrði full-
orðinn. „Ég hélt nú ekki,“ segir Sig-
ríður ákveðin. „Við fengum uppgef-
ið heimilisfangið og brunuðum upp-
eftir. Við buðum móðurinni að prófa
kremið á baminu vegna þess að við
höfðum sams konar dæmi frá Nor-
egi, þar sem náðist að halda exem-
inu niðri. Hún var ekki trúuð á
þetta í upphafi, en ákvað að slá til.
Arangurinn var mjög góður og
drengurinn var laus við exemið
þremur mánuðum síðar.“
Hver er sjálfum
sér næstur
En hvernig hófst þetta allt sam-
an? „Við höfðum talað um það lengi
að vinna eitthvað úr náttúrulegum
efnum til að hjálpa þeim sem
haldnir væm exemi og þurrki.
Hendur Daðeyjar vom allar í
sprangum vegna þurrks, svo úr
blæddi. Einnig var dóttir mín hald-
in slæmu psoriasis-exemi. Segja
má að þetta hafi verið framástæð-
ur þess að við fóram að hugsa um
græðandi jurtasmyrsl," segir Sig-
ríður.
Eitt sinn sem oftar vora þær
staddar í sumarbústað Sigríðar á
Syðri-Fjallabaksleið og fóra að
„fikta við að tína jurtir, sjóða þær
saman og prófa okkur áfram", eins
og hún lýsir því. „Við lásum okkur
til um eftii í jurtunum og í lýsinu og
töldum að þetta tvennt ætti vel sam-
an. Bættum síðan við ullarfeiti, sem
er mjög sótthreinsandi og góð fyrir
húðina, því hún er líkust fitu manns-
ins. Síðan hófust tilraunimar.“
Draumspakar konur
Það fór íyrir Daðeyju og Sigríði
eins og þeim sem fann upp sauma-
vélanálina, að þær fengu lausnirn-
ar í draumi. Sagan segir að upp-
finningamanninn hafi dreymt
indíána sem börðust með spjótum
þar sem göt vora í gegnum oddinn.
Það varð til þess að hann fékk hug-
myndina að því að nálaraugað ætti
að vera neðst á nálinni en ekki efst
eins og á hefðbundinni saumnál.
„Við eram mjög draumspakar
konur og tráum á allt andlegt. Við
fengum vitjanir í gegnum drauma,
þar sem okkur var bent á að setja
minna af einhverju og meira af
öðru. Við fóram eftir því og enduð-
um með þetta „kraftaverkakrem“,“
segir Daðey.
Þær segja að ýmsir erfiðleikar
hafi komið upp á og einn mesti
vandinn hafi falist í því að kremið
skildi sig. „Það kom fram hjá líf-
fræðinemum að það væri ráðgáta
hvemig okkur hefur tekist að
blanda kremið án þess að það skilji
sig, vegna þess hversu magnið er
mikið og hlutfóll vatns og fitu era
jöfn,“ segir Sigríður.
Keyrðu 7.500 kílómetra
Vorið 1995 tóku þær þá ákvörð-
un að stofna fyrirtæki, því þær
höfðu fengið mjög jákvæð viðbrögð
frá þeim sem prófað höfðu kremið.
„Við gengum í verslanir og báðum
kaupmennina um að taka vöruna
inn og sjá til hvort hún seldist. Það
byrjaði með tveimur dósum í
hverri verslun en nú era þær orðn-
ar að minnsta kosti 20 sem fara inn
í einu. Við fóram síðan um allt Is-
land, keyrðum 7.500 kílómetra
fyrsta sumarið, til þess að kynna
kremið. Við gistum í tjaldi, eins
bakveikar og við voram, til að gera
allt upp á ódýrasta mátann. Við
fengum leyfi til að vera með sölu-
borð fyrir utan kaupfélögin og
seldum viðskiptavinunum beint.“
Þær segja að á þeim tíma hafi
lýsislyktin verið töluvert mikil en
Islendingarnir hafi ekki látið það
aftra sér. Þær dásama hvað þeir
vora þolinmóðir og hversu tilbúnir
þeir hafi verið að taka þátt í þess-
um tilraunum. „Við notuðum Eyja-
lýsi til að byrja með, því það var
ódýrast, en svo fréttu þeir af okkur
hjá Lýsi hf. og buðu okkur &ð
leigja aðstöðu hjá þeim. Þeir hafa
reynst okkur óskaplega vel og við
fáum til dæmis lýsið frítt. Einnig
hafa þeir verið okkur innan handar
í sambandi við pappírsvinnu, sam-
vinnu við útlönd og fleira.“
Við þetta bætir Sigríður að fleiri
stórfyrirtæki mættu taka Lýsis-
menn sér til fyrirmyndar í því að
hjálpa framkvöðlum, þannig að
báðir hefðu hag af.
Lýsislyktin horfín
Nú hefur þeim tekist vel að ná
lýsislyktinni úr kreminu og þær
segja aðspurðar að vissulega hafi
það komið Lýsismönnum á óvart,
en þar hafi samsetning jurtanna og
vinnsluaðferðin allt að segja. „Við
eram búnar að vera í fjögur ár að
þróa aðferðina og loksins gekk hún
upp,“ segir Daðey.
Aðspurðar hvort þær hyggist
sækja um einkaleyfi á aðferðinni
svara þær að það borgi sig ekki.
„Þá þarf að birta allt innihaldið og
vinnsluaðferðir og þar með er búið
að auglýsa uppskriftina. Auk þess
þarf að sækja um einkaleyfi í sér-
hverju landi, svo við teljum lang-
best að halda uppskriftunum og að-
ferðinni fyrir okkur sjálfar."
Þær opnuðu heimasíðu á Netinu
strax árið 1995, án þess í rauninni
að vita hvað Internet væri, enda
vora þær meðal fyrstu íslensku
fyrirtækjanna til þess að markaðs-
setja sig á þeim vettvangi. I gegn-
um Netið hafa þær selt nokkurt
magn til útlanda, einkum til ein-
staklinga en þó er heilsuhæli á Ital-
íu meðal viðskiptavina.
Markaðssetnig þeirra á Netinu
varð til þess að hróður þeirra
spurðist út og era þær að skrifa
undir samning við fyrirtækið
Acron, sem selur vörar sínar bæði
á Norðurlöndum og á Englandi. Til
að byija með vilja Englendingar fá
100 kíló á mánuði eða sem svarar
2.000 dósum. Acron mun selja und-
ir sínu vörumerki og sér fyrirtækið
um að merkja vörana, dreifa henni
og útbúa bæklinga.
Notað gegn sumar-
exemi hrossa
„Við getum ft-amleitt 40 þúsund
dósir á mánuði eða 2.000 tóló, en
dreifingai - og umboðsaðilamir verða
auðvitað að setja fram viðskiptaáætl-
un þannig að við vitum hversu mikið
af grösum við þurfum að tína. Við
byrjum að tína í júní og endum í
september," segja þær. Sé rétt farið
að tínslunni segja þær að grösin séu
nánast óendanleg auðlind.
Þær létu þó ekki staðar numið
við að bæta húðvandamál fólks
heldur höfðu jafnframt hug á að
lina þjáningar dýra. „Við ákváð-
um að athuga með krem fyrir ís-
lensk hross, því fá svokallað sum-
arexem, sem byrjar út frá skor-
dýrabiti. Nú framleiðum við bæði
hestasmyrsl og hestafeldsvökva,
sem fara á Bandaríkjamarkað
innan skamms. Islenski markað-
urinn er ekki nógu stór því um
árstíðabundin vandamál er að
ræða, en í Bandaríkjunum er
markaður fyrir kremið og
vökvann allt árið. Þar eru veð-
hlaupahestar stærsti markhópur-
inn. Kremið drepur sýkingu, léttir
kláða og græðir húðina. Báðar af-
urðirnar hafa verið prófaðar í
Belgíu og Þýskalandi, þar sem við
höfum umboðsmann, og fengið
mjög góða dóma.“
Markaðssetninguna sjá þær
sjálfar um og mættu til dæmis á
landsmót hestamanna síðastliðið
sumar. Annars segja þær að besta
markaðssetningin sé varan sjálf,
því gæði hennar spyrjist út. Tvö
sjúkrahús eru meðal viðskiptavina
og nota næringar- og rakasmyrslið
meðal annars til að græða legusár
sjúklinga.