Morgunblaðið - 01.12.1999, Side 54

54 MIÐVIKUDAGUR 1. DESEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Handan við hafdjúpin bláu
hugur minn dvelur hjá þér
ég bið að þú komir og kyssir
kvíðannúrhjartamér.
Hvítu mávar, segið þið honum
að mitt hjarta slái aðeins fyrir hann.
Hvítu mávar, segið þið honum
að hann sé það allt sem mér í brjósti ann.
Þótt þú fasrir burt, ég hugsa enn sem áður
um okkar liðnu tíð, er ég þig fann.
Hvítu mávar, segið þið honum
að hjartað slái aðeins fyrir hann.
Eiginmanni, ættingjum og vinum
votta ég samúð mína, Guð blessi ykk-
ur og styrki í sorginni.
Kæra vinkona, takk fyrir allt. Þín
Dimbeldó
Jenný Steinarsdóttir.
Ingibjörg var ein af þessum stoltu,
sjálfstæðu og glæsilegu Reykjavík-
urdömum sem allir tóku eftir hvar
sem hún kom. Hún var skarpgreind
en af þeirri kynslóð kvenna sem
gekk ekki menntaveginn því það
tíðkaðist ekki á þeim tíma, en hún
hefði getað nælt sér í hvaða há-
skólagráðu sem hugurinn stóð til.
Hún var sjálfmenntuð, stundaði
tónleika og leikhús og las reiðinnar
býsn. Hún hefði slegið hverjum læri-
meistara við hvað varðar þekkingu á
bókmenntum og ljóðum innlendum
sem erlendum. Enginn kunni fleiri
ljóð en hún. Tími Ingibjargar var
ekki kominn. Hún var hrókur alls
fagnaðar hvar sem hún kom og það
var alltaf stutt í brosið og hláturinn,
hnyttin tilsvör hvort sem þau voru í
bundnu eða óbundnu máli. Allt frá
því ég kynntist minni bestu vinkonu,
Lilju dóttur hennar, hef ég dáð
þeirra nána samband. Þær voru
bestu vinkonur, trúnaðarvinir og
mæðgur. Það var ekkert sem Lilja
gat ekki rætt við móður sína. Þær
töluðu daglega saman í síma, deildu
saman gleði og sorg, en ekki hvað
síst öllu því sem gerist í daglegu lífí
hverrar manneskju. Eins og Lilja
sagði: „Það var hægt að biðja
mömmu um allt, tala við hana um
allt, hún var alltaf í góðu skapi, aldrei
hneyksluð eða móðguð og gat alltaf
séð nýtt sjónarhorn á hverju máli.“
Ég minnist hennar sérstaklega í
stúdentsveislunni hennar Ragnhild-
ar í vor. Þar geislaði af henni orkan
og lífsgleðin. Það var mikið sungið og
eins og venjulega var hún fremst í
flokki í söngnum, kunni alla texta og
naut þess að syngja og gleðjast í
góðra vina hópi.
Ingibjörg var sterkur persónu-
leiki sem enginn gleymir. En hún
hleypti fáum að sér. Drottningarlegt
yfirbragð hennar skapaði ákveðna
fjarlægð og virðingu.
Fyrir fáum mánuðum fékk hún
viðvörun um að lífið getur verið veikt
skar, blaktandi kertaljós sem getur
slokknað fyrr en varir. Það er á slík-
um stundum sem reynir á manneskj-
una fyrir alvöru, hvort hún er heil og
ekta eins og Ingibjörg sannarlega
var. Hún greindist með krabbamein
fyrir nokkrum mánuðum og fór í
margra vikna geislameðferð, en
stundaði sína vinnu eins og ekkert
hefði í skorist. Ekkert virtist geta
bugað hana.
Eftir meðferðina blasti lífíð við á
ný, bjart og fagurt, ekkert benti til
annars en hún væri laus við sjúk-
dóminn. Fráfall Ingibjargar var því
öllum mikið áfall. Kannski fékk hún
eitthvert hugboð því hún kvaddi
dóttur sína deginum áður enn inni-
legar en nokkru sinni fyrr.
Enginn ræður sínum næturstað
en manni finnst að tími Ingibjargar
hafí ekki verið kominn. Hún hefði
mátt vera lengur hjá dætrum sínum,
getað hringt í þær daglega, litið inn,
hlustað á leyndai'mál þeirra, fylgst
með öllu sem þær voru að gera og
tekið þátt í lífi þeirra.
Megi Hafsteinn, Lilja, Hildur,
Helga, tengdasynir og barnabörn
öðlast styrk í sorg sinni uns ljúf
minning um einstaka konu víkur
sorginni og sársaukanum til hliðar.
Blessuð sé minning Ingibjargar
Jónsdóttur.
Kristín Jónsdóttir.
Það voru ónotalegar tilfinningar
sem bærðust innra með mér þegar
Lilja vinkona mín hringdi í mig til að
segja mér að mamma hennar væri
dáin, hefði orðið bráðkvödd í fanginu
á honum Hafsteini sínum örfáum
stundum áður. Ég gat ekki trúað því
að þetta væri satt, hvernig átti Lilja
og allir hinir að komast af án hennar
Ingibjargar, hún sem var allt í öllu,
alltaf í góðu skapi og umvafði alla
með umhyggju sinni og góð-
mennsku. Okkur finnst þetta ekki
réttlátt, hún átti svo margt eftir að
gera með fólkinu sínu, en við eru
aldrei spurð um hvað okkur finnst.
Það var fyrst fyrir um 30 árum
þegar við Lilja vorum í Kvennaskól-
anum og urðum vinkonur að ég
kynntist Ingibjörgu. Þá bjuggu þau
á Arnarhrauninu, þangað var alltaf
gott að koma. Mér fannst Ingibjörg
ólík flestum öðrum mæðrum að því
leyti að hún gaf sig svo mikið að okk-
ur. Hún var vinkona sem lét sér annt
um hvernig manni vegnaði í lífinu.
Ingibjörg var afar glæsileg kona,
bráðgreind, vel lesin og mjög ljóð-
elsk, enda kunni hún texta allra laga.
Það var ósjaldan leitað til hennar í þá
smiðju.
Það sem mér finnst þó hafa eink-
ennt hana mest var hennar einstaka
lundarfai-, sérstaki húmor og hennar
endalaus umhyggja fyrir öllum sem í
kringum hana vora. Hún gat líka
alltaf séð spaugilegu hliðarnar á
mönnum og málefnum, gat snúið öllu
á fyndinn veg, og átti það bæði við
um hana sjálfa og þá sem í kringum
hana vora. Hún hafði skoðanir á öllu
og fátt var henni óviðkomandi.
Aldrei mátti hún neitt aumt sjá og
var gjarnan á ferðinni um bæinn,
færandi hendi. Það var alltaf hress-
andi að hitta hana og alltaf var hægt
að hlæja með henni. Hún var ein af
þeim mæðram sem var dætrum sín-
um miklu meira en mamma, hún var
þeirra besta vinkona, sem þær gátu
rætt við um alla hluti og alltaf fengið
stuðning og styrk í hverju sem þær
tóku sér fyrir hendur.
Barnabörnin fóra heldur ekki var-
hluta af umhyggjunni og vináttunni
og ég hef grun um að tengdasynirnir
hafi líka átt sér hauk í horni þar sem
hún var. Þau Hafsteinn áttu saman
um 25 ár og var mjög kært með þeim
hjónum og hefur hann alla tíð reynst
dætram hennar vel.
Krakkarnir í skólanum þar sem
hún vann, vora henni mjög kærir og
vai’ hún engan veginn tilbúin að
hætta að hugsa um þau, greyin! Það
eina sem ég get fundið sem huggun
öllum þeim sem syrgja þessa stór-
brotnu konu er að það hlýtur að hafa
vantað einhverja góða konu til að
hlúa að þeim sem á þurfa að halda
þarna uppi. Það getur ekki verið
annar tilgangur með því að taka
hana í burtu svona allt of fljótt. Að
hafa kynnst henni Ingibjörgu og átt
hana að vini er ríkidæmi sem aldrei
verður burt tekið. Kæri Hafsteinn,
elsku Lilja mín, Helga, Hildur, Jón,
Þórður, Viktor og barnabörnin
hennar öll, líf ykkar verður aldrei
eins án hennar en hún skildi svo mik-
ið eftir af sér í ykkur sem þið munið
alltaf eiga sem veganesti í lífinu.
Bryndís.
Kveðja frá Kiwanisklúbbnum
Nesi, Seltjarnarnesi
Allmörg ár eru nú liðin síðan Haf-
steinn, félagi okkar, kynnti eigin-
konu sína, Ingibjörgu, fyrir okkur
Nesfélögum á einum af árlegum
fundum okkar með eiginkonum.
Segja má að alla tíð síðan hafi Ingi-
björg verið með okkur á slíkum
fundum, á skemmtunum hreyfingar-
innar og í árlegum ferðalögum
klúbbsins vítt og breitt um landið.
Með glettniglampa í augum og órætt
bros á vör kvaddi hún sér gjarnan
hljóðs á skemmtifundum og kvöld-
vökum, þar sem hún lagði gátur fyrir
hópinn eða sagði skemmtilegar sög-
ur af mönnum og málefnum. Nú er
glampinn slokknaður, en við sitjum
eftir með góðar minningar um glað-
væra konu, sem við eigum vissulega
eftir að sakna á komandi tíma.
En hvað er okkar söknuður hjá
þeim sára missi, sem nánustu ást-
vinir Ingibjargar hafa nú orðið fyrir.
Við sendum Hafsteini, félaga okkar,
dætram Ingibjargar, tengdasonum
og barnabörnum öllum innilegar
samúðarkveðjur.
Nesfélagar.
ATVIISIIMU-
AUGLÝSING AR
Kaffi List
opnao a ný
Við opnum Kaffi List á nýjum stað að Laugavegi 20a og viljum
ráða eftirtalið starfsfólk sem fyrst:
■ Traustan og útsjónarsaman veitingastjóra sem á auðvelt með
að vinna meö öðrum.
■ Aðstoöarfólk í eldhús til að vinna með spænskum snilldarkokki
frá San Sebastian. Reynsla af brauðbakstri er æskileg.
■ Vlð leitum einnig eftir þjóni/vaktstjóra í sal, aðstoðarfólki í sal
og dyravörðum.
Viðkomandi þurfa að vera eldri en 20 ára, duglegir, reglusamir,
jákvæðir og áhugasamir og hafa ánægju af mannlegum
samskiptum.
Við tökum á móti ykkur á staðnum
f dag, miðvikudag og á morgun, fi
Nánari upplýsingar hjá Þórdísi
og Agustín \ síma 861 3181.
OVNð
taœitt
Verslunarstörf
Gripið og greitt óskar eftir starfsfóiki í almenn
verslunarstörf. Skriflegar umsóknir berist til:
Gripið og greitt,
Skútuvogi 4, 104 Reykjavík,
, í síðasta lagi mánudaginn 6. desember.
Blaðbera
vantar á Bárugötu, Ægisíðu, Breiðagerði,
Viðjugerði, Sund, Skeggjagötu,
Háteigsvegi, Eskihlíð,
Kópavog-Sæbólshverfi og
Mosó-Barrholt
þ Upplýsingar í síma 569 1122.
Morgunblaðið leggur áherslu á að færa lesendum sínum vandaðar og áreiðanlegar
fréttir og upplýsingar. Morgunblaðið er eina dagblaðið á íslandi sem er í
upplagseftirliti og eru seld að meðaltali rúmlega 54.000 eintök á dag.
Höfuðstöðvar Morgunblaðsins eru í Kringlunni 1 í Reykjavík þar sem eru yfir
300 starfsmenn. Á Akureyri er starfrækt skrifstofa i Kaupvangsstræti 1.
Morgunblaðið kom fyrst út 2. nóvember 1913.
Árvakur hf. er útgefandi Morgunblaðsins.
KÓPAVOGSBÆR
Kársnesskóli í Kópavogi
Kársnesskóla, Kópavogi, vantar ræsti í
50% starf milli kl. 13:00 og 17:00.
í skólanum eru 340 börn á aldrinum 6-
11 ára.
Laun skv. kjarasamningum Eflingar og
Kópavogsbæjar.
Upplýsingar gefa skólastjórnendur í
síma 554-1567.
Starfsmannastjóri
TILKYIMIMINGAR
Frá Lögreglustjóranum
í Reykjavík
Umsóknir um leyfi til sölu skotelda fyrir ára-
mótin 1999—2000, í umdæmi lögreglustjórans
í Reykjavík, skulu hafa borist embætti lögreglu-
stjórans í Reykjavík, Hverfisgötu 113—115, fyrir
10. desember nk.
Trippi í óskilum
Tvær 2ja—4ra vetra ómarkaðar hryssur, rauð
og brún, eru í óskilum á Hjálmsstöðum í Laug-
ardal síðan í maí. Sími 486 1230 eða 486 1199.
Oddviti Laugardalshrepps.
FEROIR / FERÐALÖG
■•»<m* III ..■III..
FERÐAKYNNING í NORRÆNA HÚSINU
A vit ævintýranna með
Síberíuhraðlestinni
RÚSSLAND - MONGÓLÍA - KÍNA
Brottför: 20. ágúst 2000, takmarkað sætafram-
boð. Leiðsögumaður: Ari Trausti Guðmunds-
son, jarðeðlisfræðingur. Ferðin verður kynnt í
máli og myndum fimmtudagskvöldið 2. des. í
Norræna húsinu kl. 20.30.
LANDNÁMA
FRUMLEG FERÐASKRIFSTOFA
PJÓNUSTA
————————I
Raflagnir
Rafverktaki getur bætt við sig verkefnum í
nýlögnum og viðgerðum.
Uppl. í síma 421 1523 og 895 1553.