Alþýðublaðið - 04.04.1959, Blaðsíða 11

FliBgvélarnars
Fiugfélag fslands h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi
fer til Oslo, Kaupmannah. og
Hamborgar kl. 03.30 í dag.
Flugvélin er væntanleg aftur
til Rvk kl. 16.10 á morgun.
— Innanlandsflug: í dag er
áætlað að fljúga til Akureyr-
ar, Blönduóss, Egilsstaða, —
ísafjarðar, Sauðárkróks og
Vestmannaeyja. — Á morg-
un er áætlað að fljúga til Ak-
ureyrar og Vestmannaeyja.
Loftleiðir h.f.:
Saga er væntanleg frá K,-
höfn, Gautaborg og Stafangri
kl. 18.30 í dag. Hún heldur
áfram til New York kl. 20.
SRgpfit;
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell fer frá Rime 6.
þ. m. áleiðis til Rvk. Arnar-
fell fór 2. þ. m. frá Rotterdam
áleiðis til Reyðarf-jarðar. —
Jökulfell er væntanlegt til
Rvk á morgun frá Porsgrunn.
Litlafell er í olíuflutningum
í Faxaflóa. Helgafell fer 6.-
þ. m. frá Rostock áleiðis til
íslands. Hamrafell fór 28. þ.
m. frá Batum áleiðis til Rvk.
Eimskipafélag fslands h.f.:
Dettifoss fer frá Hafnarf.
í kvöld 3.4. til Gautaborgar,
Arhus, Istad og Riga. Fjall-
foss fór frá Lerwick 2.4. til
Rvk. Goðafoss kom til New
York 28.3. frá Rvk. Gullfoss
er í Kaupmannahöfn. Lagar-
foss fór frá Vestmannaeyjum
í dag 3.4. til Akraness eða
Rvk. Reykjafoss fér frá Akra
nesi í kvöld 3.4. til Keflavík-
ur, Hafnarfj. og Rvk. Selfoss
kom til Kaupmannahafnar í
morgun 3.4. fer þaðan til Ham
borgar og Rvk. Tröllafoss fer
frá Gautaborg í kvöld 3.4.
til Ventspils, Gdansk, Kaupm.
hafnar, Leith og Rvk. Tungu
foss kom til Rvk 28.3. frá
New York.
Skipaútgerff ríkisins:
Hekla er á Austfjörðum á
norðurleið. Esja er í Rvk. —
Herðubreið er á Austfjörðum.
á s'uðurleið. Skjaldbreið er á
Vestfjörðum. Þyrill er vænt-
anlegur til Rvk í kvöld frá
Bergen.
S amkvæmiskj ólaef ni
Eftirmiðdagskj ólaef ni
Sumarkjólaefni
Þorsieinsbúð,
Tjarnargiötu.
Féiagsiff
Ferðafélag
íslands
Ferðafélag ísalnds fer göngu-
og jskíð'aferð á Hengil n. k.
sunnudag. Lagt af stað kl. 9
frá Austurvelli. Farmiðar
seldir við bílana.
IEIGUBÍLAR
Bifreiðastöð Steindórs
1 Sími 1-15-80
Bifreiðastöð Reykjavíkur
Sími 1-17-20
Dori Caiios hafði sýnt að
hann var hugrakkur máður í
æsku, nú var hann einnig vit
ur maður og hann vissi betur
en að rökræða við tvær kon-
ur.
Brátt var siesta tíminn
kominn og Senorita Lolita
fór inn í garðinn og settist á
lftinn toekk við gostorunninn.
Faðir hennar svaf á svölun-
um og móðir hennar í her-
Ibergi sínu og þjónamir sváfu
alls staðar. En Senorita Lolita
igat ekki sofið, hún hafði um
margt að hugsa.
Hún vissi um ástæður föð-
ur síns, það var langt um lið-
ið síðan hann hætti að geta
dulið þær og auðvitað vildi
hún . að honum igengi vel
fratnvegis. Hún vissi líka að
faðir hennar myndi fá upp-
reisn ef hún giftist Don Diego
Vega. Því maður af Vega
ættinni mynd sjá svo um að
ættingjum konu hans liði vel.
Hún sá fyrtir sér fagurt iand
lit Don Diego og rteyndi að
hugsa sér það ljómað af ást
og ástríðu. Það var leitt að
maðurinn var svo líflaus,
sagði hún við sjálfa sig. En
að giftast manni, sem stákk
upp á að senda innfæddan
þjón til að leika serínpdu und
ir glugga hennar, það var ó-
hugsandi.
Niðurinn í gosbrunninum
svæfði hana og hún hallaði
sér á toekkinn og hvíldi kinn-
ina á hendi sér, svart hár henn
ar snart við jörðina.
Snögglega vaknaði hún við
að komið var við hendi henn-
ar og hún settist snöggt upp
og ihefði æpt, ef ekki hefði
verið haldið fyrir munn herxn-
ar.
Frammi fyr:ir henni stóð
cmaður, sem var hulinn
langri svartri kápu og and-
lit hans var þakið svartrí
grímu, svo ekkert sást af and
liti hans nfema tindrandi aug-
un. Hún hafði heyrt Senor
Zorro, ræningjanum lýst og
hún vissi að þetta var hann.
Það lá við að hjarta hennar
hætti að slá, svo hrædd varð
hún.
„Þegið og ekkert kemur
fyrír, senorita,“ hvíslaði mað-
urinn hás.
„Eruð þér?“ spurði hún
hvíslándi.
Hann steig nokkur skref
aftur á bak, tók ofan hattinn
og hne'igði sig fyrir henni.
„Þér hafið getið rétt, fagra
- senorita“, sagði . hann. „Ég'
er þekktur sem Senor Zorro,
bölvun Capistrano.“
„Og — því eruð þér hér?“
. „Ég vil yðu.r ekkert illt, og
engum hér á búgarðinum,
senorita. Ég hegni hinum ó-
réttlátu og faðir yðar er ekki
óréttlátur. Ég dái hann mik-
ið. Ég mundi fremur hegna
þeim, sem vilja honum illt
en snerta hann.
„Ég ----- ég þakka yðut’,
senor.“
„Ég er þreyttur og hér er
gott að hvílast", sagði hann.
„Ég vissi að nú var tími fyr-
iir siesta og ég hélt að allir
væru sofand.i Það var synd
að vekja yður stenorita, en ég
varð að tala við yður. Fegurð
yðar gæti klofið tungu manns
í tvennt til að báðir hlutar
gætu sungið fegurð yðar
lof.“
Senorita Lolita roðnaði.
„É,g vildi að fegurð mín
hefði sömu áhrif á aðrá
imenn“, sagðj hún.
„Geirir hún það ekki? Skort
ir Senoritu Lolitu biðla? Það
igetur ekki Verið!“
„Samt er þáð svo, senor.
Þeir eru fáir, sem þora að
mægjast við Pulido fjölskyld
una, þar sem við erum ekki í
náð hjá yfirvöldunum. Ég hef
leinn biðil.“ hélt hún áfram.
„En hann er tekki mikið fyrir
að biðla.“
„Ha! Seinn til ásta — og í
návist yðar! Hvað er iað mann
inum? Er hann sjúkur?“
„Hann er svo auðugur að
ég geri ráð fyrir að hann haldi
að nóg sé að fara fram á hjóna
bandið og svo falli allt í ljúfa
löð.“
„Hvílíkur fábjáni! Þar er
tíminn sem maður biðlar sem
er yndislegastur,“
„En þér senor! Það gæti
einhver séð yður hér! Þér gæt
uð vierið tekin höndum!“
„Langar yður ekki til að
sjá ræningjann tekinn hönd-
9
eftir
Johnston McCulley
um? Það myndi ef til vill
ibæta hag föður yðar ef hann
tæki mig höndum. Landstjór
inn hefur miklar áhyggjur af
igerðum mínum“.
„Það er bezt fyrir yður að
fara“. sagði hún.
„Þarna voruð þér misfeunn
söm. Þér vitið að handtafea er
sama og dauði. Samt verð ég
að hætta á það og doka við“.
Hann settist á bekkinn og
iSenorita Lolita flutti sig feins
langt frá honum og hún gat
og stóð á fætur.
En Seno,r Zorro hafði séð
fyrir. Hann greip um hendi
hennar og áður en hún gat
vitað hvað hann ætlaðist fyr-
ir, beigði hann sig fram,
lyfti upp grímunni og kyssti
bleikan, raban lófa hennar.
„Senor“ kallaði hún og
kippti að sér hendinni.
„Það var óvífið, en maður
verður að sýna tilfinningar
sínar“, sagði hann. „Ég vona
iað ég hafi lefeki móðgað yður
svo, að þér getið ekki fyrir-
gefið mér“.
„Parið, senor, annars kalla
ég á hjálp!“
„Og látið drepa mig?“
„Þér eruð þjófur og ræn-
ingi“.
„En ég elska lífið eins og
allir hinir.“
„Ég kalla á hjálp, senor.
Það er heitið yerðlaunum fyr-
ir handtöku yðar!“
„Svona fagrar hendur gætu
aldriei snért blóðpeninga“.
„Farifl”
„Ó, senorita, þér eruð
grimm! Blóðið þýtur hratt um
æðar þess rnanns, sem sér YÖ-
ur. iÉg gæti barist við heilan
arp ulanríkisráðherra
Framhald af 2. síðu.
að þessi varnarsamtök voru
langt frá því að vera fullnægj
andi gegn hinum gífurlega
herstyrk kommúnistaríkj-
anna. Haustið 1948 var því
hafizt handa um að koma á
varnarsamtökum á miblu
breiðari grundvelli og með
miklu víðtækara markmiða.
Þegar Atlantshafsbandalagið
loks var stofnað, snemma á
næsta ári, 1949, var samið um
ýmislega samvinnu, ekki ein-
ungis á sviði varnarmála,
heldur einnig á sviði efna-
hagsmála og menningar.
Það var augljóst mál, að
fyrsta skrefið hlaut að verða
það, að efla varnarmátt sam-
tákanna £ því skyni að bægja
ófriðarhættunni frá, Kom-
múnistaríkin höfðu margsann
að það með framkomu sinni,
að þau myndu ekki hika við
að beita ofbeldi og valdi, hve-
nær sem tækifæri gæfist —
og bezta tækifæri, sem hægt
var að gefa þeim, var varnar-
leysi vestrænna landa.
Á þeim tíu árum, sem lið-
in eru síð'an Atlantshafs-
bandalagið tók til starfa, hef-
ur enginn landsskiki í Evrónu
orðið kommúnismanum að
bráð. Þessi staðreynd er mjög
veisramikil, þegar tillit er tek
ið til bess, er gerzt hafði
næstu árin á undan stofnun
bandalagsins, oa fátt sannar
betur, hver naúðsyn bar til
þess að ná fullkominni sam-
stöðu milli hinna friálsu lýð-
ræðisrfkia um varnir Evrópu.
Atlanshafssáttmálinn ' er
ekltí margorð yfirlýsing.
Hann ber það með sér, að
samtökunum er ætlað að
starfa innan vébanda Sam-
eiuðu þióðanna, enda er banda
lagið stofnað £ samræmi við
ákvæði stofnskrár Sameinuðu
þióðanna. Skýrt er fram tek-
ið, að árás á eitt félagsríki
verði skoðuð sem árás á bau
öll saman, og gert er skýrt,
að frumskvlda bandalagsins
sé sú, að varðveita frið og ör-
yggi á bví heimssvæði, er
sáttmálinn nær til. Bandalag-
ið er varnarbandalag stofnað
í beim tilgangi að afstýra á-
rás og tryggja frið og frelsi.
Sú skoðun heyrist oft hér
á landi, að öryggi íslands
verði bezt tryggt með algeru
varnarleysi og að landið segi
sig úr Atlantshafsbandalag-
inu. En þetta byggist á því,
að nútíma hertækni sé komin
á það stig, að varnir séu
gagnslausar og raunar til ills
eins, því að þær geri ekki
annað en að bjóða upp á árás.
Það er full nauðsyn á því
að vara menn við slíkum
hugsúnarhætti. Ekkert hvet-
ur árásarríki jafnmikið til ill-
verka eins og varnarleysi og
andvaraleysi um framtíðina.
Árásaraðilinn hefur alltaf
röksemdir á takteinum og
þæga þióna til að bera þær
fram. íslendingum er full
þörf á að halda vöku sinni.
Fáir íslendingar munu óska
þjóð sinni þeirra örlaga, sem
orðið hafa hlutskipti Eystra-
saltsþjóðanna. Ungverja og'
annarra beirra, sem um sárt
eiga að binda vegna ofríkis
stærri og voldugri nágranna,
Þessa dagana er einmitt einn
slíkur voldugur nágranni að
koma fótum undir bæga lepp-
stjórn í nágrannaríki sínu og
lætur bær fregnir berast út
um heiminn, að verið sé að
leita fyrir dyrum og dyngj-
um að sjálfum þjóðhöfðingja
landsins. af því að hann hafí
gerzt sekur um þá óhæfu að
risa á móti kúgurum þjóðar
sinnar.
Það eru þessi stærri sjón-
armið varðandi frið og frelsi
í heiminum, sem ollu því, aS
íslendingar gengu í banda-
lagið og fagna árangri þess.
Hins • veear er því ekki að
leyna, að þetta bandalag hef-
ur ekki getað leyst ýms deilu
mál milli bandalagsbióðanna,
né fyrirbyggt framkomu
þeirra hver við aðra, sem þó
brýtur £ bága við grundvall-
arhugsjön bandalagsins. Á ég
þar að sjálfsögðu við ofbeldí
Breta í íslenzkri landhelgi.
Enda þótt bandalagið hafi
ekki getað fyrirbyggt þetta
brezka ofbeldi, tel ég að þátt-
taka okkar £ bandalaginu.
hafi á ómetanlegan hátt verið
okkur til stuðnings í þessu
máli, eins og koma mun bet-
ur í liós. þegar saga þess verð
ur öll sögð.
Um leið og ég færi Atlants-
hafsbandalaginu árnaðaróskir
mínar á 10 ára afrnæli þess,
læt ég í ljós bá ósk, að þaé
megi í framtíðinni verða ör-
uggur vörður friðar og frels-
isins og að því auðnist að
koma á bættri sambúð allra
ríkja á áhrifasvæði sínu,
mannkyninu til velfarnaðar
og blessunar.

ííjínnhicfM > ‘ ráfjjé&id'-
? s
litiu fiskana,
get notað þá í beitu“.
Alþýðublaðið — 4. apríl 1959