Alþýðublaðið - 11.04.1959, Blaðsíða 6

m
Sannkalíaður
Don Juan
TVEIR menn sátu yfir
glasi og spjölluðu um kven-
hyllina og ellina. Annar
ságði:
— Hann afi minn er gott
dæmi um hinn eilífa Don
Juan. Kvenfólkið var vit-
laust í hann allt til hins
síðasta.
— Og vildi hann nokkuð
með það hafa?
— Hvort hann vildi! Og
eftir hvern nýjan sigur tálg
aði hann rauf í göngustaf-
inn sinn. Það fór alveg með
hann fyrir rest.
•— Kvenfólkið?
— Nei. Einn daginn lét
stafurinn undan, þegar
hann hallaði sér fram á
hann!
&
var staðráðinn í að standa
sig eins og stríðshetja allt til
hins síðasta. Þegar faðir
hans kom heim, gekk Jón-
as teinréttur og upplitsdjarf
ur til hans með einkunna-
bókina fyrir aftan bak og
sagði:
— Pabbi! Húmorinn er
olían í lífsmaskínunni. Án
hans hikstar niaskínan og
höktir. Engin byrði er svo
þung, — ekkert áfall svo
sárt, að hláturinn geti ekki
gert það léttbært.
Eftir stutta þögn í Iægri
tón:
— Hérna er einkunna-
bókin mín.
5AMTÍNINGUR
+ í NÁGRENNI við borg-
ina Asti á Ítalíu hafa
verkamenn nýlega fundið
10 metra langa beinagrind,
sem dýrafræðingar álíti að
sé af stærstu forsögulegu
hafuglu (ichtysaurus), sem
hingað til hafi fundizt.
Ichtusaurus hafði skrokk
ekki ólíkan og fiskar hafa,
höfuð eins og marsvín og
sundfit.
☆
ÍAVÍÍÍÍ

LEIKARINN frægi, Alec
Guinness, var aðlaður hér á
dögunum, eins og flestir
muna. Þessar myndir . voru
teknar rétt fyrir athöfnina,
þegar Guinness var að hnýta
á sig slaufuna. Og hann gerir
það með tilheyrandi svip-
brigðum, sem við þekkjum
svo vel úr kvikmyndum hans.
JÓNAS litli kom heim
með einkunnabókina sína,
og hún var vægast sagt
ekki góð. Þetta var um
miðjan dag og óðum leið að
því, að pabbi hans kæmi
heim og sæi bannsetta bók-
ina. .
En Jónas var feiðubúinh
að taka örlögum sínum og
+ RITHÖFUNDURINN
Frederick L. Collins gaf
vini sínum eitt sinn eftir-
farandi ráðleggingu: —
„Mundu, að það eru til
tvær manntegundir í þess-
um heimi. Önnur segir:
„Jæja, þá er ég kominh,“
um leið og hún stígur inn
í herbergið. Hin segir hins
vegar: „Nú, þarna ertu þá!“
— Og sú síðari er ævi'nlega
betri!“
☆
FYRIRTÆKI í New
York hefur búið til sjón
varp, sem hægt er að koma
fyrir í bifreiðum, svo að far
þegarnir missi ekki af sjón-
varpsþáttunum sínum, þótt
þeir aki spölkorn í bifreið
milli húsa!
☆
EFTIRFARANDI samtal
átti sér stað gegnum
síma í slökkvistöðinni í
Taipei!
— Eldur! Eldur!
t— Hvar?
— í húsinu mínu.
— Já, en hvar?
— í eldhúsinu.
— Já, en hvernig getum
við komist til yðar?
— Hafið þér ekki bruna-
bíl, mannfjandi?
★
BRETAR hafa mikið
dálæti á leikjum. Þeir
hafa tekið upp svo til alla
leiki, sem þekkjast í ver-
öldinni. Um leið og einhver
þjóð tekur þeim fram í leik,
þá leggja Bretar hann nið-
ur og byrja að stunda ann-
an. Péter Ustinov.
fiiiiiMiiHiiiiiiimiiiiiitmiiiiiiiiiKiiiiiiiiiiimHifiiiiiiiiifiinsmHituiiiiiniuiiiiuiiiiiumiiiiKuiiiiiiiuiiMiiiiMiimiiiuiitiuiifiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiHlliiiuiiiiimiiimmtiiiiiiiiiiKniuiiiiiiiiiimiuiiiiiiuiiitiiiiiiiiiini
r. 1 GÆR fór fram í Tokyo
brúðkaup Akihito pring og
Michiko Shóda, sem ér áf
borgaralegum ættum, ,;eins
og kunnugt er. Þetta jap-
áiiska ástarævintýri héfur
ýerið: mjög til umræðu i
blöðum að undanförnu, og
skal því vikið að nýjustu
fréttum af brúðkaupinu.
Ung hjónaefni og busi-
nessmenn í Japan færðu sér
brúðkaupsdaginn vel í nyt.
Hjónaefni í Japan giftu sig
unnvörpum í þeirri trú, að
deginum fylgi blessun og
hamingja. Hér sannast ve.1
hjátrú Japana, því að hing-
að til hefur aprílmánuður
þótt óheppilegur til gift-
ingar þar í landi, af því að
þá blómgast kirsuberjatrén
og blóm þeirra lifa fögru
lífi, — en stuttu. Hjónbands
miðlarar voru á sífelldum
þönum dagana fyrir brúð-
kaupið, og fregnir herma,
að þeim hafi tekizt að láta
ótrúlegasta fólk gifta sig.
Sérstök brúðkaupshrað-
lest var höfð í stöðugum
ferðum frá Tokyo og suður
á bóginn — og fjöldi brúð-
hjóna notfærði sér þetta
glæsilega tækifæri. Sams
konar brúðkaupskimono og
frú Shoda gifti sig í voru
til sölu í fataverzlunum og
stóðu stutt við, — runnu út
eins og heitt smjör. Verðið
á þeim var allt frá 55$ og
upp í 1930$, eftir því hve
efnið var dýrt.
Fornafn brúðarinnar, Mi-
chiko, er eins algengt kven
mannsnafn í Japan og Guð-
rún eða Sigríður hjá okkur.
Nú hefur þetta nafn orðið
enn algengara og Iiafa aldr-
ei fleiri stúlkubörn verið
skírð því. Næturklúbbur í
Ginza, sem er Broadway
þeirra í Tokyo, hefur skipt
um nafn og heitir hér eftir
„Miohiko-klúbburinn“. í
gær var sérstök hátíðarsýn-
ing, þar sem naktar meyj-
ar dönsuðu með tennisspaða
í hönd, — en brúðhjónin
hittust fyrst á tennisvelli,
eins og áður hefur verið
skýrt frá.
Nokkur dagblöð í Japan
hafa látið í Ijós óánægju
sína yfir öllum þessum
hamagangi 1 sambandi við
brúðkaupið. Eitt blað sagði
til dæmis: „Við verðum að
muna, að aðrar þjóðir munu
dæma okkur eftir hegðun
okkar,“ — og fleiri blöð
tóku í sarna streng.
En ríkisstjórnin er hins
vegar í hæsta máta ánægð.
Hún hefur látið gefa út sér-
stök frímerki í tilefni dags-
ins með myndum af brúð-
hjónunum.
Tónlist hjá
tannlæknum
SÁLFRÆÐINGAR og
tannlæknar liafa sameigin-
lega fundið upp nýtt ráð til
þess að gera tannlækningar
sársaukaminni en verið hef
ur. Ráðið er einfalt: að láta
sjúklingum í té heyrnartól,
sem er í sambandi við plötu
spilara. Áður en tannlækn-
ingin hefst, spyr læknirinn
um tónlistarsmekk sjúfc-
lingsins og leikur síðan
það, sem hann óskar helzt
eftir. Uppfinningamennirn-
ir segjast gera þetta fyrst
og fremst til þess að sjúk-
lingarnir heyri ekki urgið
í spólunni, því að einmitt
það geri menn skelkaða og
valdi þeim þjáningum og ó-
þægindum.
Þetta nýja ráð hefur ver-
ið reynt á 200 sjúklingum.
63 % sögðust ekke
fundið til. Hinir söj
vísu hafa fundið ti
hefði tónlistin dreií
um og verið til mik
★
^ í KIRKJU no
Skotlandi hang
farandi orðsending
aðarfólksins:
— Þeir, sem hafa
að vana að stinga
samskotabaukinn í
fyrir peninga, eru
lega beðnir að se1
eigin tölur í baukir
ekki tölurnar, ser
eru á kirkjubekkin
LEYNDARDOMUR .
MONT EVEREST
SUNDIÐ, sem þeir Bob
og Franz sigla eftir, endar í
djúpu gili. „Stökktu af!“
hrópar Bob. „Og hjálpaðu
mér að draga, Frans! Við
skulum reyna að láta þá
villast.“ — Frans skilur
ekki vel, hvað Bob á við, en
fylgir þó fyrirskipun hans.
Báturinn skilur ef
för í jörðinni. Þei
bátinn að brúnínn
fellur hann niður
brotnar, þegar han:
jg 11. apríl 1959 — Alþýðublaðið