Alþýðublaðið - 17.10.1959, Blaðsíða 11

12. dagur
kemur senniliega seint heim
sjálf fyrst BiU er Þarna. Ég
veit hvernig það er þegar
hann hittir unga og fallega
stúlku“.
Yiðtalsbilið var á enda og
Jill lagði símann á.
„Hvenær kemur hún aft-
ur?“ spurði Bill þegar hún
'kom aftur inn í .eldhúsið.
„í kvöld.“ Hún hellti
mteira kaffi í bollann sinn.
„En ekki fyrr en seint“.
„Gott. Það er engin ástæða
til að þér sitjið heima og bíð
ið eftir henni“.
„Nei það er víst rétt“.
Þau luku við að borða og
þvoðu. saman upp.
„Það er ágætt aö hafa mig
á heimili“, sagði Bill þegar
þau voru búin. „Mér finnst
að karlmenn teigi að sjálpa
til við heimilisstörfin og að
litla konan heima eigi ekki
alltaf að standa við vaskinn.
Ég’er reglulega gott manns-
efni“.
„Ég skil ekfci hvers vegna
þér eruð lekki löngu giftur“.
„Ekki eruð þér gift“.
„En að því er mér skilst
hafið þér slippið naumlega
tvisvar sinnum að minnsta
kosti“.
„Sagði Jany yður það?“
„Já, ég hef heyrt margt um
yður sagt“.
„Ég er viss um að það er
allt mikið ýkt. Hvað hafið
Iþér sloppið naumlega oft?“
fangin eður ei. Var það ekki
það sem við var átt?“
„Jú“.
Hann leit hugsandi á hana.
„Er það? Ég vona- að svo sé
ekki því ég veit að það getur
verið víti að vfera ástfanginn.
Og ég vil ekki verða ásfang-
ann af yður ef þér elskið ann
an og ég kem efcki til mála“.
Þegar hún gefck til dyra
tók hann um hendi hennar.
Augu hans sem höfðu verið
svo glaðleg og full af hlátri
voru nú alvarfeg.
„Vitið þér hvað er að ske?“
„Verið nú ekki hlsegileg-
ur“.
„Það er að ske“. Hann
hristi höfuðið. „Ég vildi að
það væri ekki að ske en ég
veit það. Það eina sem ég
héf. áhyggjur af ler, að mér
„Ef hún verður komin“.
„Já en hennar stöðu er
aldrei hægt að vera viss um
það“.
Dansgólfið var lítið og troð
fullt, ljósin fá og dauf.
Hann nam staðar tál að tala
við hljómsveitarstjórann þeg-
ar lagið var búið og Jill gekk
til borðs þeirra. Hún var að
setjast þegar hann kom til
hennar.
„Við sfculum dansa þetta
lag. Ég bað um það“.
Hún kannaðist við fyrstu
tónana. Bill rétti fram hend-
ina.
„Mannstu - eftir þessu lagi?
Það er lagið okkar. Við höfum
dansað eftir því fyrr.“ Hann
isöng í eyra hen'qab: „Just
once in a lifetime strangers
may kiss“.
finnst að það mun verða óend
urgoldin ást“.
Þau boruðu saman á Savoy
'Grill og fóru að skemmta sér.
Þau fóru heim og skiptu um
föt og borðuð á litlu veitingar
„Dirfistu að minna mig á
það?“
„Ég vona að þú hafir fyrir
gefið mér“.
„Ef þú gerir það efcki aft-
ur“.
„Aldrei“.
„Aldrej verið trúlofuð?“
„Aldrei“.
,En hafið þér vierið ástfang
in?“
„Já, ég hef verið ástfang-
in“.
„Eruð þér ástfangin
núna?“
Hún gat ekki lengur þolað
þessar spurningar.
. Tíminn líður og ég á eftir
að gera ýmislegt.“
Hann brosti.
„Ég skil. Það kemur mér
efcki við hvort þér eruð ást-
.... gspatið yður hlaup
h miUi margra. veralana!
OWOÖL
(S W!
DtDUH!
SÍ$5 -Ausfcurstx^tá.
húsi í Soho. Þau vissu heil-
mikið hvort um annað þegar
þau komu í nýja næturklúbb
inn sem verið var að opna.
Jill hafði hlustað sem heill-
uð meðan Bill sagði henni frá
starfi sánu. Hún skelfdist
hættur þess.
„Eitu ekki hræddur í
fyrsta sinn sem þú flýgur
nýrri vél?“ spurði hún.*
„Að vissu feyti býst ég við.
En það er svo skemmtilegt“.
Hún vorkenndi hverri
þeirri stúlfcu sem yrði ást-
fangin af lionum.
„Hefur þú flogið mi'kið?“
spurði hann.
„Ég hef aldrei flogið þó ein
kennilegt sé. Þér hlýtur að
finnast það skrítið á þessum,
tímum þegar allir fljúga
meira aða minna, en það hef
ur samt aldrei komið fyrir
mig“.
„Ég sikal fara með þig upp
á morgun. Ég get fengio flug
vél í Dorking“.
,.Ég Verð að vita hvað Jane
ætlar að gera“.
„Ég verð að játa að mín er
freistað* 11.
„Ekki láta freistast“.
Þau dönsuðu þegjandi. Lag
ið var hægt og freistandi. Og
nú var söngvari farinn að
syagja, rödd hennar var lág
og tælandi. Jill fann að Bill
tók fastar um hana og hendi
hans hélt fastar um hennar.
En hennar hendi svaraði ekki
handtakinu. Aðeins einn mað
ur gat vakið tilfinningar
hennar.
Þau gengu að borðinu þeg
ar lagið var á enda. Bill tók
upp kampavínsflöskuna. Hún
lagði hendina yfir gas sitt.
, T’kki meira“,
„Ég get ekki drukkið þetta '
allt saman einn“.
Hún leyfði honum að hella
í glas sitt.
„Hver er hinn hamingju
sami?“ spurði hann.
„Hvers vegna heldurðu að
hann sé til?“
„Venjulega er stúlka aðeins
svona ákveðin, að láta engan
kyssa sig vegna þess að hún
elskar annan“.
Hann hafði vitanlega á
réttu að standa. Hún var viss
um að engin stúlka sem ekki
væri ástfangin og sem á ann
að borð gæti hrifizt af hinu
kvninu, gæti staðizt hann.
Eins og Jane hafði þegar sagt
henni var hann eins töfrandi
og einn karlmaður gat verið.
Konum fannst hann áreiðan
lega aðlaðandi þó ekfci væri
nema útlitsins vegna. En auk
þess fannst hverri stúl'ku sem
með honum var, hún vera
yndislegasta og fallegasta
stúlkan { heiminum.
Hún leit óvisst á hann og
velti fyrir sér hvort hún ætti
að siegja honum frá Leigh.
Það myndi auðvelda allt.
..Þú ert ekki trúlofuð, er
það?“ spurði hann. „En það
er rétt, ég spurði þig í mörg
un og bú sagðir nei“.
„Það var satt“.
„Ég spurði þig líka, mjög

ókurteislega, hvort þú værir
ástfangin“.
„Já”.
„Þú svaraðf mér ekki.
Hann tók snöggvast um hendi
hennar sem lá á borðinu.
„Þú þarft ekki áð segja mér
það. Ég býst við að óg hafi
þegar vitað það í imorgun.
Þess vegna sagði ég þér að ég
vildi ekki verða ástfanginn af
þér. Manstu eftir því?“
„Ég man vel eftir því. Þú
sagðir að það gæti verið lík
ast helvíti að vera ástfang-
inn. Ég veit það vel sjálf“.
Hann leit spyr j andi á hana.
„Þú ert þó efcki ástfangin
af manni sem ekki elskar
þig?“
,,Nei.“
„Hvað þá?“
„Hann er giftur“.
„Ég skil. Getur hann ekki
hætt að vera giftur? Annað
eins hefur nú skeð“.
Hún hristi höfuðið.
„Ekki í þetta sinn“.
Hann tók aftur um hönd
hennar.
Svo ég ler þá í fullum
rétti?“
„Þú hefur margt á móti
þér“.
„Það veit ég. Þú ímyndar
þér að þú elskir hann að ei-
lífu“.
„Ég veit það“.
„Elskan mín, enginn elskar
að eilífu“.
„Helduðiui það?“
„Það gæti átt sér stað. En
það er mjög sjaldgæft. Og
mjög heimskulegt. Ég trúi
því ekki að aðeins sé til 'einn
maður fyrir eina konu“.
„Það eru kannske margar
konur fyrir þig“.
„Það hafa verið margar
konur í mínu lífi. En ég elska
konur. Þær töfra mig. En það
er langt síðan ég hef hitt jafn
töfrandi konu og þig“.
Hún hristi höfuðið.
„Þú ert hræðilega móttæki
legur. En ég tek þig ekki al
varfega“.
„Ég vil að þú gerir það“.
„Bill, hvernig geturðu tal
að svona? Þú þekkir mig
varla“.
„Ég veit það eitt, að ég er
að verða ástfanginn af þér.
Svo ástfanginn að ég vil
kvænast þér“.
Hún brosti.
„Það ætti að loka þig inni“.
„Ég meina það sem ég
segi“.
„Þá er það kannske jafn
gott að ég upprövi þið ekki“.
„Það hamlar mér ekki“.
„Ef þú værir ekki svona vit
laus, gerði það það“.
„Eftir því sem þú sagðir
mér að dæma þarf maður ekki
að vera með fullu viti til að
verða ástfanginn“.
„Áttu við ,að ég ætti ekki að
elska Leigh?“
„Heitir hann það?“
„Já. Ég: vinn fyrir hann.“
„Þú vildir víst ekki hætta
að vinna fyrir hann og giftast
mér í staðinn?“
Hún hló.
„Þú ert vitlaus, bandvit-
laus!“
„Það er ég ekki. En ég við-
urkenni að uppástungan er
einkennileg. Ég enclurnýja
hana seinna. Þegar við þekkj-
umst betur“.
„Kannski viltu það ekki
lengur þá“.
„0, jú! Ég breyti ekki um
skoðun.“ Hann rétti fram
hendina. „Við skulum dansa“.
aÞu fóru seint heim til að
hitta Jane, en eins og Bill
hafði sagt fyrir, var hún ekki
komin heim.
„Hún kemur varla úr
laiigardagur
Listamannaklúbburinn
í baðstofu Naustsins er opinn
í kvöld
Minjasafn Reykjavíkurbæjar,
Safndeildin Skúlatúni 2.
Opið daglega kl. 2—4, nema.
mánudaga.
I
I lVtillilandaflug:
Gullfaxi fer til
i*. |j Oslóar, Kaupm.
hafnar og Ham
börgar kl. 9.30
. *'**'... .1 1 <3ag-. Væntan-
MSBHÉEi legur aftur til
- - - -DMTm—....... 16.40 á morgun.
Millilandaflug-
vélin Hrímfaxi er væntanleg
til Reykjavíkur kl. 17.10 í
dag frá Kaupmannahöfn og
Glasgow. Innanlandsflug: í
dag er áætlað að fljúga til
Akureyrar, Blönduóss, Egils-
staða, ísafjarðar, Sauðár-
króks og Vestmannaeyja. Á
morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar, Húsavíkur og
Vestmanaeyja.
Messor
Dómkirkjan: Messa kl. 11
árdegis, ferming og altaris-
ganga. Sr. Jón Auðuns. Messa
kl. 2 síðdegis, ferming og alt
arisganga, séra Jón Þorvarðs
son. Engin síðd.messa kl. 5.
Hallgrímskirkja: Messa kl.
11 f. h., ferming. Sr. Sigur-
jón Þ. Árnason. Síðdegis-
messa kl. 5 e. h. Séra Lárus
Halldórsson.
Neskirkja: Messa kl. 2. Sr.
Jón Thorarensen.
Laugarneskirkja: Messa kl.
2 e. h. Barnaguðsþjónustan
fellur niður. Séra Garðar
Svavarsson.
Langholtsprestakali: Messa
í Laugarneskirkju kl. 10.30,
ferming. Séra Árelíus Níelss.
Bústaðaprestakall: Ferm-
ingarmessa í Fríkirkjunni
kl. 11. Séra Gunnar Árnason.
Háteigsprestakall: Ferming
armessa í Dómkirkjunni kl.
2. Séra Jón Þorvarðsson.
Kirkja Óháða safnaðarins:
Messa kl. 2 e. h. Ath.: Kirkj-
an verður opin almenningi til
bænahalds kl. 5—7 á sunnu-
dögum framvegis. Séra Emil
Björnsson.
Elliheimilið: Guðsþjónusta
kl. 2. Séra Bjarni Jónsson
vígslubiskup.
Hafnarfjarðarkirkja: Messa
kl. 2. Séra Garðar Þorsteins-
son.
Keflavíkurpresíakall: Kefla
víkurkirkja. Messa kl. 2 e. h.
Sr. Ólafur Skúlason settur
sóknarprestur.
Leiðrétting.
Prentvillupúkinn var á
ferðinni í grein Alþýðublaðs-
ins í fyrrad. um kosningafund
A-listans í Iðnó. Á einum stað
snerist merking við og er því
ástæða til að leiðrétta það.
Var þetta í frásögn af ræðu
Björgvins Guðmundssonar. f
blaðinu stóð: „Björgvin sagði,
að nú væri aðalatriðið að
koma á ýmsum umbótum íyr
ir verkamenn og aðra laun-
þega, þar að auki gæti orðið
um kjarabætur að ræða í
formi g r un n K aup sh æk k a n a'
..En þetta átti að vera: þar
eð EKKI gæti orðið um kjara
bætur að ræða í formi gruna
kaupshækkana, ef halda ætti
við stöðvunarstefnuna. Enn
fremur stóð í kaflanum um
ræðu Eggerts G. Þorsteinsson
ar, að enn þyrfti að auka laun
verulega, en átti auðvitað að
vera lán þyrfti að auka veru-
lega.
Alþýðublaðið. — 17. okt. 1959