Skírnir - 01.01.1836, Blaðsíða 4

f
— 4 —
[m<5 vaeri tiIliIíSilcgt, a8 skipa ölln [lessliitttnr sara-
an, í atriÖi útaf.firir sig, [)ú [iví verÖi lijer ekki viö-
koinið. — Víkur nú að so mxitn til [iess er merk-
ilegast liefir viðborið árið sem er að líða; og verður
first gjetið þeírra þjóða, sem oss cru fjærstar að
ættinn og bústöðum, og þokast síðan nær og nær-
Frá Vesturdlfu. ]>ær fregnir berast úr Vestur-
álfunni, eíns og úr hinum, að þeír menn, scm eíga
þar heúnili frá'’aldaöðli, sæta tækifærinn til að
gjera óspcktir. Og þarf það ekki að virðast nndar-
legt, ef athugað cr, hvað þeír eíga Norðurálfu-
biggjum upp að unna. I „Brasilíu” brutust [ieir á
næturþeli inn í borg eína, er „Pai-a” lieítir, og voru
sainan 000 manns. [>ar fjellu 80 í.Portúgísa”. Bæði
í „Brasilíu” og Sambanzríkjiinum í iiorðurhluta Vest-
nrálfunnar liafa einnig Svörtumenn („Negrar”) britt
á óeírðum til að ná frelsi sínu; og er óskandi sá
timi færi í hönd,- að [ijóðirnar liættu að halda
hvur aunari / þrælkun og ánanð.
Frá Siiðurhafs-dlfu. [>ó liún sjc ekki minni
fifirferðar enn vor álfa, [)á cr þaðan samt sein
áðnr ekki mart að frjetta; [n í bæði er, að fólkið
er fátt, það sem þar á licúnili í raun og vern, cnda
virðist það ékki vera mjög atorkusamt, sízt í því
er viðvíknr frelsi þess og þjóðcfnum, sem valla er
lieldur neínstaðar við aðbúast, nema þar sem mentir
og visindi hafa náð töluverðum þroska. ]>ar, sem so
cr ástatt, er meíra samheldi þegar eítthvað mikið er
i húfi; enn firir öðrum eíns og þær eru eíaþjóðirn-
ar, sem hjcr er vcrið um að tala, lcndir allt í smá-
veígis óeírðum. Til að minda í firra vetur, þá hafa