Skírnir - 01.01.1836, Blaðsíða 42
njálfir. Enn [iciin var [icssa slnjaS, ng [>rjdzku6ust
þeír þá velflcstir; kváÖust ránglcga dre/gnir ffrir
dóm, og britu dómendur Jög á sjer; varÖ frá þeíin
deigi að draga [>á nauðuga á þiagið, og svöruða
[>eír aungvu, sem þeír voru spurðir uin. Aungrti
að síður voru [>eir dæmdir að áliðnu sumri (l.í,
águst); sumir þeirra voru þá strokuir, og náðust
[>(H'r ekki aptur, nema fáeínir. Eingiun Jieírra var
dæmdur til dauða; enu suraa skildi ílitja í útlegð,
og sumir sitja í varðJialdi skamma stund eða lánga.
Jafníivgja-ráðið varð lieldur illa þokkað ai’ [>essu
ináli; og [>ó þeím væri nokkur vorkuu, verður það
samt ekki varið, að mikið var Jiæl't í því sein eínu
af fulltrúunum („Cornemin”) sagði; að þeír Jiefðu
verið allt uudir eíns: akjærumenn og vitni, dóm-
endur og böðlar hinna ákjærðu. Skírnir gat þess
í firra, að nokkur inisklið væri koiniu upp milll
Frakka og þjóðveidanna í Vesturálfu, er.Jjan beídd-
ust bóta íirif kaupför sín, sem Frakkar þafa her-
tekið áður firri. Fulltrúarnir í Parísar-borg ran-
sökuðu þetta mál i nnnað sinn og geingust uú að
vísu við skuldinni (25,000,000 „fránka”), enn bættu
því við, að ekki mætti borga þjóðveldunuin einii
peníng, tirr enn herra „Jackson” væri búiun að
taka aptur hótanir sínar og digurirði, sem lianii
liefði liaft á allslierjar-þíngi þjóðveldanna, eins og
í lirra var umgjetið. þelta vildi Iiann með aungvu
móti, og jókst þá heldur óvildin milli rikjanna,
80 sendilierrar beggja þeírra viku heíra til sín í
miðjuin nóvember-inánuði; enn það er kallaður
ófriðar-viti og baráltu þegar so fer, og bjuggust
[>á allir við stríði. Preta-konúngur bauðst [>á til