Skírnir - 01.01.1836, Blaðsíða 52

52
og bjeldn, a8 pcgar bann liti sona nt, ninndi Jón
Hrísill reíðast . ifir sig og slínga Iionum undir stól,
enn endurbótin farast firir. Enn (>á síndi (>að
sig, hvílíkur stillíngarmaður Jón Ilrísill er. Ilann
sagði, að eíkin fjelli ekki við firsta högg, og að
vísu skildi (>jóðin þiggja þessi lög eíns og (>au
væru, mundi þá hægra að bæta þau, þegar fram
liðu stundir, enn að irkja með öllu upp á níann
stofn. Fór það fram, eíns og hann vildi, og sef-
uðust fnlltriiar þjóðarinnar, er mest höfðu reíðst
óhlutvendni lávarðanna , so þinginu var slitið í
. friði. — Nú er að víkja sögunni til Ira. (>eír
hafa átt bágt lánga stund, enn heldur greíðist nii
úr högum þefrra, og fóru þeír ekki varhluta af
endurbótum þeím, sem góðir menn gjörðu á full-
trúaþíngi Breta þetta árið. Talsmaður þeírra og
eínka-aðstoð á þessn þíngi var hinn víðfrægi Kon-
áll („O’Connel’’), eíns og hann helir áður verið.
Hann er hið mesta afhragð annara manna: mikill
og sterkur, og höfði'nglegnr, málrómurinn blíður
og skjær og undrunarlega lipur, og lagaður til að
ávinna alla menn. So er og frá honum sagt, að
eínginn kunni betur að haga ræðn sinni eptir
skapi þeirra manna, sem á liann hlíða. (>cssi
maður hefir, eins og allir vita, barist lánga stnnd
firir frelsi og rjettindum þjóðar sinnar, og stend-
ur öllnm af honum hinn mesti ótti, er kúga vilja
liðinn álrlandi. (>að var Jánga hríð að hann áork-
aði litlu og gat ekki komið sínu fram firir ofur-
ebli margra stórbokka; enn nú eru stjórnarherr-
arnir honum meðmæltir, bæði vegna þess, þeir
sjá hann hefir rjett að mæla i ficstum hlutiim, og