Ármann á Alþingi - 01.01.1830, Side 102

102
ob íorttib geti eigi ttajrib/ nema fannjíe ( befíu og bífbí
uftu círum/ en fmmt ón&tir $ eféa métfegn optr meb
ntergum reffentbum. £ann foebjf eigí oiíja fegja
ab eigi funni fau iír ab foma, ab aíít fóboerfib
fprirfarifí, far fof fotni opt foo miííir fmecfir f
enum fubíœgari íenbunt, og ttefttir ftann eitt bítnti
tif f fjérabinu 2ícgctTof3 f Scánfacíft, ab fiar f)aft
bóib 2000 mantta úr fuíti arib 1709; ett l;amt
fegir ab forn muni geta oapib f fíeffuin árutn bér
ó íanbi. 3 ÍZovegt oerbi fortt fuíluapta ó 6 eba
7 oifum, og féu ftau fumur fjaría fá bér á íanbi
er eigi féu íengri. .ðamt fegir og ab mebafafaup*
ntaburinn Biotn 3ónfon f XXefi oib 0clt]>t:n,
í>aff uppjforib fuífoarta forn árib 1769, fent ab
allra bétni fíaft oerib eittl;uert þib fafbajla fumar.
@egir I;antt ab melurimt fem »ep fjálffrafa þafr
fá eigi ovbíb fulíoajt’ta/ og l;agar i Þeibttm 03
tieUurn, l;aft eeríb fmítir og gróburlauftr um
^ónsmefstt. „2IHir faíía ftab fiartoor l;já ofó/'
fegir f)ann ennfrantar, „ef mettn geta eigi farib
ab oinna á oefii fitemma { 3únít mánubt, og fó
fegja afurprfiitmenn ab !pá ntegi fá jfejlu forni.
3 öfáney, rétt á móti K«ttpmann«í;0fn, er fá
oanaligi wtfábé tfnti í fprjitt oifuttni af 3«níf más
nttbi, eba unt farbaga leiti, og einó i fnnni foenffu
*) @já gittefotwr ^réf blf. 23 og 25—28.