Ármann á Alþingi - 01.01.1830, Side 120

120
fiegar pecfíitg(ng um rettu afcferfc er orbin imu
rtrtt f;inum bctrí Þfuta fanMfóifffa*, eptir fof fem
Ianbftné þiminbrtti og jnrboeg fiííjb/r."
feflir fáofft og-ntrrðja-tni fehirlanbsoinur fortfe*
renjrab I£ncbsen *), 0g munum vét eigi trepflnfi
rtb mtcla í mo'ti beuum, pofab fcann mtm fara
itarrt fanui { pef&t einð og ebru fem {>ann táf tif
Dftroeðunar,
§. 12.
Um paö Í>o0cm'g at'ucyct’fan a-ttf að bycfa.
Cn hrmt fieftr fagt meira enn petta, ftann
l;eftr fagt fioernig afurprfjan atti afc h;rja. gr
?afc Ætlan fcanná afc gófcraftá fúnum og eirgjum
»erfct afc gánga 6 unfcan, og er eg fof elbúngié
famfcoma. Jpanú orfc eru á feféa íeifc: „(gnfcur*
fcíft engja og túna getur einnig orfcifc mefcaf tií afc
U;v,a afurprfjti, og efla t;ana, afc foo mifíu íeitt
fem fafc afc nocfru íeitt unfcírfcýr jerfcina unfcir af*
nrprfju, afc umgfcrfca og tefcja, afc oeita oatni af
mýrum og fl'óum, og fcera fcurt fteiua af grýttrt
jorbu. $etfa er ecfi eina|ia nptfamíigt á elíum
norburíenfcum, Dtrfci t/í flt) oííftttJetta ftrbifc fprir
fnlba, og íffa tií afc ntrra fafc, fceíbur og einttig
ttaufcfpníigt tií m úb fornprfjunnt oerfci fram*
flengt. @rt pefst unfcirfcúningnr er $$ naufcfpníigrt
*) Sormálinn fprirO. Ðíaféfotutr ferbafc. fclf. XLI