Fjölnir - 01.01.1836, Page 11

11
innar, vörðu menn f>ar so miklu fje til jiesskonar óliófs,
að ftað er ótrúlegt. Menn Ijetu f)ar gjöra sjer afar-mikil
íiskivötn, bæði banda sjávar- og vatna-fiski, og skjepn-
nrnar í f)au voru sóttar vítt um heím; síðan voru fisk-
arnir lifaudi bornir á borð, og höfðu menn f>að til
skjemtunar, að sjá, hvnrnig fjeír skiptu liturn, meðan
dauðinn var að síga á f>áa). Jað lítur líka so út, að
með kostgjæfni sinni og firirhöfn, hafi menn í f)á daga
verið búnir að temja margann fisk, miklu betur, enn
líkindi mættu virðast, eptir eðli f)eírra. Sumir fiskar
f)ekktu f)á sinn lánardrottinn, og áttu sjer nöfn, og
gjegudu f)eím eíns og hundar; að minnsta kosti gjeta f)ess
nokkurir rithöfuudar; enn satt er, að þeír gjeta þess
so sem eíns og furðulegs dæmis, hvurju menn fái til
vegar komið meb viðleítni sinni og kostnaðarsamri firir-
höfn 5 6).
Að því litlu, sem menn vita um lífernisháttu fisk-
anna, liafa menn komist með f)ví móti, að gjefa að þeím
gjætur i fiskipollunum, og safna saman söguin og atliuga-
semdurn fiskimanna; enn líklegt er samt, að mikið af
háttum þeírra diljist firir oss í djúpinu, sem fieír lifa í
leíngst æfi sinnar. Suinir fara þeír eínförum; aörir halda
liópa; sumir hlaupa víða um sjóinn, og snmir eru kir-
tiskar og fara aldreí af blettinum, sein þeír eru gotnir á.
Margar fiskitegundir taka sjer líka aðsetursstað eptir því
setn botninn er lagaður. Sumir lifa eínúngis við gríttar
strendur., sumir hvurgi nema út’í hreínnin sjó; sumir
lialda lielst til, þar sem sjórinn er kirr og gruggugur,
eða þeír grafa sig niðrí sand og bleítu, og deía þá ekki,
þó sjórinn falli út af þeím, á meðan leírinn er votur,
5) “Plin. lib. IX. c. 30.; Petron. carm. de bcllo civ. 33.;
Scncca Quacst. natur. lib. III. c. 18.”
R) “Martial. lib. IV. cp. 30.t>.3.,” og “lib. X. ep. 30. v. 21.;
Plin. lib. X. c* 89.”