Þjóðólfur - 05.07.1856, Síða 7

— 115 —
ekkja, nú um 20 ár, eptir séra Gísla sál. Guftmundsson
í Ilítarnesi, brófcur séra Eggerts í Reykholti og þeirra
bræíira; „hún var mesta gáfukona og bezta yfirsetu-
kona“. ~ 14. maí þ. á. andafeist ab Miklaholti húsfrú
Ragnhildur Björnsdóttir prófasts þorgrímssouar á
Setbergi, á 83. ári, ekkja eptír séra Jón sál. Hall-
grímsson Bachmann, mesta manngæsku- og ljúf-
mennskukona; hún fæddist afe Saurbæ á HvalijarS-'
arströnd 26. fehr. 1774, en giptist 1797, og átti
meb téhum mannisínum, er sviptist henni 1845,12
böm, og era mefeal þeirra séra Geir í Miklaholti og frú
íngileif Melstefe í Stykkishólmi, — 16. s. mán.
andafeist húsfreyja Jóns bónda sonar á Helga-
vatni í Yatnsdal, Sigríður Finnsdóttir, 56 ára;
„eptir hana eru á lífi 7 mannvænleg börn, og var
hún sjálf kona gufehrædd, þrifin, reglu- og gófe-
gjörfeasöm, og almennt tregufe af öllum er hana
þekktu". — Afe kvöldi 22.' f. mán. andafeist á bezta
aldri prestskonan Jiannveig Thorarensen, borin
Sivertsen, húsfrú afestofearprestsins séra Stefiáns
Thorarensens í Hraungerfei; hún var gáfukona og
pryfeilega afe sér um allt, nettmenni, hin kurteys-
asta, og hugljúfi hvers manns.
— 12. f. mán. drukknufeu 2 menn ógiptir og á
bezta aldri fyrir Landeyjasandi, annar frá Hemlu
en hinn frá Berjanesi; þeir komu úr legu fyrir
lúfeum undir Draungum, og voru á „jnli®, og marg-
ir á fleiri, en „julinu" livolfdi rétt vife land, og
varfe öllum bjargafe nema þessum 2 mönnum. Öll-
um hinum reyndari og skynsamari mönnum þar
eystra ber saman um, afe þessi „jul“ Vestmanney-
ínga séu og muni reynast hinir verstu manndráps-
bollar „fyrir söndum", mefe þeim birmsjóum sem þar
er einatt afe tefla vife í lendíngu. — 25. f. mán.
var drykkjumafeur einn vife ferju yfir þjórsá, og rak
rífeandi út í Iausa hestana til sunds; hesturinn er
hann reife greip þá einnig sund, en þá kippti mafe-
ur'nn, drukkinn sem hann þá var, svo hart í taum-
ana efea ætlafei afe vinda hcstinum svo snöggt vife,
afe hann hraut af honum og í ána, og hefir ekki
komife upp sífean; hefir hann aö líkindum trofeizt
ofan í sandbleytuna af hestaþvögunni. — 30. f.
mán fórst bátur mefe 3 mönnum og einum kvenn-
manni í sundi einu nálægt landi (Músarsundi?) vife
Kjalarnes; báturinn var á heimleife héfean, og fyrir
honum ráfesettur og alvanur formafeur, Björn frá
Bala; hann týndist þar og hinir 2 mennirnir, en
kvennmanninum var bjargafe.
— Próf í forspjallsvísindum vife Prestaskólann
• í Reykjavík, 27. júní 1856, féll þannig:
Magnús Jónsson, afbragfesvel; Davífe Jónsson,
dável; Jón Benediktsson, vel; Jón Guttormsson,
dável; Sæmundur Jónsson, vel.
Mefe skipi því er seinast koni á Eyrarbakka,
bárust dönsk blöfe til 30. maí þ. á., en fátt var á
þeim afe græfea fréttnæmt efea í frásögur færandi.
Ríkisráfe Dana ætlafei þá afe slíta fundum sínum,
eptir 3 mánafea samanveru; hafa þar verife rædd
mörg og merkileg mál, en ekki munu úrslit sumra
þeirra hafa orfeife afe allra gefei, og ekki alllítil keppni
niilli afealflokkanna: þjófeernismíinna og alríkismanna
er Holsetumenn fylgdu. Herstjórnarráfegjafinn T.iit-
tichau ofursti lagfei nifeur völdin, en konúngur vor
kvaddi í hans stafe Lundhy major, núna fyrst til
bráfeabyrgfear. Maí-mánufe út gjörfei kornvaran heldur
afe hækka í verfei en lækka; 31. maí heimtufeu seljend-
ur 9 —lOrdl., en kaupendur bufeu 8V2 —92/ar<B-, og
seldistlítife sem ekkert. Eptir gufuskipunum ersífe-
ast komu er þafe haft, afe megnt óvefeur hafi gengife
yfir á Bretlandi og Frakklandi hinn fyrri hluta júní
og spillt kornökrum.
— Eg undirskrifaður vildi ei undirhöfuðið lcggja þakk-
læti mitt til míns nú verandi landsdrottins, stúdents M.
Austmanns á Nýjabæ I Vestmnnneyjum, fyrir uppgjöf á 2
fjórð. af smjöri af leignagjaldi mínii, þ. ár, fyrir jarðar-
bætur er eg hef unnið á ábýlisjörð minni.
Tjörniun dag 20 júuí 1856.
þorleifur Jónsson.
— Náttúruafbrigði — I Austuriandeyjuin fæddist i
vor lainb, og voru á því 6 apturfætur; aptari pnrtur þess
var eins og þrjú lömb væru, því að bökin voru 3 apt-
an til og laus bvcrt frá öðru, cn komu samnu i citt svo
sem um iniðju baksins; 4 voru á því framfæturnir en ekki
nema cinn hálsinn, ög eitt höluð. — Nákvæmari skoðun
varð ei gjörð á Iambinu allra sízt á innyllum þess, þv
það vnr limað frá móðurinni, og tók við það svo miklum
skenimdum. Að mestu leyti voru fæturnir með réttri lögun
og að stærð sem á meðal lömbuni; skinnið og ullin var
ckkert frábrugðin.
Auglýsíngar.
Vegna þess, að inýri sú, sem liggur til útsuðurs frá
lúni á ábúðarjörðu niinni og nær út að svo kölluðuiu
florgardal, er licnnar næsta og bczta slægjuland, og mér
ómögum lilaðnum, að mestu einyrkja, öldúngis ómiss-
andi frá árlegri brúkun til slægna, - og vegna 'þess eg er
orðinn þreyttur á þvi óéndanlega ónæði og argi sem eg
hef orðið að hafa l'yrir því, að verja þetta mitt slægjuland
fyrirnær þvi öllum ferðamönnum, er plaga að taka sér þar
áfóður fyrir hesta sina og opt anuar kominn þegar liinn
hefir verið farinn, þá banna cg hér með öllum ferða-
mönnuin hverjir og hvaðan sein eru, oglegg við fulltlor-
boð mitt, að á, eða hleypa hestum síuuin í ofanncfnda
mýri. Kárastöðnin i þíngvallasv. 22. júní 1856.
Tómás Jónsson.