Þjóðólfur - 05.11.1858, Side 6

- O -
kven, kván, kvæn, og kallar kven fiilegg. Til þess
svara eg: kven er réttmyndaf) orb samkvæmt stofn-
sögninni e-á (gefa gáfn), eins og menn segja, set,
sát, sæti. Orbif) kven finst og í Atlamálnm græn-
lenzku 6. er. (í konúngsbók), þar segir: „kven var
hon Hiigna", þaban hefir Sveinbjörn Egilsson tekib
orbib, og finst þab í orbabók hans, þab finst og
í Gnnnarsslagi, ef mig rétt minnir.
í annan stab er Konráb fokreibr yfir því ab
eg nefni latínustafi rúnir, eins og engi hafi gjört
þab fyr en eg. I elztn staffræbinni aptan vib Eddu
(frá 12. öld) seglr svo : eigi er þat rúnanna kostr,
þó at þú lesir vel ebr rábir- vel at líkindum þar
sem rúnar vísa óskýrt". Hér er höfundrinn ab
tala um latínustafi, og kaliar hann þá rúnir. Eptir
því mætti og heldr ekki nefna stafi í latínuletri,
því stafr og rún er í öndverbu hib sama, og því er
kallabr stafr, ab í rúnaletri eru beinir leggir en ekki
bjúgir sem á latínustafrofi. Hvab vibvíkr dómi
Konrábs á stafiræbistilraun minni, þá skyldi egtaka
honum fegins hendi ef hann væri studdr meb skyn-
samlegum röknm, og fram settr meb þeirri stillíngu
og spekt, sem eg ætlast til af hverjum þeim sem
vill teljast í tölu hygginna og fróbra manna; þá
er ekki vandlifab fyrir hina fávísu, ef vitríngarnir
sjálfir geisast fram meb gemsi og ólátum. Eg get
ekki dulizt þess, ab eg hefbi svarib fyrir, ab Kon-
ráb hefbi ekki betri sálarforba ab bera á borbfyrir
Norblínga sína, eptir ab hann ekki hefir látib tilsín
heyra í 7 ár svo teljandi sé, en þann sem hér er
framreiddr í „Norbra". Eg tel mig löglega afsak-
aban, þó eg láti vera ab svara slíku. þab er eng-
um unt ab sjá vib öllum leka, og eg hefi þab traust
á mönnum, ekki síbr fyrir norban land en sunnan
og austan ebr vestan, ab eg álít þab meb öllu ó-
þarft ab svara Konrábi, ef hann ekki vandar orb
sín bctr í næsta skipti en nú hefir hann gjört.
Kaupmannahöl’n, 28. maí 1858.
Gubbr. Vigfússon.
— Mannalát og slysfarir. — Fyrst ber að leið-
rétta það uin mannalát sem getið var í 10. ári þessa blaðs,
að síra Magnús aál. Sigurðsson á Gilsbakka,
er andaðist 13. mai þ. á., var 53 ára að nldri og dó að
Sámsstöðum en ekki Háafelli. — Fru Jóruni Is-
leifadóttur Melsteð, er andaðist hér i Rvík 21. ág.
þ. á., varð 8 barna auðið i hjónabandi sinu, (ekki 5), en
að eins 3 þeirra lifa, eins og fyr var getið. — þess hefir vcr-
ið látið ógetið, að á öndverftu næstl. vori andaftist að ísa-
firði, á bezta aldri, liéraftslæknir Clausen. danskr maðr.
— 29. apr. þ. á. drukknuðu tveir únglingspiltar af bát,
frá Vestmanneyjum, en Itinum þriðja var bjargaft. — 27.
maf þ. á. hrapaði til dauðs úr Ofanleitishamri á Vestmann-
eyjum Einar Guðmundsson, bóndi þar á Eyjunum
að eins 25 ára að aldri. — 25. júni þ. á. andaðist eptir
þúnga víkulegu „mcrkisbóndinn“ Jón Jónsson á Oseyr-
arnesi i Árnessýslu, náliegt 60 ára að aldri, hann var tví-
giptr og hal'ði orðið 13 barna auðið meft konum sín-
um; „elju og atorkumaðr inikill, lueinskilinn, góðr
bóndi, stoð og stytta sveitm félagsins". — 21.júliþ. á. hi ap-
aði einnig til dnuðs, J Vestmanneyjunum vinnumaðr H a n n-
es Sæmundsson, 26 ára að aldri. — Um miðbik júlfmáii.
andaðist Jón bóndi H ró m u ii ds so n á l.itlubrékku á Mýr-
UIII, uin sczrugt; „rcglulastr maðr og tryggr“. — Snnnu-
dag 1. (heldr en 10.) ágúst druknaði únglíngspiltr frá Síðu-
múla, í svo nefndri líjarará í Mýrasýslu. — Nál. 5.—7.
ágúst þ. ár andaðist húsfrú þóra Bj ö r n sd ót ti r, pró-
fasls þorgrímssonar siðast til Setbergs i Snælellsiicssýslu,
ekkja cptir sfra Snorra sál Brynjúlfsson í Ileydólum, og
systir Sigurðar landlógeta Thorgrimscns og þeirra syzk-
ina ; hún var71 árs að aldri, „mesta merkiskona og kvenn-
skörúngr, vel að sér til niunns og lianda, þrifin vandvirk
reglusöm og, höfðínglynd. — 13. s. niáii., Gu ðl a u g G u n n-
arsdóttir að Illið i Gnúpverjahrcpp, 69 ára að aldri,
kvinna Guðmundar búuda þorsteinssonar fyr hreppstjóra
og sættanefndarmanns; hún lifdi með lioniiin í hjónabandi
um 42 ár, og varð þeim 14 barna auðið, og eru 12 þeirra
á líli; Guðlaug sál. „var oðskuvcrð ektakvinna, umhyggju-
söm og góð móðir, ráðvönd, reglusöm og þrautgóð“. —
16. f. mán. merkisinaðrinn Gísli bóudi G f s I a s o n, er lengi
bjó á Villíngavatni i Grafningi, tæpra 84 ára að nldri, þvf
bann fæddist 9. okt. 1774, að þúf'u i Ölfusi, voru loreldrar
hnns Gisli bóndi Sigurðsson frá Ásgarði i Grímsnesi1 og
Steinun Eíríksdóttir; þau giptust árinu fyrir, en þenna föður
sinn missti Gisli Gislason missirisganiall, og ólst hann siðan
upp fyrst með móður sinni ekkju i tæp 6 ár, en siðnn með
stjúpa siniiin, Magnúsi lögréttuinanni þórftarsyni að Reykj-
um og Núpum i Ölfusi, uns hann giptist 18. okt. 1798,
þorbjörgu Guðnadóttur, er cnn lifir hann, fullra 88 árn
að aldri; voru þau saman i hjónabandi tæp 60 ár, og
varð 8 barna nuðið, lifa 7 þcirra öll gipt og mannvænleg;
hann varð afi 45 barna en lángafi þriggja. Hann bjó mest-
allan búskap sinn á Villingavatni, nl. i 46 ár, og þar brá
hann búi 1850, en var þar kyrr með konu sinni, hjá syni
sínum Magnúsi hreppstjóra, þar til liann dó; hann var
meðhjálpari og fprsaungvari i 40 ár, jafnlengi var hann
og bálusetníngarmaðr og sættanefndarmaðr, en hreppstjórn
gegndi hann i 30 ár. Gísli heitinn var hinn mesti atgjðriis
og þrekmaðr, bæði til sálar og likama, og sýna hin ýmsu
opinbcru störf er lionum var trúað fyrir um svo inörg ár, hvi-
líkt almanna álit og traust hann hafði á sér alla æfi bæði af
æðri og lægri stéttar mönnum; cptir þvi var hann einstakr
húsfaftir að stjórnsemijog reglusemi, og einn hinn bezti bú-
höldr, enda var hann jafnan við góð cfni, og hcimili hans
góðfrægt að öllu. — 20. s. inán. síra Jón Jónsson
Austmann i Vestnianneyjum, Jónssonar prests að Kálfa-
felli á Siðu og Guðnýjar Jónsdóttur Steingrímssonar pró-
fasts til Kirkjubæjarklaustrs, cr var móðurbróðir Steingríms
‘) þcssi Gísli Sigurðsson var albróðir þeirra sira Jóns
sál. Sigurðssonar á Rafnseyri, — afa skjalavarðar og alþing-
ismanns Jóns Sigurftssonar i Kaupinannahöfn, og prófasts
sira Guðm. Johnsens i Arnarbæli o, fl. — og húsfrúr Sal-
varar Sigurðardóttur á Krossi i Landeyjum, ömmu sira
Tómasar sál., prófasts, Sæmundssonar á Breiðabólstað.