Þjóðólfur - 18.04.1864, Blaðsíða 6

— 86
mannsins í Vestramtinu og sira Friðriks mætti
standast, eptir öllum undirbúníngi og anda hinnar
nýu jarðamatslöggjafar; hafi þau að vísu eigi þókzt
einbær um það að fella eðr ónýta þenna úrskurð
vestramtsins að öllu leyti, að því er áhrærir sjálft
Vestrumdæmið, og hafiþauþví núborið amtsúrskurð
þenna undir lögstjórnina, en lagt jafnframt fyrir
sira jþorleif prófast, að fara beint eptir jarðabók-
inni eptir sem áðr í tíundarheimtunni til kirkna
og presta þar í prófastsdæminu, þángað til eflög-
stjórnin gjöri þar breytíngu á með því að aðhyll-
ast þenna úrskurð vestramtsins.
Vér álítum að þessi niðrstaða stiptsyfirvald-
anna sé augsýnilega rétt í alla staði, og munum
vér von bráðar leiða frekari rök fyrir því, að svo
sé, af sjálfri jarðamatslöggjöfinni. (Niðrl. síðar).
Aðsendar fré tti r
dagsettar Iíaupmannahöfn, 30. Marz 1864.
Vetrinn, sem nú er að gánga úr garði, hefir
verið breytíngasamari, en við höfum búizt við,
þegar síðasta skip fór til íslands. Á öndverðum
vetrinum var lítil blika í lopti, en sem flestir héldu,
að mundi eyðast, en það hefir orðið öðru nær.
Meðan allt þetta, sem nú er orðið, hefir um garð
gengið, hefir ísland verið fráskilið allri veröldinni
og ekki vitað meira, en barnið í vöggunni af því,
sem hér hefir fram farið, og svo allt komið í einu
með fyrstu vorskipum. Svo að vetrinn nú yrði
enn lengri, þá hefir pó3tskipið farið mánuði seinna
af stað, en vera skyldi.
Dauða konúngsins, sem varð rétt eptir að
skipið fór ( haust, og sem kom svo óvart á alla,
hafið þér án efa nú heyrt, og þér sett æfiminníngu
lians í blað yðar, og má margt segja um það,
livern hag og óhag Island hefir haft af stjórnar-
hag þeim, sem verið hefir í Danmörku hin síðustu
16 ár. En hvað um það, þá hefir þó sorgin yfir
fráfalli konúngs vors verið söm á íslandi sem
annarstaðar. Eg hleyp öldúngis yfir það, sem
þá kóm á eptir, og yrði of lángt mál að segja
frá öllum þeim inálalengjum, og fer til hins,
sem er sögulegra, um stríðið eptir að það hófst,
þessa síðustu 2 mánuði.
Seint í Janúarmánuði, síðar en bandaherinn
hafði farið inn í Holstein, drógu Preussar og Austr-
ríki her saman, 6ifsettu Dönum þá kosti, aunað-
hvort að taka aptr innan tveggja sólarhrínga sína
nýu stjórnarskipun frá 18. Nóv. að því leyti sem
Slésvík áhrærði, eðr þeir fari með her inn í Slés-
vík. Danastjórn neitaði þessu eðr svaraði á huldu,
c
og drógu saman her sinn á Danavirki, sem menn
héldu þá að mundi ósigrandi. Preussar komu nú
að sunnan, menn segja með alltað 40 eða 50,000
manna, en Austrríkismenn höfðu 25,000, sem voru
undir yfirstjórn Preussahershöfðíngja Wrangels,
sem Danir þekkja frá hinu fyrra stríði fyrir 15 ár-
um. Hershöfðíngi Austrríkismanna heitir Gablenz,
fullhugi og drengilegr maðr. Fyrir Dönum var
Meza hershöfðíngi. Hér kastaði tólfunum, fyren
varði. Fyrstu dagana í Febrúar byrjaði aðsóknin
að Danavirki. Beint suðr undan Slésvíkrbæ varð
fundr 2. og 3. Febr. við Efra-Selk og Bustrup.
Austrríkismenn sóttu að, og varð þó engin almenn
orusta, en allharðr fundr, og féliu eðr urðu sárir
nokkur hundruð af hvorumtveggjum. EnPreussar
voru með sinn her austar og sóktu að við Mysund,
en unnu þó ekki á. j>ar varð heldr ekki mikið
mannfall og Preussum veitti heldr miðr. Menn
héldu, að þetta væri ekki nema upphafið og nú
yrði tekið til vopnamessunnar. En þá kom flatt
ofan á alla, að nóttina milli 5. og 6. Febr. ry'mdu
Danir Danavirki orustulaust. Um nóttina öndverða
negldu þeir fyrir allar fallbyssurnar, og í mesta ys
og í frosti og níðamyrkri fór allr herinn aptrá bak
norðr á leið til Flensborgar, og skildi allt eptir,
virki með 120 fallbyssum, vopnabúnað ogallt, sem.
ekki varð komizt með í svip. Degi fyr höfðu
Preussar fundið sér stað lángt austr, hvar komast
mælti yfir Slé, þar sem heitir Árnes. Bændrdrógu
að þeim mörg hundruð fleka, til að ferja herinn
yfir um síki, sem þar eru, og 200 báta til yfir-
ferðar yfir ána; þar með var og sett brú. Líklega
komust Danir á veðr um þetta, og því varð aptr-
feröin svo í skyndíngu og hrapað að öllu.
(Niðrl. í næsta bl.).
— Vegna þess ab engi þíngmaþr fyrir Isafjarþarsýsln hefir
verib á Alþíngi 1861 og 63, þá flnu eg mfer skylt a?> bibja
þjóbólf ab skýra almenníngi frá, hvar fyrir eg sem varaþíng-
mabr Ísflrbínga mætti ekki á 2 þessum þíngnm; var þab af
þeim ástæbnm, aí> innköliunarbr&f þafc, er eg fékk frá herra
Jóni Sigurbssyni, dagsett 20. Maí 1861 í Kanpmaiinahöfh
mebtók eg 10. Júlí, þá óvibbúinn ab fara. En til þessa síþ-
ara Alþíngis hefl eg ekkert köllunarbréf frá neinnm fengib, og
vænti því vafalanst, ab alþíngismabr herra Jón Sigurbsson
mnndi verba á alþíngi seinasllibib snmar. Álít egþví engamína
skuld, þó Isafjarbarsýsla bafl verib þíngmannslaus tvö sein-
ustu Alþíngi.
Skrifab í Septembermánuþi í Ármúla 1863.
G. Bjarnason.
— I nebanmálsgrein þjóbólfs þ. á. nr. 14 — 14, 54. bls. er
þab mishermt, ab eg hafl gefib Eyafjallahreppi 30 rd. í korn-