Þjóðólfur - 05.08.1864, Blaðsíða 4

152 —
Limafjörð, yfir Óttasund, og hafa nú undir fæti
allt Jótland norðr á Skagatá, sem aldrei hefir fyr
orðið í sögu Dana. þeir hafa og nú tekið allar
Vestrhafseyarnar, svo Danir hafa nú ekki eitt □
fet af meginlandinu né því sem til Slésvíkr heyrir.
Nálægt Alaborg varð ogfnndr milli 200 Dana, sem
sóttu að viðlika stórum ílokki Prússa, en það tókst
svo óhönduglega, að á drykklángri stundu voru
skotnir niðr, særðir eða fángnir yfir 100 manns,
en Prússar mistu o manns.
f>egar svona var komið, og öll von frá Eng-
iandi var horfin enda hjá þeitn, sem gjörðu sér
mesta hugarburði, þá féllust öllum hendr og hugr
hér í Khöfn. Konúngr hefir, að almæli allra, á-
valt verið mótfallinn að skipta ríkinu, og liliöra til
að víkja frá Lundúna sáttmálanum; hann skipti nú
um ráðgjafa, þegar þeir sjálfir sáu, að öll sund
voru þrotin, og nú var búið til alríkisráðaneyti,
greifi Carl Moltke forseti, Bluhne utanríkisráð-
gjafi, Hansen hermannaráðgjafi, o. s. frv.1, og ný
var sendr í friðarleit til hinna þýzku stórvelda
ýngri bróðir konúngs, prins Jóhann; var nú veitt
10 daga vopnahlé, sem byrjaði í gær. En í Vín
á aðbyrja friðarsamnínga og Danir að senda þáng-
að fulltrúa; það er víst, að friðrinn verðr þeim
þúngbær; menn halda, að sá verði skildaginn að
sleppa alveg Slésvík og hertogadæmunum. |>ó
gera menn sér hérvon um, að nokkuð muni hald-
ast af Slésvík, og ráðaneytið hefir konúngr, sem
nöfnin sýna, sett í þeirri von, að ekki sé öll von
úti að halda ríkinu saman og halda aptr til Lund-
úna sáttmálans og alríkiserfðanna; en hann og
stjórnin á þar erfilt, því múgi manna hatar hér
sem eld alia alríkis-sambúð og Slésvík - Holstein
innan takmarka ríkisins, og vilja heldr missa lönd
og hafa svo »aldanskt« allt ríkið það sem eptir er
og ísland með? Hins vegar er á þýzkalandi svo
æstr hugr af sigrinum, að enginn fellir sig við
annað, en Danmörk láti orðalaust af hendi öll
hertogadæmin, svo’ þetta stríð verði hið síðasta
þjóðernis- og landamerkjastríð milli sín og Dana.
En um þetta fer eg engum getum; raunin verðr
innan skams ólýgnust um þetta.
Prússar hugsa að grafa rennu gegnurn Slés-
vík og Holstein frá Eekenförde og til Ilusum,
sumir segja til St.Margaretta við Elfarmynnið, sem
sé geng herskipum og stærstu kaupskipum, og
gjöra þannig þjóðbraut milli Vestrhafsins og Austr-
1) E. S. E. Ueltzen, kammerherra, lögstjórnarrátbgjaö og
einuig fyrir kirkju- og kerislumálum fyrst um sinn ; Tillisch
iunanríkisráhherra, Lútchen ráíiherra fjrir sjólifcinu.
sjóarins, og ætla á að kosta muni 20 mill. spe-
síur. Innaf Eckenförde gengr og hóp; það kvað
þeir ætla að dýpka og gjöra þar herskipalægi.
Iíeisarinn af Rússlandi hefir afsalað frænda
sínum stórhertoganum af Aldinborg erfðarétt sinn
í Ilolstein, ef Lundúnasáttmálanum verði kastað
fyrir borð; verðr því bráðum þíngdeila í Frank-
furt um ríkiserfðir í herlogadæmunum milli stór-
hertogans og hertogans af Ágústenborg.
Frakkar hafa mist Brennuflosa sinn, hertogann
af Malcof Pelissier, sem hefir nafn sitt af því, að
fyrir 20 árum í Alsír gekk einn flokkr Araba, sern
uppreisn liafði gjört, inní hellra með konum og
börnum, heldren gefast upp. Pelissier lét hlaða
bál fyrir dyrunum og skoraði á hina að gánga út,
en þeir neituðu og skutu hvern, sem út vildi gánga;
gekk svo Iánga hríð; að lokum lét Pelisser slá
eldi í bálið, og svældi alla inni. Ilann varðfrægr
í stríðinu á Krim, og var nú síðast landstjóri í
Alsír.
Af stríðinu í Ameríku er enn ekki útkljáð,
hvernig lykta muni með herinn í Richmont; læt
eg það bíða þángað til. — Af mannalátum er
annað fátt, en að hinn gamli konúngr af Wúrtem-
berg, öldúngr tiginna manna í Norðrálfu, er ný-
dáinn 83 ára.
Á þýzkalandi hefir við böðin verið mikið um
dýrðir,' ráðgjafafundir og höfðíngja, keisararnir af
Ilússlandi og Austrriki og Prússakonúngr. En
hvað þar hafi gjörzt, vita menn ekki enn; sumir
hafa getið til, að endrnýa ætti sambandið helga
frá 1815.
U m s u 11 a v e i k i n a.
III. (Nibrlag).
Eg vona að landar mínir, af því sem á undan
er komið, hafi fengið hugmynd um það, að náttúru-
fræðíngar nú á dögum álíli sullaveikina að vera
nokkurskonar ormaveiki, og af ritgjörð Dr. Leared's
hafa menn getað séð, að menn álíta sullina, eða
dýr þau sem 1 þeim finnast, vera nokkurskonar
bendilormakyn, sem æxlist og umbreytist á ýmsa
vegu eins og um er getið í optnefndri grein, eptir
téðan lækni. En hér af llýtr þá, að það má virð-
ast harla sannsýnilegt, að meðöl þau, sem geta
eytt og drepið bendilorma, og svo muni mega á-
lítast góð móti suliaveikinui. Menn hafa á seinni
tímnm fundið 2 meðöl, sem virðast nærfellt óbrigðul
til að drepa bendilorma; eru það 2 jurtir eða tré-
tegundir, og heitir önnur Kousso en hin Kamala■
Hið fyrsta meðalið eru blómstr af stóru tré sem