Þjóðólfur - 10.12.1864, Blaðsíða 6

— 26
inn aö rita greiíslu hinna umgetnu 80 rd. inn í reikníng á-
frýandans“.
„A liinn bóginn heflr áfrýandinn framfært neitun gegn
verzlunarreikníngi þeim, er nú var nefndr, og í sambandi vií>
þaíi koinih fram meí) ýmsar gagnkrófur gegn verzluninni í
Grafarús*'.
„Hvai) nú þessu sí&ara málsvarnaratriíii áfrýandans vilfc-
víkr, þá getr þaí) eigi til greina tekizt í þessu máii, þar sem
hinn stefndi helir mótmælt gagnkröfnnum, án þess áfrýandinn
hafl frekar framfylgt þeini, ehr fært súnnun fyrir gildi þeirra".
„þar sem mi hinn stefndi þannig eptir því fyrtóha er
genginn inn í rétt verzlunarinnar í Grafarós, hvaí) þessa fyrir-
hlíttu 80 rd. skuld til liennar snertir, og bann ennfremr henni
til súnnnnar heíir framlagt staþfestan útdrátt úr verzlunar-
búkinni, þá virhist rettast — meí) serlegri hliþsjón af því
atriþi, aþ áfrýandinu eigi liefir neitaí), a?> hann hafl fengií)
viþskiptabœkur frá verzluninni nema seinasta árií) 1859 —1860,
cn þó eigi lagt þær fram eptir ítrekaþri áskorun hins stefnda,
sem og því, afc nokkrar líkur eru framkomnar fyrir því, aí)
hann hafl lofaþ hinum stefnda 1 skpd. tólkar, a<& miiistakosti
ah nokkru leyti upp í verzlunarvibskipti í Grafarós — aí)
mál þetta vertli látilfc komib undir eibi áfrýanda sainkvæmt
NIj. 1 — 14—6 þannig, aþ hsnn verifci dæmdr til aþ horga
hinura stefnda þá umtúlutu 80 rd. skuld meþ 4% leigu frá
17. Agúst 1860, uriz borgun skeír, neina hann niei) eiþi sín-
nm syni fyrir hana“.
„Eptir þessum úrslitum málsins ber áfrýandanum aþ borga
hinnm stefnda málsUostnalfc moifc 50 rd., cf hann eigi vinnr
fyrtúþan eib, en vinni hann eiþinn, ber liiiium stefnda aþ
borga honuin hann meí> 50 rd.“.
„því dæmist rett ab vera“:
„Vinni áfrýandinn stúdeot A. Arason innandómseiþ ai)
því aí) iúgum, aí> hann eigi skuldi hina nmþráttuþu 80 id.
eptir hinum framlagþa úídrætti úr verzlunarhók Grafaróss,
her honum aþ vera sýkn af kærum og krúfum hins stefnda,
kaupmanns Chr. Múllers, i þessu máli, og hinum stefnda þá
aí) greiþa honum 50 rd. í málskostnaífc, en treystist hann
eigi til ah vinna eií) þenna, ber honum ub greilfca hinum
stefnda 80 rd. meb vúxtum 4 af 100 frá 17. Ágúst 1860,
unz horgnn skeilr, og súmuleiíiit í málskostiiaþ 50 rd.“.
„Dóminnm ber aþ fullnægja innan 8 vikna frá lúghirt-
íngu hans undir aí)fúr aþ )úgum“.
(Frá kjörþíngina í Ilafnarfirði 31. Október 1864).
Herra ritstjóri!
jjvr mæltozt til um dagiim, aí) eg skýrþi ybr dálítib af
kjúrfundinum í Hafnarflrþi 81. f. mán., og skal eg nú gjúra
þaþ. þjótólfr er búiiin aí) segja frá kjósendatúiunní hér í
kjúrdæminii, og hvaþ margir sóktu fundinn, svo eg þarf ekki
aí) taka þaþ upp. En ])ess má geta, aþ erigi niabr kom á
fundinn úr Kjós, engi af Kjalarnesi, engi úr Grindavík og
engi úr Húfnum; 9 eru hreppaniir húr i kjúrdæmi, en engi
kjósandi kom úr fjórum þeirra. Úr hinum 5 hreppunum
var iíka fundrinn sóktr fjarskalega misjafnlega; úr Kosmshvala-
neohrepp vorn ekki nema einir 2 eba 3, úr Mosfells6veit einir
8; úr Strandarhrepp 9 — 10, eitthvab 16 —18 úr Seltjarnarnes-
hrepp, en hinir allir úr Alptaneshropp einum, þeir voru milli
30—40, eþa nálægt helmingi allra þeírra sem komn á fund
þenna. því var verr, aís mtr gleymdist aþ telja þetta ná-
kvæmlega þar á þínginu og skrifa upp lijá mer, eu mun «kki
hafa skakkaþ mikií) frá þessu, sem her er sagt.
Um byrjun kjúrþíngsins las kjúrstjóri upp 2 skjúl, sem
kjúrstjórnin hafþí fengit) þá um morguuin, eptir því sem mer
skildizt; annat) þeirra var frá sira Gísla á Keynivúllum, og
var þar í gefli) til kynna, ab Ujúrskráln hefbi ekki legiþ lúg-
skipahan tíma þar í sókn; eg má ekki fara me'b þab upp á
víst, on mig niinnir þai) væri iesit) svo upp úr bréfi prestsins,
a% kjúrskráin hefhi ekki legií) til sýnis nema rúmar 3 vikur
frá því, þegar hún var auglýst; en hittervíst, ab prestr sagþi
þar í bréfinu, aí) hún lielti ekki verit) framlúgí) til sýnis eins
lengi eins og lúgiu skipa, — er þat) ekki fullar sex vikur?
Hitt skjalit) var frá búendunum í Kjósinni, egmauekki hvort
þaþ var nefnt, hvaþ margir þeir væri talsins, en eg man, aí)
núfn hreppstjóranna voru nefnd, og eg hefl frétt seinna, aí)
þeir hafl verií) milli 20 og 30, sem undirskrifalfcir vorn. I
skjali þesso leiddn Kjósarmenn kjúrstjórniuni fyrir sjónir, aí>
þegar kjúrþíngit) væri haldit) svona seint, þá gæti þefr ekki
irnnilfc til aí) sækja þat) og færa sér kosníngarrétt sinn til nota,
Iiema meí) erffifcleikiim þeim og kostuaí)i, sem þeím þækti ekki
tilvinnandi, því lángt væri þaíian stilfcrí HafnarfjúrT) og allra
vebra von; þeir óskuþu því, aí) kjúrstjórnin vildi fresta kosn-
íiiguiini þángah til eptir lok í vor og lúgþu þaþ undir úr-
skuiti hennar.
Kjúistjórnin skar þá úr, út af báþtim þessum skjúlnm,
og var á þá leií) úrskurbr hemiar: „aþ ekki virtust nægilegar
ástæþnr til at) slá kosníngunni á frest fyrir þessar sakir“.
þa% er nú altahÆ, og eg held þa% sé satt, at> Kjalnes-
írigar hafi skrifaþ mótmæli til kjúrstjórnarinnar líks efnis eins
og Kjósarbændr, og ah bréflt) mn þetta liafi verih aent kvúld-
inu fyrir til hónda á Seltjarnarnesi, sem ætlabi á kjúrþíngií)
en var farinn ab heiman og suþryflr Skerjafjúrí), þegar bréflí)
koin þar á heimili hans.
Strax í byrjnn kjúrfundarins var því lýst yflr, at> 2 utan-
héraþsmenn hel%i boþif) sig fram skriflega, til af) þiggja al-
þíngismannskosníngn hjá okkr; þaí) voru þeir Páll Melsteíi og
Pétr Guþjohnseii, sem hábir eru bósettir í Keykjavík. þeir á
fnndinum kúllubu þaf) svo gott sem af) Páll segfsist ekki ætla
af> þiggja kosníngu annarstaifcar, því í framboþi sínu eagfcist
bann hafa skrifaþ Snæfellíngum, þar sem haiin var þíngmafsr
ábr, aí) hann ætlaiii ekki ai) þiggja kosníngu hjá þeim; en
Pétr organisti bau?) sig svona fram — eins og þjóþólfr segir
frá um framboí) Sveinhjarnar þarna í Reykjavík —, og iofaífci
engu og skuldbatt sig alls ekki, af) hann skyldi ekkí bjóþa
sig ef)a þiggja kosníugti í úfrn kjúrdæmi. Engir mótmæltu
samt framhoi)i hans opinberlega af þessari ástæflu, og lenti
svo vi?> þaí), af) kjúrstjórnin og fleiri stúngu saman nefjum
um þetta. þaifc var samt jafnt á komif) mef) háifcnm, aifc
hvorugr hafþi svo mikilfc viþ okkr kjósendrna, þóaifc þeir vildi
þiggja atkvæifcin, aifc þeir kæmi til vilfctals og sýndi sig á fund-
imim, og heíifci þó verif) hægt fyrir þá, ekki lengri veg en úr
Ileykjavík og suþrí Hafnarfjúrifc.
A fundinum sjálfum, og eptir þaifc af> farif) var af) gefa
atkvæifcin, mótmæltu kosníngunni ef)a kjúrþínginu þn'r menn
úr Strandarhrepp: Egill Hallgrímsson á Minni-Vogum, Einar
á Hvassahrauni og Jón hreppstjóri Erlendsson á Aufjnnm, þeir
afsúgím af) greifia atkvæifci hver fyrir sig, og Jón á Auflnmn
sagþist mótmæla í nafni allra hreppsbúa sinna; þá spnrifci
lijúrstjórinn hann um fuilmakt, en Jón kvaifcst enga skriflega
fullmakt hafa.