Þjóðólfur - 11.02.1865, Blaðsíða 2

54
menn, sem í nefndinni eru, haQ nokkuð reynt til
þess, að fá aukið þenna litla fjárstofn, sem til er,
sumsé gömlu samskotin 230 rd. og þessa 24 rd.,
eðr hvort þeir ætla að bíða svona til vorsins, og
fá svo einhvern til þess að byggja lcofann(!) í vor
komandi. það má hérumbil með sanni segja, að
ef þessu fé er þannig varið, þá er því kastað í
sjóinn; er nokkurt leyfi gefendanna fyrir því, að
eyða þessum peníngum í lítilfjörlega byggíngu,
sem rífa yrði eptir nokkurn tíma? Er ekki betra
að safna meiru fé, bæði hjá innlendum og út-
lendum ferðamönnum, sem að líkindum væri fúsir
að styðja slíkt fyrirtæki, ef þeirra væri leitað.
Sómasamlegt þínghús verðr eigi bygt fyrir öllu
minna, gjörum vér ráð fyrir, en 12 —1600 rd., en
hvaðan koma þeir, ef menn á undan eyða þess-
um 230 rd. + 24 rd. + von, í þetta fyrirhugaða
skýli á næsta vori? þareð nefndin ekki hefir gefið
út boösbref, eðr með neinu opinberu ávarpi hvatt
landsmenn til að styðja fyrirtækið, þá er líklegt,
að hún fái eigi fleiru afrekað þetta árið en þossu:
1. gefið út boðsbréf, 2. kómið þeim útum Iandið
með vetrarpóstgaungum, 3. vænzt boðsbréfanna
með þíngmönnum, og 4. inn kallað tillögin.
Eg held mál að róa, og rísa á fætur; segir
hann ekki svo í rímunni, eða þvílíkt? Eg held mál,
að hin heiðraða nefnd færi að taka til opinbers
starfa, hafi henni verið falið nokkuð það ú hendr,
sem árvekni og framkvæmd þarf við. Gætið að,
hvað þíngvellir hafa verið, hvað þeir eru, og hvað
þeir ætti að vera oss. Gætið sóma íslands, og
vitið svo, hvort ykkr dreymir moldartóptir, sem
þinghús þjóðfundarmanna á þíngvöllum.
En eg veit, landar góðir, að það er ekki nóg
að finna að, og syna hvað vantar, nefnil. gjaldið,
án þess að leysa úr því um leið: hvernig eigum vér
að geta gefið til svona mikillar byggíngar á þíngvöll-
um? þannig svara eg því: Eptir aldarhættinum hefi
eg snapsað mig og unnt kollunni, en til þess að
vinna gagn fóstrjörðu minni, ætla eg glaðrað neita
mér um það framvegis; eg ætla að draga saman
það, sem eg mundi hafa druhlcið út og svallað,
eitt eðr tvö næstu árin, og gefa helmíng ágóðans
til húsbyggíngar á Ju'ngvöllum. Gáðu að þér
frændi, hvað miklar procenturnar verða, ef þú
gjörir slíkt hið sama, en kannske þú snapsir þig
útúr ergelsi, og hver getr þá hjálpað?
í Janúarmánuði ár. 1865.
X. P.
— Fjárhagr PRESTAEKKNASJÓDSINS á íslandi
árið 1864.
Tekjur. Rd. Sk.
I. Sjóðr frá fyrra ári :
a, í 4% kgl. og ríkisskuldabr. 500 »
&,í veðskuldabr. einstakra m. 1150 »
c, í arðberandi gjafabréfum 15ö »
d, geymdir hjá reikníngshaldara 18 85 jgjg 35
II. Rentur til 11. Júní 1864:
a, af höfuðstólnum í konúngss. 20 »
b, af veðsknldabr. einstakram. 41 2
c, af gjafabréfum .... 6 » 67 2
III. Gjafir og tillög á árinu .... 55 48
Summa 1941 39
Útgjöld. Rd. Sk.
I. Sjóðr, sem færist til inntektar í næsta
ársreikníngi: Rd. Sk.
a, í 4°/0 kgl. og ríkisskuldabréf. 500 »
b, í veðskuldabr. einst. manna 1250 »
c, í arðberandi gjafabréfum 150 »
d, útistandandi rentur . . . 6 »
e, geymdir hjá reikníngshaldara 35 39 1941 39
Summa 1941 39
Skrifstofu biskupsins yflr Islaudi 31. Dos, 1864.
II. G. Thordersen.
Ávarp til Yestr-Skaptfellínga frá alþíngis-
manni þeirra Jóni Guðmundssijni í Reykjavík.
(Framhald). Nokkrir á meðal yðar hafa ritað mér
og skýrt mér frá vankvæðum þeim 0g vandræðum,
er Meðallendíngum stendr af prestleysinu nú um
2 ár, síðan hinum síðasta presti þeirra sira Páll
Pálssyni var veitt Kálfafellsbrauð í Fljótshverfi 7.
Jan. 1863 og hann því yfirgaf Meðallandsbrauðið
í næstu vordögum á eptir.' Síðan hafa Meðallend-
íngar verið prestslausir og að eg ætla guðsþjón-
ustulausir og prestsverkalausir að mestu, einkum
um vetrartímann. Eptir hinni almennu fólkstölu
1. Okt. 1860 voru þá í Lángholtssókn 69 hús-
feðr og 398 manns að tölu, og þó 38 fleiri, eðr
samtals 436 árið 1855. Biskup landsins auglýsti
þegar 8. Jan. 1863, að Meðallandsbrauðið væri
laust, og heflr auglýsíng þessi hangið hér uppi
síðan, nú á 3. ár, 0g hángir uppi enn í dag. þetta
er að vísu æfinlega til merkis um það, að stipts-
yfirvöldin hafa látið Meðallendíngum í té sömu
umhyggju eða eins mikla fyrir andlegri velferð
þeirra og sáluhjálparefnum, eins og fyrir öðrum
söfnuðum sem prestslausir verða, því bisk-
upinn auglýsti þegar í stað að brauðið væri laust,
eða með öðrum orðum bauð það fram lystbavend-