Þjóðólfur - 19.03.1866, Side 2

skjalafölsum. Af þeim 1 í einkamálum var gjaf-
sókn veitt í 2 þeirra, báðum málspörtunum í öðru
(Selsmönnum og bæarstjórninni í Reykjavík), og
öðrum þeirra i hinu (þ. e. sakagjaldasjóðnum gegn
Katli frá Litlaeyrarlandi). I tveim þeim málum
varð frávísunardómr^ en í öðrum 2 var héraðs-
dómrinn dæmdrómerkr, var annað þeirra úrGull-
bríngusýslu (landaþrætumálið milli Iieldnaog Grafar
í Mosfellssveit), en lútt úr ísafjarðarsýslu: skulda-
mál er L. A. Iínudsen í Reykjavík sókti á hendr
Jóni Yeðhoim gestgjafa á lsafirði.
ÁRNAÐARÓSK1
til herra stiptamtmanns Hilmar Finsen á faeð-
íngardegi hans 28. Jan. 1866.
Islands auðnu von,
ættlands tigni son !
þínir heilladagar þrjóti eigi.
Feðrafoldin þín
fast að brjósti sín
vill þig örmum vefja á þessum degi.
Hvíslar hjartans mál
hún að þinni sál
og á há og heilög rök þig minnir;
allt sitt æfistríð,
alla reynslutíð,
sinu kæra óskabarni innir.
Laung er reynsluleið,
lángt er farið skeið;
er það hríngsól helju, lífs og tíða?
eru Islands kjör
eintóm goðasvör,
sem að tál og tilviljanir þýða?
Hefir ei harm og sár,
háðúng nóga’ og tár
Skuld sér fengið fyrir alda víti?
Er þá engin náð,
eða hjálparráð
ísland sem í aungum sínum hlíti?
Trúin svarar traust:
til er vafalaust
forsjón helg, er föðurlandsins gætir,
sem að ár og öld
atvik, laun og gjöld
leiðir, metr, mýkir, græðir, bætir.
✓
Helgum hljóma saung
heilög Sögu gaung
um þá stjórn, sem alheims stýrir vuldi,
stjórn, er veitti vörð
vorri fóstrjörð
og hjartaslög í hennar brjósti tnldi.
Upp úr aldastraum
yfir svefn og glaum
risu jafnan fólknárúngar fríðir;
þegar þrengdi’ að vest,
þörl' var orðin mest,
til að bæta böl og tjón um síðir.
Óx þá landi lið,
lygin hélzt ei við,
frækorn óx í fögru guðdóms skjóli;
þar til ódygg öld
aptr leiddi gjöld
yfir sig með alda snöru hjóli.
þetta þúnga stríð
þreytir svipul tíð
fram í gegnum gæfu, slys og þrautir;
Ilerrans höndin sterk
heimsins furðuverk
fram svo leiðir fullorðins á brautir.
,\
íslands auðnu von
ættlands tigni son!
minnstu’ i dag á fræga feðr þína,
helgan hróðr þinn,
Hannes, Jón og Finn,1
sólir þrjár á söguhimni’ er skína!
Eins og þeir ert þú,
(þjóð sú gleðr trú),
sendr vora sönnu þörf að annast;
feðra þinna frægð,
f'remd og kostanægð
árnum vér, að á þér megi sannast!
Lángt þér veitist líf,
lands vors stoð og hlíf
vertu, fyrstr meðal frænda þinna,
úngr alla tíð,
ástsæll vorum lýð,
meðan ísland man til niðja sinna!
Nohkrir ýngri fslendíngar.
FJÁRIIAGSAÐSKILINaÐRINN milli íslands
OG DANMERKR.
II.
Jón Sigurðsson, þíngmaðr Isfirðínga.
þegar saga íslands kemst svo lángt, að hún
1) þeir 3 næstu lángfefegar stiptamtmanns: Jón prófastv
Halldórsson i Hítardal, Dr. Finnr bisknp hans sonr, og Dr.
Uannes biskup Finnssou, afl stiptamtmanns vors sem uú et-
1) Kvætii þetta heflr orkt kaud. Matthías Jokhumssou.