Þjóðólfur - 27.04.1867, Blaðsíða 3

103 —
7. grein.
Flokkaforíngjar skulu vera í ráðum með félags-
mönnum til að gæta hverjar jarðabætr sé nauð-
synlegastar á hverjum stað, og hvernig hvað eina
verði unnið kostnaðarminst og varanlegast, en þyki
flokkaforíngjum nauðsyn til bera að kalla þar að
ráðum forseta, má hann ekki undan skorast til-
mælum þeirra.
8. grein.
Verkaframkvæmdir félagsins skulu ákveðast
þannig, að hver félagsmaðr lofar á fundi ekki
minna en 6 dagsverkum, helzt í félagi við aðra í
verkaskiptum, áriega í einhverju af því er undir
framkvæmdir félagsins heyrir og fram er tekið í
inngángi laga þessara, samt þar sem fátækir ein-
yrkjar búa, er engan vinnumann hafa en vilja vera
félags- og framfaravinir, eiga heimilt að gánga í
félagið með 4 daga vinnu árlega.
9. grein.
Flokkaforíngjar skulu gefa nákvæmar gætr að
því, hvernig hver félagsmaðr leysir af hendi sitt
ætlunarverk og viðheldr því, og skulu þeir senda
greinilega skýrslu um allar framkvæmdir flokka
sinna, hvers félagsmanns útaf fyrir sig til forseta,
ekki síðar en fyrir lok Aprílm. vor hvert; síðan
skýrir forseti frá því í heyranda hljóði á fundi
samkvæmt annari grein.
10. grein.
Allir félagsmenn eruskyldir að efla og útbreiða
félagið eins og þeim er mögulegt, og á fundum
vera hver annan fræðandi í reynslu sinni og þekk-
íngu á jarðræklinni.
11. grein.
Félagið reiknar vinnuár silt frá fundi til fund-
ar, nefnilega frá vori til vors.
12. grein.
Ef svo óheppilega vill til, að einhver félags-
maðr efnir ekki það sem hann heflr lofað að fram-
kvæma, eða gjörir sig b^ran að sérlegri óvand-
virkni, þá áminnir forseti eins og á er vikið í ann-
ari grein, en fari svo að hann brjóti í annað sinn
verðr hann að missa réttindi sín sem félagsmaðr,
en á þó aptrkvæmt, ef hann bætir ráð sitt síðar.
13. grein.
|>urfi nokkur félagsmaðr sérstaklega að vinna
eitthvert ár að húsabótum, má hann á vorfundi
beiðast lausnar frá jarðabótavinnu það ár, en vera
þó eins eptir sem áðr félagsmaðr, en slíkrar und-
anþágu skal .getið í skýrslum félagsins.
14. grein.
llver sem vill segja sig úr félaginu, verðr að
gjöra það á ársfundi félagsins og færa ástæðr fyrir
sinni undanskorun, en hver sem ekki sækir fundi
verðr að láta sér lynda aðgjörðir fundarins.
15. grein.
Hver sem í einhverju skarar sérstaklega fram
úr í jarðabótavinnu eða í því að lilynna að þeím
með ráðum og dáð á einhvern hátt, þá skal for-
seti og flokksforíngjar gefa því nákvæmar gætr og
framfæra það við viðkomandi yfirvöld, svo að þeir
yfirvaldaveginn eðr að tilhlutun hins opinbera megi
uppbera sæmd nokkra, umbun eðr verðlaun fyrir
sínar einstöku jarðabótaframkvæmdir, t. a. m. úr
Búnaðarsjóði Vestramtsins eðr á annan veg.
16. grein. ■*
Forseti skal sjá um, að birta lögin flokkafor-
ingjum en þeir aptr afskrifa þau, svo þeir geti
kynt þau sínum flokkamönnum til hlítar.
17. grein. y
Allir félagsmenn greiði á fundi skriflegt skuld-
bindandi atkvæði í hlýðni við lög þessi.
★ ★
*
þessi framanskrifuðu lög, er vér félagsmenn
höfum sjálfir sett oss, lofum vér hérmeð allir með
undirskript vorri að uppfylla í öllum greinum.
Staddir á þíngstaí) Borgflríiínga á frjálsum fundi 9. Maí 1866.
Ilalldór Bjarnason, Jón Helgason, Guðmundr Guð-
mundsson, Guðmundr Stephánsson, Erlendr Guð-
mundsson, Gísli þórðarson, Bergr Sveinsson, |>or-
steinn Magnússon, Oddr Magnússon, Eiríkr Bjarna-
son, Gestr Bjarnason, Gísli Jónsson, Jón Jónsson,
Sæmundr Sæmundsson, Steingrímr Hansson.
★ ★
*
Vi?) undirbúníng framanskrifaílra iaga iiofum -vér haft
til stuíiníngs jaríiabátalóg Svínavatns og Bólstafearhlít&arhrepys,
sjá Húnvetníng 1857, bis. 16—22. En þú aí) nú Kig þessi
ekki vseri samin og samþykt fyren hér at) framau greinir af
oss Borghreppíngum, þá var þú félag þetta stofnsett vorií)
fyrir nefnil. 1865, og á fundinum 1866 var skýrsla samin yflr
jarbabætr á þá umlibnu ári, og voru þá af 15 féiagsmönn-
um unnar jarþabætr þessar:
Sléttaþ samtals . 1161 Q faþmar.
Hlaþnir tún- og traþar garbar . . 240 fabmar.
Skurþir til vatusveitínga . . .210 —
Lagþar brýr . . . . .140 —
þetta urím samtals 222 dagsverk.
Hér vil eg einnig geta þess, aí> orsiikin til at) ekki rit-
uí)u fleiri undir félagslögin kom til af því aí> svo marga
vantatii á fundinn, bæt)i vegna þess, at) snmir vorn í fjar-
lægti vit) sjúrúíira og á annan hátt hindratir, sem ætlufm og
ætla enn at) undirskrifa þau, en strax eptir fundinn herti af
nýu á hartúndnnum svo frain úr keyrti, og þar vií> bættist
hinn þúngbæri sjúkdúmr og mikill manndaufi, hélzt þotta
hvorttveggja fram á Júnsmessu og veikindin vít)a lengr, svo
menn urtu deigari á undirskriptir undir lögin í þetta skipti,