Þjóðólfur - 13.02.1869, Blaðsíða 4

xnenn um hávetr fara svo að segja lestaferðir og
leggja hesta sína í langferðir, þar sem yfir ýmsar
sundár er að fara. Mest er þó talað um bjargar-
skortinn í Rangárvallasýslu, enda hefir merkr maðr
þar ritað oss 25. dag Janúarm þannig. »Tíðar-
farið hefir, það sem af er þessum vetri, verið
stórkastalaust, síðan vetrnóttakastinu mikla létti af,
en stormasamt og hroðafengið hefir veðrlagið ver-
ið að yflrborðinu til síðan á nýári; en það er þó
eigi harðindalaust á sinn hátt, þar sem voðaleg
matarekla er nú orðin almenn hér um sveitir, og
eigi annað fyrir að sjá en dauðans neyð, áðr en
lýkr; en auk þess er lífsframdráttr sumra orðinn
í því horfi, að ganga á endann á hinum fáu
bjargræðisskepnum, sem settar voru á vetr, og er
slikt að eins til að svipta sig og sína hungri í
þann og þann svipinn, og leiðir auðsjáanlega til
sívaxandi vandræða eptir á. þetta má því eigi svo
til ganga, ef nokkurs staðar er liðs að leita, sem
að líkindum er helzt í Reykjavík, og er jafnframt
vonandi, að menn vrði eigi látnir fara þaðan tóm-
hentir, ef.til þess yrði tekið, að senda þangað af
nýu til kornfanga, svo framarlega sem nokkurt korn
væri þartil ólofað.. Mest er neyðin, eptir því sem
næst verðr komist. hér í sýslu:. undir Eyafjöllum, í
Austr-landeyjum og Fljótshlíö«. Á sömu leið segja
ferðamenn að austan, og hefir oss verið sagt, að
þeir sé eigi allfáir þar eystra er sé að skera sauð-
kindr sínar sér til bjargar. Margir sé þeir, er
skorið hafi. hesta. um nýárið og hafi átu þeirra til
lífsframdráttar, og á 12—15 bæum í Austr-land-
eyjum hafi fyrir skömmu lítið matarkyns fundizt,
en á einum alls ekkert, eða svo gott sem ekkert.
Úr Skaptafellssýslu höfum vér eigi glöggvar fregn-
ir fengið, en þó er Mýrdalrinu talinn illa staddr.
í Yestmannaeyjum er nú sagt kornlaust orðið,
nema það, sem kaupmenn þar ætli eyabúum og
útróðramönnum. J>ótt talsvert korn kæmi hingað
til Reykjavíkr með síðustu gufuskipsferðinni, ællar
þó grunr vor að rætast, að það mundi eigi reyn-
ast of mikið, því að nú er víst töluvert farið á það
að ganga.
— FISKI-AFLÍ. Síðan um jólin hefir engi
fiskiafli verið liér á innnesjunum, en aptr á móti
hefir allt af fiskr fyrir verið suðr í Leirunni, þá
er gefið hefir, og er sagt, að nú sé þar hlutir
orðnir að meðaltali 200, enda munu þar lendir
menn að sögn hafa þess fiskjar fulla þörf, því að
eigi munu þeir annað hafa sér lil lífsframdráttar,
nema ef vera skyldi að þeir fengi eitthvað lítið
af kaffi; en korn er sagt að þeir muni Ktið eða
ekkert hafa. f Garði hefir aptr á móti alt fram til
síðustu helgar eigi fiskazt meir en svo, að naum-
ast hefir orðið haldið við soðningu, en þá fiskað-
ist betr. þegar gæftir hafa verið, hafa þeir á
Yatnsleysuströnd, Vogum, Njarðvíkum og Kefla-
vík leitað til fiskjar úl á mið Leirumanna. Uin
síðustu helgi leitaði almenningr af Seltjarnarnesi
og úr Reykjavík suðr í Leiru, og fiskuðu þeir
flestir, sem vér höfum heyrt um getið, á mánudag-
inn 8. þ. m. þetta 40 og allt upp aö 80 í hlut at’
vænum stútungi og ísu. í Höfnum suðr hefir ný-
lega að eins vart orðið fiskjar, og eigi meir.
- SKIPSTIUND. Fyrra miðvikudag 3. þ. m.
strandaði á Merkinesi suðr skonnortu-skipið Laura;
það var sænskt skip, og átti heima í Malmö á
Skáney. t*að var 48 sænskar lestir á stærð, eða
hér um bil 95 danskar lestir. Skipstjóri heitir O.
W. Nilsson. Átti skip þetta að sækja saltfisk þann,
er herra kaupmaðr W. Fischer átti hér eptir í
Reykjavík og llafnarfirði, og ílytja hann til Spán-
ar, því að fiskrinn var þangað seldr. Skip þetta
lagði frá Malmö 31. dag Desemberm. f. á., og
var fermt:
100 tylftum borða;
400 tunnum salts, og
400 tunnum steinkola.
10. dag Janúarm. sáu skipverjar fsland, og voru
þá komnir fram undan Berufirði í Múlasýslu, og
19. dag Janúarm. var það komið að Fuglaskerj-
unum. Síðan rak það vestr fyrir Jökul, og svo
aptr suðr að Reykjanesi. Skipverjar voru nokkrir
veikir, og mun skipstjóri því hafa haldið náiægt
landi, og ætlað að fá sér lijálp hingað til Reykja-
víkr, en þá lenti skipið á skeri við Merkines á
Suðrnesjum. það losnaði reyndar af skerinu aptr,
en þá var stýrið farið, og skipið lekt orðið. Skip-
verjar gengu þá allir, 8 að tölu, í skipsbátinn; en
voru orðnir svo þrekaðir af volki og vosbúð, að
tvísýnt þykir, að þeir hefði að landi komist, ef
Iíetill Ketilsson í Iíotvogi hefði eigi farið út á
skipi, og borgið þeim. Engu gátu skipverjar
bjargað nema fötunum, sem þeir stóðu í. Skip-
verjar eru allir komnir hingað til Reykjavíkr, og
eru þeir allir sænskir, nema stýrimaðrinn, hann er
danskr.
— SKIPSKAÐl. í fyrri viku fór bóndi einu
Sigurður Sigurðsson á Klöpp á Miðnesi með 7
manns á skipi úr Ketlavík og ætlaði heim til sín;