Þjóðólfur - 13.02.1869, Blaðsíða 5

ætlaði hann að flytja salt úr Iíeflavík þangað út
eptir, en varð síðbúinn, svo að hann var eigi lengra
kominn en á móts við Skaga, þá er rökkrið datt
á; hafði hann farið mjög grunt, og fór skipið
þar upp á sker, drukknaði þar formaðrinn, Sigurð-
ur, og 2 menn aðrir en hinir 4 komust af.
— HÁR ALDR. í öndverðum Nóvemberm. f.
á. dó í Tungu í Vestr-Landeyjum Porleifr Por-
leifsson, faðir Olafs bónda í Tungu. Hann varð
102 á ra, og var frár og fimr á fæti, glaðlyndr
og kátr, allt að tíræðu. (Eptir brefi frá merkum
manni).
— í si'íasta blatii „Baldurs“, 2. dag þ. m., stendr grein eiu
frá þcim 4 mönnum, er meta skyldu ær þær, er Einar hrepp-
stjóri í Rábagerfci tók og seldi fyrir mér sumariS 1867 (sjá
grein mína í 21. ári „pjóþólfs", 10. —11. blatíi). Grein þessi
virbist ab bera þess aubsæan blæ, at> einhver sá liatl abstobab
höfundaua í samningi hennar, er þykist hafa einhverja nasa-
sjón af lögum, og vill sýna, ab þab sé eigi fyrir einfelduing-
ana, ab fara í heudrnar á sér, þá er til lagauna kemr, og
þegar greiniri er borin samau vib greinina-. „Til pjóí)ólfs“,
er steudr í þessu hinn sama blaþi „Baldurs', skyldi margr
ætla, ab höfundrinn væri allr eimiogsáaf útgefendum „Bald-
urs“, er samib heflr þá greinina. pessar tvær greinir eru
eitthvab svo snoblíkar, og virbist sama lagií) vera vib bábar,
og þær sungnar optir sömu nótum. þab er svo sem annab
lagib vib greinarnar þær arna, en vib lofkvæbin um verzlun-
ina hans Jakobsens í „Baldri“ í fyrra. En þab er verst vib
þessa grein matsmannanna, ab þaí) sannast á henni, eins og
mörgu því, sem „Baldur“ hetlr mebferbis, þab sem segir í
Snorra-Eddu um nafna lians, ásinn Baldur, ab „sú náttúra
fylgdi honum, ab engi mátti haldast dómr hans“, og þab ann-
ab, ab greinin for út í hött, og kemr alls eigi vib nn'na grein
í 10. —11. blabi „pjóbólfs", og ank þess mjög svo óliblega
samin, enda er alls eigi hætt vib, ab liún geti vilt sjónir fyrir
nokkrum skynsömum og óvilhöllum niaiini, og skal því svar
mitt eigi vera langort. Hvernig fé mitt hali verib fyrir mörg-
um árum, og hversu kunnngt höfundar greinarinnar ætla þab
öllnm landsmöuuum, þab sér þó hver heilvita mabr ab alls
eigi nær til þessa mats, sem hör ræbir um, eba á kindum í
Júlím. 1867. par sem þeir segja, ab kindr mínar, sem seld-
ar voru nálægt mibjum Júlímánubi, hafl verib svo horabar,
ab þær hafl verib vonarpeningr, þá sjá þeir þab líklega sjálf-
ir, af hvaba ástæbum slíkt er sagt, þar sem þeir aldrei sáu
kindrnar; enda sáu svo rnargir abrir, eins áreibaulegir menn
og þessir matsmenn, kindr mínar vorib 1867, og ber þab víst
enginn sá, er satt vill segja, ab þær hafl vonarpeuingr verib
fyrir megrbar sakir ; þab er og hvab á móti öbru, ab þær
hafl verib vonarpeningr, og þó kouinar úr iillu og fætt vel
lömb sín, og þab tvö livor þeirra tveggja, onda mun enginn
búaridi mabr meb fullu viti á öllu Islandi, nema matsmenu-
irnir einir, telja saubfé vouarpeuing fyrir megrbar sakir eiunar,
íir því mitt sumar er koinib. Hversu hirbulausir þessir mats-
menu eru eba hafa verib meb sitt saubfé, nær þó víst eigi ti!
þessara kinda minna, eu eg hef euga kiud mist úr hor, par
sem þeir segja, ab pólítívald sýslunuar hafl bobib, ab selja
skyldi klábaklndr þær, er fyndist í Seltjamarnoshrepp, og
þeir því eigi getab matib mér neitt endrgjald, án þess ab
láta í Ijósi, ab skipnn þessi væri lögleysa, úr því kindrnar
hafl verib orbnar eign fátækrasjóbsins, meb því ab þeir hafl
verib sannfærbir um, ab kindrnar haíl verib teknar í Seltjarn-
arneshreppslandi, og verib klábngar, þá sýnir slíkt eigi meb-
al-greindarleysi eba fávizkn, eba þá ab þeir alls eigi vilja
skilja skýlaus orb landsyflrréttardómsins. Um bob pólítívalds-
ins var alls eigi ab ræba í þessu máli; eg hafbi alls eigi stefnt
lögreglustjóranum til ab réttlæta boborb sitt 21. d. Marzm.
1867, og málib var alls eigi um þab, hvort þab boborb væri
lögmætt eba eigi; matsmennirnir áttu því livorki né máttu
neitt um þab dæma, og sú skipun er því þessu máli meb
öllu óvibkomandi, hvort sem hún er í anda tilsk. 5. Janúar
1866 eba ekki, enda erþab líka sannast ab segja, ab þab eru
víst margir abrir eins færir ab dæma nm þab, eins og þessir
menn og þeirra rábanautr. Eg stefndi Eiuari hreppstjóra
fyrir þab, ab hann hefbi tekib kindrnar og selt þær, enda
hefbi engin lögmæt vitrii ab því, ab kindrnar hefbi verib
teknar í Seltjarnarnoshreppslandi eba verib klábngar, og meb
því ab Eitiar gat eigi sannab sögu sína í þessu eftii (og eptir
því, sem málib var höfbab, gat eigi verib nm anuab ab ræba),
þá dæmdi landsyflrréttrinn mér skababætrriar beinlínis frá
honum. Hvort verbib var rnnnib í fátækrasjóbinn eba eigi,
er svo sem aubvitab engi afbötun fyrir þá, eba réttlæting
fyrir mati þeirra; kindrnar vorn jafnmikils virbi, hvar sem
söluverb þeirra hafbi lent; þetta áttn matsmennirnir ab hafa
fyrir undirstöbu fyrir mati sínn; hér varbar alls ekkert um
sannfæringu þeirra um þab, hvar kindrnar hafl verib
teknar, eba hvort þær hafl verib heilar eba sjúkar, úr því
engin var sönnnn fram komin fyrir þessari saiinfæringu þeirra,
sem ab öbru leyti er tekin úr lansu lopti. En þab erskekkj-
an hjá þeim, sem alis eigi verbr varin, ab þeir hirba eigi um
landsyftrréttardóminn, en hlaupa eptir eigin hugarbnrbi, sem
vib engin rök á ab stybjast. Eg skal bæta því vib, ab sama
vorib nokkru fyr lét Einar hreppstjóri selja vib nppbob abr-
ar kindr, sem eins stób á og mínum, og gengu þœr enn
minna eu rnínar ær; eu þær kindrnar af því fé, sem Eiriar
eigi nábi í, voru seldar á álibnu snmri, einnig vib uppbob,
og gengu þá ærnar á 4rd., en lömbin á 2—3rd. hvert, oghöfbn
þó gengib í Reykjavíkrlandi, sem matsmennirnir telja mjög
illa haga. Eg hefl nú sannarlega sagt nóg, og enda óþarf-
lega mikib, til ab sýna skekkjuna í gtein matsmannauna;
greiniu sjálfber skekkjnna mob sér, enda skal eg eigt optar
eyba tíma til, ab svara slikum greinnm.
H. Kr. Friðriksson.
(Aðsent).
í 12. —13. blabi „pjóbólfs“, bls. 52, stendr auglýsing ein
frá 16 Borgflrbingnm um þab, ab þeir framvegis eigi ætli
6ér ab hýsa menn, nema fyrir fulla borgnn, hvaban sem þeir
koma, og hvort sem þeir eru skeinra eba lengra ab kornuir.
Hvab kalla þessir Borgflrbingar fulla borgun? pab vantar
anbsjáanlega í grein þeirra. pab vorbr eigi heldr séb, ab
þeir ætli eba vili nokltra undantekningu gjöra; og virbist þá
sem þeir ætli engan mnn á því ab gjöra, hvortþab ern vana-
legir ferbamenn, eba þab eru ejóhraktir rnenn, sem fara
heimau ab morgni til flskjar, en ná eigi sökum storma sinui
lendingu, enda munu fæstir slíkir inenu hafa vasana lulla af
peuingum, er þeir leggja á stab, svo ab þeir geti greitt þegnr