Þjóðólfur - 10.04.1869, Síða 4

og andstreymis; var þá eigi um aðra leið að velja
en um brimboða, er «Breki» er nefndr. 2 skipin
komust austr fyrir Bjarnarey aptr, en hið 3., er
síðast fór, sexæringr, er nefndist «Blíðr», fórst
þar á boðanum, og druknuðu þar allir skipverjar,
14 að tölu. 1. formaðrinn hét Jón Jónsson, hafn-
sögumaðrþará eyunum, 26 ára; 2. var tengdafaðir
hansEiríkr Hansson bóndi á Gjábakka, 53 ára, og
3.—4. synir hans tveir, Jón, 21 árs, og Hósin-
kranz, 18 ára, hinir mannvænlegustu menn. 5. Bjarni
Magnússon, bóndi frá Kirkjubæ, 55 ára; 6. Guðni
Guðmundsson, trésmiðr, ókvæntr, 38 ára; 7.Snjólfr
f>orsteinsson, 22 ára, og 8. Jósef Sveinsson 21
árs; hinir 6 voru af landi, 4 úr Mýrdal: 1. Jón
Klemensson bóndi á Reynisholti; 2. Guðmundr
Sigmundsson frá Reynishjáleigu; 3. Gísli Gíslason
frá Skagnesi; 4. þorsteinn Bjarnason frá Keldu-
dal; 5. unglingspiltr Jón Guðrnundsson frá Núpa-
koti, og 6. Sveinn Sigurðsson frá Butru í Land-
eyum. Afkulda og vosbúð létust að auki 3: Vigfús
Magnússon húsmaðr 53 ára; Jón Jónsson bóndi
á Vilborgarstöðum 52 ára, og Jón Guðmundsson
vinnumaðr á Rirkjubæ 44 ára. Við manntjón þetta
urðu þar á Vestmanneyum 6 ekkjur, en 8 heim-
ili forstöðulaus. J>au skip, sem lágu kyr við Bjarn-
arey, og þau, sem aptr htirfu og af komust, lágu
þar til kvelds. Gengu þá skipverjar af einu skip-
inu og bátnum, og á hin skipin, með því að
þeir voru af sér komnir af kulda og vosbúð; og
komust þessi þrjú skip loks til Heimaeyjar um
kveldið. Týndist þannig þennan dag 17 manns,
3 skip og bátr; 2 báta að auk tók ofviðrið og
braut í spón, og bát sleit enn frá hákarlaskútu,
er lá á höfninni, og rak til hafs.
— Fœðingardagr lionungs vors KRISTJÁNS
HINS IX. 8. þ. mán. (í fyrradag) var hátíðlegr
haldinn af staðarbúunum á vanalegan hátt sjálfan
daginn: með veifandi flöggum á hverri stöng og
með miðdegis-samsæti. Voru forgöngumenn sam-
sætis-veizlunnar hinir sömu og nokkur undanfarin
ár, sumse þeir herrar bæarfógetinn kanselíráð Á.
Thorsteinson, formaðr bæarfulltrúanna H. A. Si-
vertsen, konsul A. Randrup og Jón Guðmundsson
málaflutningsmaðr, og léði nú herra kanselíráðið
herbergi til sjálfs samsætisins. Nálega allir em-
bættismenn og verzlunarborgarar, svo og nokkrir
af hinum yngri vísindamönnum (2af Álptanesi komu
eigi, en 1 var úr Uafnarfirði) sóttu samsætið, og urðu
þeir 30 samtals, er til borðs sátu. Fjórar voru þar
aðalskálar druknar, er fyrirfram voru ákveðnar og
boðaðar af veizlustjórunum: fyrir minni Itonungs-
ins mælti hr. kanselíráð A. Thorsteinson; stóð
þá upp herra etazráð Jónassen og þakkaði skál-
ina af konungs hendi og mælti fyrir skál fslands;
fyrir skál Danmerkr mælti málaflutningsmaðr
Jón Guðmundsson, og fyrir minni höfuðsmanns
honungsins á Islandi stiptamtmannsins Ililmars
Finsens hr. justizráð l)r. J. HjaUalin. Að því
búnu var skáladrekkan látin óbundin, og voru þá
enn ýmsar skálar druknar, og var samsæti þetta
með góðri glaðværð og hið fjörugasta. þegar
gengið var undan borðum, viku allir til herbergja
verzlunarsamkundunnar, til að drekka kaffe, kveikja
í vindlum o. s. frv.; settust þar síðan margir sam-
sætismanna að punzdrykkju og dvaldist svo við
það frarn á vöku, með sömu glaðværð og góðri
skemtan.
1 lærða skólanum var hátíðarhaldi kóngs-fæð-
ingarinnar frestað þar til i kveld; verðr það nú,
auk vanalegrar samdrykkju, með almennum dans-
leik, er öllum hinum heldri staðarbúum var gjör
kostr á að taka þátt í með sömu kjörurn og hlut-
töku í tilkostnaði sem á skólasveinunum sjálfum
lendir. Minni verða þar drukkin hin vanalegu og
kvæði sungin fyrirhverju þeirra. Mun verða skýrt
nokkuð gjörr frá skólahátíð þessari í næsta blaði.
(Atsent).
Herra ritstjóri I
Út af grein nokkurri í »þjóðólfi« nr. 5 frá
fyrra ári, eptir herra landlækni dr. Hjaltalín með
yfirskript: »Kornormrinn«, leyfi eg mér að biðja
yðr að veita móttöku í yðar heiðraða blað 2 grein-
um, annari eptir Iækni hér í staönum, og hinni
eptir konunglegan miðlara, þar eð grein dr. Hjalta-
líns sér í lagi viðvíkr mér.
Kaupmannahófn, þann 2. Marz 1869.
Virídngarfj’llst t
Fr. Hillebrandt.
Fylgiskjölin sem nefnd eru í‘þessu bréfi hr.
Fr. Hillebrandts afhenti hann einnig bæði frum-
rituð og á íslenzku, og hljóða þau þannig :
„Herra stórkaupmaihr Fr. Hillebrandt heflr skora?) á mig
ab segja álit mitt nrn, hvort eg héldi þaí) korn 6kalmæmt,
er kornormr „calandra granaria“ væri í. Eptir minni reynslu
þá hefl eg aldrei oríiib var vib, ab sjúkdómar hafl risib af
þeirri orsnk, og hafa embættisbræbr mínir vorib mór om
þab samdóma; aldrei befl eg heldr heyrt getib kornortnsina
á meðal hinna úheilnæmu efna, er svo þráfallt koma fyrir í