Þjóðólfur - 17.06.1869, Side 1

21. ár.
34.-35.
i é ^ é & f n«
Reykjavik, Fimtudag 17. Júní 1869.
— Yfirmennirnirá danska herskipinu Fylla
eru: Capitain Wrisberg, yfirforingi; Lieutenanter :
van der Reche, (gengr yfirforingja næstr), barún
O.Gulderikrone, Suenson, F. Bardenfleth; yfirlæknir
Hagen; bryti A. Möller, og gufuvélameistari Kiihler.
S k i p a k o m a.
Herskipin. — Gufuskipilb frakkneska Loiret lagt>i
hé()an 7. p. m.; átti þat) at> halda til Austfjarþa fyrst, ogþaþ-
an til Englands til ab sækja kol. Hiþ stærra lierskipi?) frakk-
rieska Clorinde kom hingai) aptr at) vestan 5. þ. m. og
liggr hhr enn.— þess er getit) í síftasta blati, aþ danska her-
ekipit) Fylla fór hetan 31. f. m. og ætlabi þá austr á Beru-
fjiirb, aí) sógn einkum til at> vita, hvort þat gæti veitt Ham-
mer uokkra abstot; en komst eigi alla leib sókum hafíss, er
lá suþr fyrir Eystrahorn, og varþ því a?) snúa vit, og kom
hingaí) til Keykjavíkr aptr 8. þ. ín.J ætlar Fylla nú vestr um
Vestíirþi, brátt optir at> pústskip er komib.
— Pústskipib Fónix skipstjúrí Johansen kom hfer 16. þ.
mán. nm dagmál eptir 16 daga ferþ frá Khöfn. Meí) því
kom stiptamtmaþr vor herra Hilmar Finsen, en frú hans
og bórn urlbu eptir f Khöfn. sumarlangt; en fremr þessir kanp-
morin : brætrnir Árni Sandholt (fg Bjarni Samlholt, stórkaup-
menn: N. Knutzsen og Lefolii, D. A. Johnsen, Th. Thorsteinsen
frá Svendborg (ervar á Patreksflrti), og Jamos Ritchie laxakaup-
mabrinu ineí) 3 verkamenn; 2 hrossakaupnienn frá Bretlandi,
og verba her til næstu ferbar; jartyrkjum. St. M. Stephensen;
frók. Carol. Siemsen. Einnig varnú meb Lieiitenant í sjóhorlit)-
inuN.Jacobsen ; ermæltaþ houum st) ætlaí) atverba skipstjóri
á hersk. Fylln, þegar póstmálastj. tekr a?) sér gnfuskipafertir
hÍT í milli eptir Nýárit), þvf Fylla er ætlu?) til þess framvegis.
KAUPFÖR.
7.(7) þ. m. lokkert Jeune Delphiric, 241/, ]., skipst. Niels-
sen, me'b korn og a?)rar vörur til Aug. Thomsen.
— FjárkhíSinn í Ölfusinu, — hefir að vísu ekki
komið enn í Ijós á fleiri bæum en þeim 2, er fyr
var getið: á Grímslæk og Hrauni, og þótti kveða
svo mikið að við síðari skoðanir, að enn voru
skornar niðr 11—12 œr á Hrauni, auk þeirra 2,
er fyr var frá skýrt; en milli 30—40 voru geml-
ingar þeir, er fyr voru skornir á Grímslæk. Nú
er sýslumaðr Árnesinga búinn að skýra amtinu frá
ástandinu og hvað gjört hafi verið, og borið undir
álit og úrlausn háyfirvaldsins, hvað frekar skuli af
ráða, og er sagt, að amtið hafi fallizt á og skipað,
að tvibaða skuli nú hverja sauðkind í allri Hjalla-
sókn; allir milliflutningar á fé út og austr til og
frá Ölfusi skuli harðlega bannaðir sumarlangt, en
tyrirgirða allar samgöngur við Ölfusféð eptir því
scm framast verðr.
(Aðsent).
«Komi þeir fram er annað segjan.
Það er nú komið í almæli hér um sveitirnar
í Rangárvallasýslu, að nokkrir af þessa héraðs
helztu embættismönnum hafi af einstakri umhyggju
fyrir sóma og gagni Rangæinga farið að hugsa fyrir
því strax í vetr að útvega okkr annan þingmann.
Samt höfum vér ekki heyrt, að þeir hallmæli eða
vanþakki Sighvati í Eyvindarholti, hvernig hann
hefir staðið í sínum sporum á Alþingi; en þeir
munu hafa ætlað sér að bera niðr á þeim eina,
sem þeir eru vissir um að ber af Sighvati okkar,
eins og gull af eiri. J>etta getr nú verið; við ætl-
um svo sem ekki að fara aðjafna þeim neitt sam-
an hérra legatíonsráði Dr. Grími Thomsen og Sig-
hvati Árnasyni í Eyvindarholti; við vitum allir, að
hann er ólærður maðr eða óskólagenginn, þó að
hann sé vel að sér af leikmanni að vera, og allir
vita, að meistari Grímr á Bessastöðum er hálærðr
maðr, og þar að auki «verseraðr» fyrir sína und-
angengnu embættisstöðu og margra ára umgengni
og viðskipti við stjórnarmenn og stórmenni í Dan-
mörku og víðsvegarum önnurlönd, þarsem hannhefir
ferðazt um, og allir þessir hæfilegleikar virðast að
vera næg trygging fyrir því, að Dr. Gr. hlýtr í
þessu tilliti að vera eitthvert hið bezta þingmanns-
efni sem Islendingar eiga nú kost á. Að þessu
leyti erum vér alveg samdóma þeim heiðrsmönnum
hér í sýslu, sem sagt er að hafi boðið herraGrími
að verða þingmaðr Rangvellinga og fullvissað hann
um, að hann mætti þess vegna óhult bjóða sig
fram. En svo er það aptr ýmislegt annað, sem
skeð getr að þeim hafi yfirsézt að taka til greina,
þegar þeir buðu herra Gr. þetta. Fyrst er það,
að þeir hafa ekki, svo við vitum, heyrt sig tyrir i
sumum sveitunum; hefði þeir gjört það, þá myndi
þeir hafa fundið, að margir af kjósendum Sighvats
munu vera fastheldnir við hann, bundnir við hann
þeim trygðaböndum, sem rót sína eiga í almennri
virðingu fyrirhonum sem einhverjum heiðarlegasta
búanda þessahéraðs ( sérhverju tilliti, sem þeim,
er menn verða að álíta að hafi sýnt sig á Alþingi
sem duglegan og ólastanlegan þingmann og æfm-
lega komið fram sem áreiðanlegr og góðr maðr.
— 133—