Þjóðólfur - 28.07.1869, Blaðsíða 2

— 158 —
smátíðindum eðr þófinu, og mundi Skarphéðni
fyrir löngu hafa verið farið að leiðast, enda leit
svo út í f. mán. sem Parísarbúar væri á sörnu
skoðun.
í Frakklandi fóru semséfram nýar kosningar
í f. mán., og voru þær sóttar með miklu fylgi af
hálfu stjórnarinnar og eins mótstöðumanna hennar.
Að vísu urðu miklu fleiri þingmenn valdir af stjórn-
armönnum en mótflokknum, en þó voru miklu fleiri
kosnir af mótstöðumannaflokknum en við 'kosning-
arnar næst á undan, einkum í Parísarborg. f>ar
fengu atkvæði eigi að eins hinir hægari mótstöðu-
menn stjórnarinnar, sem eigi vilja fara geyst að
neinu, en að eins vinna keisarann til að taka sér
ráðgjafa, er hafi fulla ábyrgð fyrir þinginu, eins
og er í öðrum löndum, þar sem er takmarkað
konungsvald; heldr fengu og hinir æstustu mót-
stöðumenn keisarans sjálfs og hinir áköfustu sam-
eignarmenn (socialistar) allmörg atkvæði, og á fund-
um þeim, sem gengu á undan kosningunum mátti
heyra mörg ófögr orð; og þar kom að á endan-
um, að skríllínn fór að vekja óróa og myndast við
að gjöra uppþot, svo lögregluliðið hafði eigi við og
var því þó haldið vakandi um þessar mundir; var
þá herliðið kallað lil, og var fjöldi manna teknir
til fanga, bæði sem sekir voru í óróanum, og þeir
sem að eins höfðu verið saklausiráhorfendr. Par-
ísarbúum yfir höfuð var mjög illa við uppþot þetta,
og þegar keisari ók með konu sinni í gegnum
borgina rétt eptir uppþotið, var þeim tekið með
hinum mesta fagnaði. J>egar farið var að yfirheyra
þá, sem teknir höfðu veríð til fanga, kom það
fram, að uppþotið hefði að mestu komið af æs-
ingum lcynifélags eins, sem hinn alkunni ófriðar-
höfundr Mazzini stendr í broddi. Ilonum þótti sem
sé kosningatíminn hentugr til að vita, hvernig lægi
í Frökkum, hvort þeir mundi vilja ráðast í að gjöra
uppreisn og reka keisara frá ríkjum. Hann blés
og að hinu sama á Italíu í vetr, en þar komst allt
upp áðr en nokkru yrði framgengt. Mazzini er
ítalskr og hefir hann fyrir rúmum 20 árum síðan
verið oddviti leynifélags þess á Italíu, er kallaðizt
Carbonari, og vildu þeir gjöra alla Italíu að einu
lýðstjórnarríki, en Ítalía varð konungsríki eins og
kunnugt er; gramdizt Mazzini það mjög, og má
heita, að hann hafi verið höfuð, þar sem Garibaldi
hefir verið hendr, fyrir öllum óeirðum á Ítalíu síð-
an, en hann hefir og stutt frelsíshreifingar annar-
staðar, bæði á Spáni og í Frakklandi, einkum þær
hreifingar, sem miðað hafa að því að reka kon-
unga frá ríkjum. En svo eg snúi aptr að efninu,
uppþot þetta í Parísarborg varð brátt sefað, og auð-
séð var, að bæarmenn vildu alls eigi sinna því.
Kosningunum var lokið í friði, og fóru þær eins og eg
gat um fyrir skemmstu. En nú er eptir að vita,
hvernig keisarinn tekr þeirri mótspyrnu, sem fram
hefir komið móti hans stjórnaraðferð í því, að miklu
fleiri voru nú kosnir af mótflokknum en næst á
undan; og er varla að búast við, að þeir verði
ánægðir með minna en að keisarinn taki sér ráð-
gjafa, er ábyrgð hafi fyrir þinginu; en sagt er, að
æðsti ráðgjafi hans Rouher vili halda öllu í sömu
skorðum og engu til slaka, og hefirþvíverið talað
um, að ráðgjafaskipti mundu bráðum verða; þing-
menn voru kallaðir saman fyrst í þessum mánuði
til að ransaka kosningarbréf þingmanna, og kvað
keisarinn það mundu verða hið eina ætlunarverk
þingsins þessa fáu daga, sem það væri saman,
og að ekkert þýðingarmeira mundi lagt fyrir það.
En það þykir mönnum víst, að keisari muni slaka
til að nokkru, en hvort sem frelsisrýmkanir hans
verða af skornum skamti líkt og þær, sem hann
gaf 19. Janúar um árið, eðr ríflegri, það er enn
óvíst.
Hér (á Bretlandi) þykir nú ekki á neinu
bera nema leirlcjulögunum írsku. Frumvarp stjórn-
arinnar um að afmá ensku kirkjuna á írlandi sem
þjóðkírkju gekk greiðlega í gegnnm neðri mál-
stofuna, en þegar til efri málstofunnar kom byrj-
aði bardaginn fyrir alvöru. Höfðu Iávarðar og bisk-
upar fjölment mjög þegar tala átti um hvort taka
ætti frumvarpið til annarra umræðu, og voru haldn-
ar hinar snjöllustu ræður bæði með og móti. Der-
by lávarðr, sem lengi hefir verið oddviti aptrheld-
ismanna (conservatives) mælti fastlega móti frum-
varpinu, og vildi hann fella það með öllu, en hinir
urðu þó fleiri, og þar á meðal erkibiskupinn af
Iíantaraborg, sem vildu taka það til annarrar um-
ræðu, og var það því viðtekið með talsverðum at-
kvæðamun, en svo þýðingarmikil breytingaratkvæði
hafa komið fram við frumvarpið, að óvíst þykir,
að stjórnin muni geta gengið að þeiin, og hafa
því sumir hreift því, að svo gæti, ef til vill, far-
ið, að það yrði felt við þriðju umræðu, en þó er
það eigi líklegt.
Alabamamálið millum Englands og Ameríku
hefir verið lagt á hylluna núna fyrst um sinn, og
hefir því orðið minna úr því, sem margir ætluðu
fyrir skemstu, að ófriðr væri fyrir dyrum milli Eng-
lendinga og Ameríkumanna.
Á Norðrlöndum hefir verið mikið um mann-
fundi og hátíðahöld. Um miðjan f. mán. var fjöl-