Norðri - 07.12.1860, Blaðsíða 4

UG
úHöldum um a?) þessi spá mnndi rætast innan
þriggja ára. „Vebjaím um meira, en haffrn frest-
inn Iensri,u hvíslabi Mohamed ab honum. Abu
Beker vefejabi uin 100 úlfalda en lengdi frestinn
til n(u ára. Spádómur Mohameds rættist, og Abu
Beker vann vebmálib. Til þessarar sögusagnar
vitna gubfræbingar islam-trúar til aö sanna spá-
dómsgáfu Moharoeds.
Skömmu eptir, ab Mohamed v«r kominn apt-
ur til Mekka sat hann vib banabeb Abu Talebs
föburbróbur síns, sem var meir en áttræbur ab
aldri, merkur mabur og mikilsvirbur. þegarhann
var ab bana korninn hvatti Mohamed bann tii aö
játa sína trú, svo hann yrbi viss um upprisuna.
En gamalmennib svarabi: „Ef ab jeg nú, brób-
urson minn, tæki mjer slík orb í rnunn, mundu
Koreisch-ættmenn segja: „ab jeg hefbi gjört þab
fyrir ótta sakir.“ Sagnaritarinn Abulfeda segir,
ab Abu Taleb hafi síbast mælt: „Deyjandi játa*
jeg þá trú sem Abd al Motalleb hafii.“
þrem dögum eptir lát Abu Talebs andaÖist
hin trygga og trúfasta kona Mohameds Kadidscha,
65 ára ab aldri. Mohamcd harmabi hana mjög,
og. klæddist sorgarbúningi, og er því ár þntta meb
Aröbum nefnt sorgarár. Einn rithöfnndur Araba
Abu Koraira segir, ab engillinn Gabríel hafi hugg-
ab Mohamed í hörmum sínum, og fært honum
þá fregn, ab Kadidscha ab iaunum fyrir sína miklu
trúfesti iielbi eignast silfurhnll í Paradís,
þó ab Kadidscha væri öldrub, þegar Mohamed
gekk ab eiga hana og hann v*ri mjög ástagjarn,
er þó mæit hann hafi haldib trú vib hana til
dauba og aldrei notab lög Araba, sem leyfa fjöl- j
kvæni. En þegar iiinn fyrsti harmur hans tók
ab sefast, leitabi hann hnggunar í nýjum hjúskap
og tók sjer margar konur. Lögmál hans leyfii
áhangendum hans ab eiga fjórar konnr, en sjálf-
ur batt hann sig ekki vib þá tölu, en sagbi, „ab
slíkur spámabur, sem væri sva gáfabur og ágæt-
ur öbrum fremur, væri ekki skyldur abbindasíg
vib sömu lög og abrir daublegir menn.“
Mánubi eptir ab Kadidsclia dó kaus hann
sjer hina fyrstu konu og var þab fagurt meybarn
Aejiseha ab nafni, dótiir Abu Bekers. Vera má
ab hann meb þessu hjónabandi hafi viijab gjöra Abu
Beker sjer enn meir vandabundinn, því hann var
einliver hinn hrauslasti áfsinniæít. En Aejischa
var ekki nema 7 áia, og þó ab konur sjeu þar j
mjög bráöþroska, var hún þó of ung til ab verba I
kona. Mohamed festi sjer hana því einurigis, og
skyldi brúbkaupi ficstab um tvö ár, og á þeitn
tíma Ijet liann liiö vandlegasta kenna lienni aiit,
sem göfugar arabiskar konur þurfiu ab vita.
þessa konn, er hann hafbi þannig kosib sjer í
barnæsku hennar, elskabi Mohamed meira, en all-
ar konur er hann síbar átti.
Mohamed fann skjót*- livílíkur missir Iionum
var ab Abu Taleb, því bæ%i hafbi hann reynzt
honum hib elskulegasla skyldmenni og örugg-
asti verndarmabur. þegar hann var látinn *gat
enginn til jafnabar stabib gegn hatri Abu'Sofians
og Abu Ðschals, og *kki leib á iöngu, fyr en
Mohamed mátti á hverri stundu óttast um lífrsitt
í föburborg sinni. Hann fór því meb Seid, frels-
ingja sínum, tii Tajef, vfggirtrar borgar sem lá
15 mílur frá Mekka, er byggb var af Sakif-ætt
Araba. Mohamcd vænti sjer skjóls lijá Sakifs-
nibjum, og föburbróbir bans Abbas átti þar eign-
ir. En varla gat liann kosib sjer verrs hæli, því
skurbgobadýrkunin var þ?r í blóma sínum. og þeg-
arMohamed hafbi verib þar mánabartíina og
áranguriaost reynt ti! ab snúa mönnum ti! siiin-
ar triiar, rak borgarlýburinn liann þabjui háb-
uglega.
Eptir ab Mohamed var rekinn svo hábuglega
frá Tajef, dvaldi hann í eybimöikii,' þangab til
Seid útvegabi honum hæli á laun í Mekka iijá
einuin lærisveini hans Mutem Ibn Adi, og þar
fjekk spámaburinn aptur vitranir. Hin merki-
iegagta af þeira vitrunum, sem trúræknir Moham-
eds trúfræbingar og þýbendur iiafa verib ab geta
sjer í vonirnav um, er hin nafnfræga næturferb
spámannsins til Jórsala, og þaban ( hinn gjöund^
hiniin. Mest er þetta byggt á sögusögnum, þó
sumir þykist tínna átyllur til þess í koranin. Vjer
viljum ekki skýra frá ferb þessari ein6 rækilega og
undarlega, og hugsmíbi Araba gefur tilefni tii,
lieldur drepa einungis á liin iielztu atribi.
Nóttin, þegar þessi ferb áttt ab hafa gjörzt,
var nibmyrk og svo óttaleg undurkyrrd yfir náttúr-
unni, ab engin vissi dæmi til siíks. Enginn hani
gól, enginn hundur gelti. ekki lieyrbist nein ösk-
ur villudýra eba skrækbljób uglunnar. Vötn hættu
ab niba. vindur ab þjóta og gjörvalt alskepib virt-
ist hreifingarlaust og dautt. Din mibja nótt var
Mohamed vakinn af rödd, sem sagbi: „Vakna
þú sein sefurl“ þar var kominn Gabríel engill.
Enni hans var skært og glebilegt, andlitsiiturinn
Iivítur sem snjór, og hárib libabi sig í lokkum
um herbar nibur. líann hafbi marglita skínandi