Norðri - 31.10.1861, Blaðsíða 5

85
kosfnu&inn skulu báJi'r niálsa&i!ar grci&a, sinn
belminginn hvor þeirra.
3. gr. Ilver sem vísvitandi skeminir rafsegul-
þráíi (icnna, verfmr seknr um 25—250 rd. e?ur
sæti líkarnle'gri refsingn, frá 6 til 20 vandar-
höggva eptir málavöxtum, og greifci skalabætur
ab auki.
Ymisleg mál komu enn fyrir á þingi, er fengu
mebhald þess, svo sem um kollektusjófcinn, ab
reikningur hans vseri Iagbur til endurskobunar
fyrir nefnd þá, sem í rábi er ab setja til aí) undir-
búa fjárhagsa&skilnabinn ; annab um af) sleppa liinni
dönsku þýfcingu alþingistíbindanna. Eitt var þab,
ab nefnd sú í Reykjavík, er hafbi samib frumvarp
til laganna um vinnuhjú, lausamenn og húsmenn
fengi þóknun fyrir þann’starfa sinn. Annab um þab,
ab opib brjef um endurgjald jarbamatskostnabar-
ins, sem stjórnin iiafbi fengib lögleitt þvert ofan
í þingib yrbi úr lögum numib. Eitt var um ab
fá Seibisfjörb eystra lögiltan sem abalverzlunar-
stab í stab Eskifjarbar, eins og ábur hefir opt-
sinnis verib bebib uin, og allt virbist mæla meb.
Sjer í lagi fór og frá þinginu auk binnar al-
mennu beibsiu um endurbót á launum embættis-
manna, bæn um launabót handa amtmanninum
í Norbur- og Austurumdæniinu.
Ein uppásfunga kom frarn á þingi þess cfn-
is, aíi leggja alþingistollsgjaldib, ab svo miklu leyti
sem þab er goklib af fasteign, á jarbarhnndrubin
eptir nýja matinu, eba eins og þau eru í hinni
nýju jarbabók. f>essi uppástunga mitabi til þess,
ab gjöra almenningi Jjósara, hvernig gjald þeíta
væri álagt, og hvert þab væri rjett heimtab, en
og þeir er fyrir koma á vorum dögum, mæla móti
því, ab jörbin hafi þá festu, er standi óbreytt um
aldur og æfi. Jarbskjáiftar þeir, er gleipa borg-
ir og bæi og eldflóbin, er spýtast upp úr fjöilun-
um og hylja heil byggbarlög, benda á allt ann-
ab og því gagnstætt. þau örlög, er liggja fyrir
yfirborbi jarbar, ná einnig yfir dýrakynin ájoib-
unni. Vjer getum því 'reyndar meb sjálfum oss
verib vongóbir og ókvíbnir, en vjer megum ekki
gleyma því, ab ástand jarbar er ekki alveg tryggi-
legt, og sá dagur getur ab hendi borið ab nýr
fylgihnöttur íleygist út í himingeiminn úr djupi
jarbarinuar og eybi þannig á svipstundu hinu
djarffærna kyni Iapetusar.
Er þab nú unnt ab reikna, á hvaba tíma hib
núverandi ástand muni breytast? 0g getum vjer
gjörí oss nokkra hugmynd um, hvernig slíkt muni
ab höndum bera? Hinni fyrri spurningu verb-
um vjer ab svara neitandi. Vjer getum ekki sagt
fyrir fram, nær slíkt muni ab bera. I jarbarfræb-
þrátt fyrir þab var hún felid á þingi, og sjest
Ijóslega af því, bve litla trú menn hafa á jarba-
inatinu nýja sem undirstöbu tii skattálögu.
Vjer höfum þannig meb fám orbum siýrt frá
hinurn fiestu alþingismáium í þetta sfcipti og sjest
þab þar af, ab þingib heíirí fiestum máliim hald—
ib hinni venjulegu stefnu sinni en þó sumstaber
verib ab slá af eins og í laekna- og lagaskóla-
málinu til þess ab reyna ab libka stjórnina.
F r j e 11 i r.
tltlcndar. (sjá no. 19—20), þab er alkunn-
ugt hversu þrælahaldib í submhluta ban'dafylkj-
anna hefir ætíb verib hib mesta ágreiningsefni
milli subur- og norburfylkjanna. I suburfyikjun-
um cru iiöfbingjar sem eiga stórjarbir og etunda
þeir vibarullarrækt á jörbuin sínum. þessi vinna
er næsia fólksfrek, og því hefir þrælahaldib eink-
ura blómgast þar, og þessir jartcigcndur, sem ekk-
ert kaup gjakla og briika þrælana rjett eins og
akneyti, tiafa haft fjarskamikinri arb af jöibum
sínum bg geiab því selt ribarullina meb svo vægu
verbi, ab cngir í lieimi bafa getaS keppt vib þá,
og er þar því bczti vibarullar uiarkabur Englend-
inga, sein mjl^g þtirfa á henni ab lialda í vert-
smibjum sínum, í suburfylkjum bandaiíkjanna.
Norburfylkin hafa þar á móti iítinn vibarullarafla,
en rækta jörbina til kornyrkju og leggja þar ab
auki inikla stund á verziun og alls konar iínab.
þeir eru rjettbornir synjr Englendinga og þeim í
inni þarf enn margra rannsókna og uppgötvana,
ef leysa ætti bærilega úr þessari spurningu. En
hitt verbum vjer ab játa ab þessi ógurlegi viíburb-
ur geti eins gjörzt á morgun eins og eptir þús-
undir eba hundrab þúsundir ára. Hinní síbari spur-
ingu getum vjer svarab, meb því ab draga ab dæm-
um, svo líkindalega, ab ekki sje fjærri sönnu þau
dýr, sem nú tinnast á jerbu hljóta ab farast vib
þessi eldsumbrot. Glóbarhnötturinn, sem ermestur
hlutí af mibbiki jarbar mun þá gjósa og skjóia
út í geiminn öbrum fylgihnetti. Ekki gjörir slíkt
neina breylingu í sólkerfi voru, en jörbin hrislist
svo ab öll hýbýti mannanna og alíar borgir hrynja
til grunna, mannkyriib ferst í eldgosinu, vib borga-
hrunib og í vatnagangi, er sjór gengur á löndin.
Annabbvort vcrfeur r.ú hristing þéssi svo sterk, ab
jörbin brotnar, og verba þá úr hcnni nýjar smá-
plánetur viblíka og Junó, Vesta og þær hinar abrar,
eba hún stendur þetta af sjer brábnar ogstorknar
ö!l út ab hinu núverandi yfirboibijaibar. Ef svona