Norðri - 15.11.1861, Blaðsíða 6

94
áfram aS tata í verztun stna þess konar 6vand-
aí)ar vörnr hjá Grönda’, koina þeir í veg fyrir
afc hann gjöri nokkub nýtilegt, og spilla þar bezta
nienntdmannsefni sem hann er, og er sú ábyrgb
þcirra jafnmikil og ab bjóba almenningi slíkt, þú
hún sje líka mikil. Utgefendurnir þttrfa ab þrýsta
Gröndal til skynsamlegrar vinnu því þab er synd,
ab slíkur snilliugur, sem hann er af gubi gjörb-
ur, skuli farast og verba ab athlægi fyrir smekk-
leysi þeirra og umvöndunarleysi. Vjer ætlum
Gröndal enn bezta efnib í skáld, er vjer nú eig-
um, ef hann vildi fara rjett meb gáfu sína eba
ef einhver gæti ribib hann til kosta; og þó ab
vjer þekkjnm hve óvinsælt þab er ab segja vin-
um sfnum til syndanna, álítum vjer oss skylt ab
gjöra þab í þessu efni.
Vm fóðurbyrgdir.
(gptir Rthiigasemdnm landbistjiíriiarfJeUgsins í Danmörku).
Ætlunarverk hveis búandi manns er ab fá
scm mestar tekjur ab unnt er upp úr jörb sinni
meb rjettu móii, en þó á þann hátt, ab jiirbjn
bæbi geti lialdib áfram ab gefa góban ávöxt, og
batni iíka vib ræktunina.
Til þess bóndinn geti náb þessntn abaltil-
gangi er sú reglan, ab hann hafi svo inarga gripi
sem liann getur, og fóbii þá vel; þetta hib síb-
ara er óraissandi, því annars gjöra gripirnir ekki
fullt gagn. Tvær kýr vel fóbra'ar inunu æfinlega
gjöra meira gagn en þrjár sveltar, og ætíb er
minna ( hættunni ab hafa fáa grlpi og gjöra vel
vib þá, en marga og draga þá fram.
Ab lokinni uppskeru, hlýtur hver hugsandi
búmabur þvf ab spyrja sig sjálfan: Get jeg meb
fóburbyrgbum þeim, sern jeg hefi í garb fengib,
haldib skepnur inínar vel yfir veturinn ? þarf jeg
ab afla mjer annara fóburdrýginda? Kba er mjer
meiri hagur, ef mig skortir nægilegt fóbur, ab fækka
gripunum.? Hjei eptir eru nokkrar bendingar, bæbi
um þab, hve mikib fóí ur þurfi handa hinum venju-
iega peningi, kúm, kindum og hestum, sem og
nm þab, hvcrnig fóbur megi spara og þó komaskepn-
unum jafnvci fram yfir veturinn.
f>ab getur nú eigi verib örbugt fyrir livern
mebalbónda ab reikna, hve mikib þeir hafi í garb
fengib, þvf hann veit, hre marga tugi bundina
iiann hefir fengib af hverri sábtegund, og þarf
liann þá ckki nema ab vega einn tug «f hverri
tegund og draga þar frá kornib sem í því er.
En fyrir bónda þann, seni hefir til ræktar 25 plóg-
lönd verbur hægra ab reikna fóburbyrgbirnar ept-
ir vagnhlössum.
Vagnhlass af höfrum hjeiumbil 100 stor byndini
vegur bjerumbil 1500 tí
— - hveiti — 1300-1400 -
— - rúg — 1100-1200 -
— - bygg-i — 1100 -
En þegar hjer frá dregst hjerumbil þribjung-
ur af þunganum bæbi fyrir kjarnann og þab sem
ónýtist vib þryskinguna þá fæst:
af hafrablassi lijerumbil 1000 U af hálmi
- hveitihlassi — 800 U - —
framan í mig hálfglottandi. Jeg var rúmlcga Í4
ára, og þab syndist því eintómt barnahjal, er jeg
var ab tala um ab fara einn af stab til Kentncky
og lifaaf dýravcibum. llann þekkti alls ekki liina
strfbu og slerku lund mína, og efunarbrosib á and-
iiti hans gjörbi mig þverari ab halda fram ætlun
minni. Jeg sagbi honura, ab jeg talabi af fullri
alvöru og ætlabi aji fara af stab til Kentucky und-
ir eins og vorabi. Mánubur leib eptir mánub. Fabir
minn minntist smám saman lauslega á þab sem
vib höf'um talab um, líklega til ab sjá hvernig í
mjer Iægi. En jeg var æfinlega jafnalvarlegur og
fastrábinn. Smáin samau talabi hann mebljósum
orbum um ætlun mína og reyndi til alvarlegaen
þó blíblega ab telja mig ofan afþessu. Jeg svar-
abi ekki öbru en því: „Jeg er búinn ab rába þab
vib mig“.
þegar vorib kom gekk jeg einn góban veb-
urdag til hans, er hann sat í herbergi sínu og
kvabst nú ætia af stab til Kentucky og verakom-
inn til abkvebja. Hann hafbi ekkert á móti því,
því hann var búinn ab reyna allar fortölur, og
liefir eflaust álitib ráblegast ab iáta mig fylgja mínu
eigin liöfbi og vonab ab dálítil hörb reynsla mundi,
hrábum senda mig heim til föburhúsanna. Jeg
bab urn fje til farareyris. Hann gekk ab skríni
síiiti, tók upp græna silkibuddu velfylltaog lagbi
á borbib. þá bab jeg hann um hcst og þjenara.
„Hest“ sagbí fabir minn meb glettubragbi; “þú yrbir
búinn ab sprengja hann þegar þú værir kominn
nokkrar bæjarleibir eba hálsbrjóta sjálfan þig;og
þjenara I þú getur ekki sjeb fyrir þjer sjálfum
hvab heldur öbrum". „Hvernig á jeg þá ab ferb-
ast“. „Jeg býst vib þú sjert nógu kræíur til ab
fara fótgangandi“.
Hann sagbi þetta f gamni, og datt sízt í hug
ab jeg mundi taka þab til bragbs. Enjeg varal-
veg einbeittur þegar Hm fyrirætlun mína var ab
ræba, svo jeg stakk buddunni í vasa minn, gekk
til lierbérgis míns hatl þrjár eía fjórar skyrtur í