Norðri - 12.12.1861, Blaðsíða 3

107
og ö!! Hlciiuli væri til cr cflatist lii?. fjarska’.ega
<5hóf og cyfsla scm eir.s og fylgir veibi þessari
og scm vjer ætlum livergi á landi jafnmikil brögb
aö og lijer.
jraÖ niun mcstu skipta urn viburgjöming þanm
cr sjóiiiciin hjer í Fijótum liöfi'u í garnla daga, er
þeir fóru ab hákarlaveibum á opnum skipum, vi&
þaö sern mí tifckast á þiiskipunuin lijer í kring-
um fjörtinn. þ>ab er nú sjálfsagt orbinn iands-
vani ab aliur viðurgjörningur nú á tímumerorb-
inn tiibrcyiilegri og kostnafarmeiri en áíur var;
cn iijer keyrir þó fyrst fratn úr öllu liófi. I stab
þess ab Jiafa fisk" og braub. saltkjöt, hákarl og hvab
aiinab af hentugum átmat, sem haigast er fyrir
hvern ab !ála af hendi, vi!ja hákarlamenn niargir
hverjir ekki annab til ntgiörbar en dýrasta og
bczta hangikjöt, smjör og fínasfa danskt braub auk
annars. I stab þess ab Iiafa kaffi og Lrennuvín
einstaka sinmiin tii iircssingar þegar ka’dast er
vebur og karlmaiinlegast — ef þ-.ss þarf nú á
annab borö — er effelldur austur af þessu lif-
ía'igin daginn iijá hákarlamönnuin og enginn gct-
ur sá vertb meb, svo iiann sje ekki kailai'ur húski
og svííingur, er ekki gcngur vel fram í þessu
Ef þ.cir iiggja á höfnuin sökum gæílaleysis þá cr
meira Iuigsab mn ab drekka og dómínera, cn ab
liaida skipi bieiim, gæta ab rá og reita og veib-
arfærum og þess konar sem naubsyn krefur. Ab
iiafa sem mesta liirtni á öllu þessu sparar skips-
eigaudanum eins og nærri má geta niikib íje, cn
lítt cr um siíkt hugsab hjá sumum, því nógnr er
aílinn og ætib iiægt ab kaupa nýtt og nýtt.
! þab má nú gcta merri þegar siíkir aflamenn
| koma í kaupstabirin muni kaupmaMirinn þurfa ab
setja Ujtp sunnudaga amllitib, fiví vel kunna þeir
ab þæfa um vörtiverb.b, cins og vjer flestir Isiend-
ingar, áti þess ab liugsa urn livort kanpmaburinn
geti stabib vib prísana sjer ab skaMausn; og svo
má níirri gcta, ab kaupmaburiiin reyni aptur ab
láta þá taka scm ríilegast af óþarfanuni, til þess
hann nái sjer nokkub heim ef unnt er, Vasa-
glösin þessara hákarlalierra eru nú ckki pelagiös
nieb brennuvíni í iieldur porívínsflöskur eba þess
konar og ve bur ef til viil brennuvínstunna meb
tíinanum, cf þab er ckki orbib. þab má nú geta
nærri, ab þcssir menn veibi nokkub Jningir til
landvinuuimar, enda ætlum vjer mjög sjaldgæft,
ab þ !8ri fjarskaiegi gróbafeugur íiafi komib
sýniiega fram í bæítum og auknum lantlbún-
ufi þessara manna, og þó gæti ábatanum afsjó-
araflanum tii cinskis verib betur varib, því þá
fyrst þyrftu þeir ekki ab örvænta þó ab sjórinn
brigbist. {>ab er svo langt frá því, ab iandbúnabi
uiira þessara skipseisanda efea sjómanna^liafi farib
svo fram, ab búin beri þá, ab þab ber þvert á
móti ár frá ári meira á því eptir því scm skipa-
útvegurinn vex og eyí s'an o:t óliófib ab sama iiófi
ub þeir þurfa æ meir og meir tii annaru ab sækja,
og í þessti ltafa iiákarlaiiiennirnir gjört mcstaii
skaba; því eins og vibkvæbi þessarar kynslóbar
skyidi vera: „Latum oss ekki spara, sjórinn borg-
ar“, hala þeir næsta lítin hugsab um verbib þeg-
ar þeir íiafa verib ak kau[ia smjör og kjöt, en
bobib og rænzt eptir því fyrir siíkt geipirerb, a&
aldrei ajitur komib. Landnámaineriii fjöigubu ób-
um, ruddu mcrkur oghúsubu bæi iivcrvetna. Veibi-
rnennirnir sjáii'ir iiættu jafnve! aö akast úr spor-
unuin.. Jemmy Kiel, sem var orblagbur ínabur ab
veiba þvottabirni (itrstts iator) kotn til niín einn
dag, og sagbi. ^.Jeg get ekki þolab þetta lengur;
vib erum hjer ofmargir um iiituna. Sfnron- Schultz
liggur svo á rnjer, ab jeg get ekki á heiíurn mjer
tekib“.
„Hvernig gcturbu talab svor.a“, saebi jeg, „Sfm-
on býr hálfa þingmannaieib frá þjer“.
Bþab er aílt um eitt, nautin niín og hans
renna saman, og þl)cr of þröngbýlt; mig vantar
rúm til ab lircifa hendur mínar. þab cr bcldur
ckki iengur liíanui í þessu landi, lijer gjörist lít—
ib um dýraveibar, svo vib tieir cba þrír Iiöfum !
tekib okkursaman ab fyigja eptir vísnndunuin til
Missouii, og viidurn vib fegnir ab þú yrbir einn
í hópnum“. Abrir vcibimenn kunningjar mínir töi-
ubu þcssu líkt. Jeg fór r.ú ab liugsa uia þcita
rækilega, en því lengur scm jeg hugsabi, því mei ■
\ób jeg í villu og svíma. Jeg hafM engan ab
rábfæra mig vib. Miiler gamli og þeir tjélaggr
iiaus þekktu ekki nemáeinn veg til ab hafa ofan
af fyrir sjcr, og jcg kunni ekki ncití lil annars,
cn Iiugur miiin fiaug víi'ar. þegar jeg var eiim
ab veibuin fór jeg ab gieyma criiidi mínu og s..t
tímuin saman á eihhverjum lótarstubba mcb byss-
una í liertdinni í djúpmn htigsutium ab raba þetta
vib sjálfan mig. „A jeg ab fara nieb Jeiinny og
þeini fjelögum, eba ájeg ab verba hjer eptii ?. Ef
jeg verb hjer, verhur brábum ekki hægt ab lifa
vib veiMskap cintóman. En á jeg þá ab vcrba
veibiinabur aiia æfi infna? Er jeg ekki li! neins betra
hæfur en ganga jneb byssuna á öxiiniii dag eptir
dag og læbast eptir bjarr.dýrum, hjörtuin og öbr-
um skytilausum skepnum? Fordiid nifn sagM
mjer, ab meira lægi í mjer, ogjeg mundi nú epíir
diguryrbi því, er jeg hafbi haft vib systnr iufria,
ab jeg skyidi aldrei koma heiui ncma jeg væri