Norðri - 12.12.1861, Blaðsíða 5

109
ungis smám saman afc auka dtveginn, og a;tífc
liafa þafc í huga, afc jiafc er vansjcfc hver heill af
lionum leifci, þó vel gangi, ef liann dregtir ofmjög
fiá landvinnunni. Eins og þeir eiga afc vanda
verzlunarvöru sína, lvsifc, eiga þeir og afc hug-a
um afc aíla sem mest og verka sem bezt hákarj-
inn, sem þá getur ætífc orfcifc þeiin hægastur skipii-
eyrir fyrir Iandvöruna, og þeir eiga afc ltiigsa utn
sem mest, afc vörurnar haldi lagi, en ekki hirfca
jafnlítifc um og vetifc heíir hvafc þeir gefa fyrir jiá
vöru úr sveitinni, er þeir þurfa afc draga í bú
sitt.
En þafc eru afcrar ftskiveifcar ltjer í kringum
Eyjafjnrfc, sem afc mörgu lcyti verfca Norfclending-
um, er hingafc sækja til verzlunar, cins happa-
drjúgar og hákarlaveifcarnar, þó ekki leggi þær
jafnmarga peninga cinstökum mönnum í hendur,
og þafc er þorsk- og ísti-aflinn og síldarveifcin.
Margir stunda hjcr bátaveifci og skipa, til afc afia
þorsk og ísu, bæfci fyrir sláttarbyrjun og á liaust-
um og framan af vetri og verfcur þessi aíli opt-
ast mörgum gófcur búbætir og sumum jafnvel tölu-
verfc verzlunarvara bæfci í kaupstafc og í skiptum
vifc sveitamenn fyrir peninga og landvöru. j>essi
tiskiafli er lijer reyndar tniklu óstöfctigri en á Sufc-
urlatidi og miklu sífcur sig á liann afc reifca, svo
flesiir þeir er stunda þess konar sjóarútgjörfc eru
landbændur til jafnafcar, en opt gefst hjer svo
mikill aíli afc menn fá til hlutar 1300—1400 yf-
ir baustifc, og þó margt af því sje sniátt. er þafc
þó ntikill fcngur, og mætii verfca meiri peninga-
virfci ef hann væri vel verkafcur. En þaö er eins
komst afc því, er jeg spurfcist fyrir, afc jeg gæti
fengiö gott fæfci, heibergi og þjónustu á Iieimili
nokkru fyrir tæpa 3 ríkisdali um vikuna Mjer
leizt þar vel á mig og ásetti mjer afc leita ekki
lengra. Næsta dag ætlafci jeg afc snúa heimleiíis
til afc kveöja skóglífifc fyrir fulit og alit.
Um morguninn, er jeg haffci snætt árbita, og
beifc eptir hesti míuum og var afc ganga upp og
nifcur Strætifc, sá jegunga stúlku sitja vii glugga
og var aufcsjefc, afc hún var þar afckomandi. Hún var
mjög falleg, mefc glóbjart hár, bláeygfc og livít-
klædd. Jeg haffci ekkert sjefc af velklæddum stúlk-
um sífcan jeg fór úr Richmond, og þá varjegof
ungur drengur til þess afc fegurfc kvenna fengi mjög
á mig. Ilún var svo smágjörf og sæigætisleg, svo
ólík þessum bújduleitu, gilduog sóihrenndu stúlkum
okkar í skógunum, og svo hvíti búníngtiriunl iiann
gekkfaugunl Aldrei var veslings unglingur skjót-
legar hrifinn efca snögglegar töfrafcur, Hjartafc
mitt langafci til hcnnar, en hvernig átti jeg afc
uin þessa ve'fci og afcra hjer, afc þó afc menn fyigi
sjer vel til rófcranna og mikifc komi á land, þá er
langt frá því, afc verkun á þessum afla og nýtni
og hirfcing sje nærhæhs því sem er afc Sufcurlandi
og Vesturlandi. j>afc má flestuin vera minnistætt
um Akureyrarbúa, þegar tiskur gengur lijer inn
á poll, svo hann er tekinn iijer rjett við -Iiöndina
svo hundrufcum og jafnvel þúsundum skiptir, afc
liirfciugin á þessu sjófangi er ekki betri en svo,
afc heilar rastir liggja hjer um fjiiruna af þorsk-
og ísuhöffcum, er grotna þar nifcur og valda óþef
og óþverra í bænum í stafc þess afc vera notafcir
og verfca útgengileg vara. Vjer vitum rcyndar
til, afc allniargir liirfca þau og berfca til afc mylja
I [>á og gefa kúm efca heStum, og er þafc afc minnsta
kosti ólíkum mun betra en kasta þeiiri í fjöru-
máiifc, en einstaklpga merkilegt finnst oss þafc, afc
ekki megi berfca þau og selja sjer til mikils ábata
eins og Sunnlendingar gjöra. Varla sjá menn
dæmi til lijer nyröra, afc kútmagarog sumhnagar
úr tiski sje nýttir, og vitaþóallir, afc hvorirtvcggja
eru hátífcamatur, liitiir fyrri til afc bæta sofcningu,
og hinir seinni sem gófc ver/Junarvara, er mcnn
sækjast injög eptir, og sem Sunnlendingar nyta
svo vel að þeir geta selt sundniaga í vættatali.
U.n verkunina á sjálfum fiskinum má gela
þess, a^) hjer er alveg liætt \iö afc verka salfisk
lil verzlunarvöru, sein þó tífckafcist áfcur, og
muudi næsta haganlegt einkum í Hrísey og víí-
ar út mefc sjó þar sein aflinn er mestur, nema
lítifc eitt sem saltafc er í tunnur og selt þannig
innlendum. Reyndar eru þafc einstöku menn, sem
tala til hennar? Jeg var orfcinn villtur í skógun-
um og kunni cnga menntafcra manna sifcu. Heffct
hún verifc Peggy Pugh efca Sally Pigman efca eín-
tiver af þessum skinnklæddu skógarmeyjum heffci
jeg verifc óliræddur afc tala vifc hana, en hvíti bún-
ingurinn og glóbjörtu lokkarnir og bláu augun og
bjarti andiit8liturinn, þetta skelfdi mig og töfrafci
mig þó uin leifc. Jeg veit ekki bver skollinn bljes
mjer því í brjóst, en mjer datt allt í einu í hug
afc jeg skyldi kyssa bana. Jeg vissiafcþafc mundi
þurfa langan kunningskup tii afc fá slík gæfci, en
jeg hugsafci mjer jeg skyldi stelast afc henni og
ræna kossinum. Enginn þekkti mig þar, og jeg
ætlafci bara afc skreppa inn, grípa mjer koss, hlaupa
á hestbak og rífca mína leifc. þafc gat ekki gjört
henni neitt mein, og þessi kossur—ó, mjcrfannst
jeg mundi deyja, ef jeg fengi liann ekkil
Jeg bcifc nú ekki eptir frekari íhugun, en fór
inn í húsifc og gekk hijófclega inn í herbergifc.
Hún sneri bakinu afc dyrunum og horifci út um