Ingólfur - 06.01.1854, Blaðsíða 8

84
honuin var umhugað uni, að velja ávalt þann
veg, að þess sæi staði og það gæti komið
að sem beztum notum, sem hann gjörði; en
— þess er heldur ekki ætíð getið, setn
gjört er.
Fyrir utan það, að Álptaneshreppur mun
lengi bera þess menjar, hvað vel og lengi
hann vann þar að verki köllunar sinnar og
studdi hag hans í orði og verki, með ráðum
og dáð, svo innsiglaði hann eins og að sið-
ustu ást sína og rækt til þessa sveitarfjelags,
með því að ánafna því brjeflega, á nýársdag
1851, jörðina hálf'an Syðrihraundal, 12 hnd.
að dýrleika með 2| kúg. og 60 álna land-
skuld, að gjöf, eptir sinn dag; hans er
þvi sakijað af skyldum og vandalausum, og
minníng hans mun leingi uppi vera í heiðri
og blessun. Jarðarför hans fram fór að Álpta-
nesi 14 d. Oktm. f. á. Var þar þá eitt hið
fjölmennasta samkvæmi nálægt 200 inanns,
og var ekkert til sparað, að gjöra útför hans
sem höfðinglegasta, eins og vel sómdi.
Árferðz og frjettir.
Vjer gátuiu þess í seinasta blaði voru, að vetur
liefði allt að nóvenibermánaðarlokuin mátt lieita næsta
mnhleypíngasaniur lijer á Suðurlandi, og verulega harð-
ur til allra sveita, þó að frost væri alltaf væg. Sama
veðurreyndin hjelzt og til miðju desemhermánaðar; en
þá skipti um með Sæluvikunni til mesta hata: snjó
og klaka hefur ieyst upp hjer syðra, því þíðviðri hef-
ur optast verið með hægri rigningu, eða þá einstöku
kæludagar nteð litlu frosti; og þannig skilur nú árið
við oss blítt og hlessað. Síðan batnaði liefur verið
róið lijer á Seltjarnarnesi og aflast allvel; ininna er
oss kunnugt um aflabrögð í öðruin veíðistöðum; en
þó höfuin vjer beyrt, að nokkur afli væri farinn að
gefast í veiðistöðununi syðra og fer það að vonum, að
enn sannist sem fyr, að þá er hjálpin næst, þegar
neiðin er stærst. — Jiegar þá á allt er litið, má með
sanni telja þetta hið liðna ár 1853 meða! hinna mörgu
góðu áranna, sem nítjánda öldin hefnr leitt yflr land
vort, og vjer getum ekki annað sagt enn að það sje
aframhald undanfarinnar árgæzku. Raunar iiefur á ári
þessu brytt á ýmsum anmörkum og erfíðleikum venju
framar nú um langan tíina; teljuin vjer til þcss vetrar-
ríki í sumum sveitum, fiskileysi i smmim veiðistöðua,
matarskort í stinium kaupstöðum og sóttferli, sem hef-
ur stungið sjer uiður í summii hjeruðuro, þó ekki hafl
mikil brögð að því orðið. En af því að þetta hefur
ekki gengið almennt yfir, og öfluui nauðum hefur til
þessa af Ijett áður vandræði yrðu úr, þá getuiu vjer
ckki talið þetta annað enu eius og sntákáifa, sem
eiga að minna oss á magrar .kýr, svo að vjer ekki
ínnan um glaðværðir goðu áranna gleymmn forsjálni
og fvrirhyggjii Jósefs liins egypzka.
Eins og optar er, þá bcfur nú einnig í skammdegi
þessu fátt verið uin lerðir liingað til hæjarins frá fjar-
iægari hjernðmn, emia vcrjmnst vjer og alira frjetta
að þessu sinni, og því heldur sem vor elsknlegi
luóðir ,,J>jóðólfur“ hefur nýlega farið mn veginn og
talið fram þau tiðindin, sem til eru. En að því leyti
sein hann getur þess, að maðurinn, sein úti varð á
Njarðvíkmfytjum, hali fundizt með skenimdmn og rifn-
iiin klæðum, og af því vjer getnm ekki heldur neitað
þvi, að tal manna virðíst liníga að hinti sania, og gefa
það í skyn eða dylgja með það, að mannavöld hafi
þar kouiið að, þá væri óskandi, að tinhverjir, sein
kiinnugastir væru danða athurði mannsins, vildu í hlöð-
unmn skýra frá því, sem þeir vissii sannast eða senni-
lcgast um liann. Jivi, eins og nienn vita, hýr miinn-
mælgin til úlfalda úr mýflugu, þó hún haii minna efni
enn hjer er.
Að innanríkisráðgjafinn hafi veitt Birni Björnssyni
frá Görðum 60 rbd. styrk til að kaupa fyrir prjóuavef-
stól, en aptur á móti gjört honum að skyldu, að gefa
hverjum, sem ríll, kost á að sjá og skoða verkfæri
þetta og það sem þvf fylgir, og tækifæri til að smíða
eptir því, það kunngjörist hjer með almenningi.
íslauds stiptsamtshúsi, þann 29. nóv. 1853.
1. D. Trampe.
Eins og jeg þakklátlega kannast við þá velgjörð
stjórnarinnar, að hún hefur gefið mjer vefstólsverð, 60
rbd., svo er eg reiðubúinn, eptir sem áskilið er, að
sýna vefstólinn hverjum sem óskar þess, og það, sem
honum tilheyrir, þegar það er allt til mín komið, sem
verður líklega nú með vorskípum; einasta vil eg þess
geta (svo enginn, fremur en vill, ómaki sig tilaðskoða
hann), að vefstóllinn er ekki Prjónavefstóil, heldur sá
hjer f landi alþekti danski vefstóli.
Sviðholti þann 24. desember 1853.
B. Björnsson.
Veitt brauð: Laufás í þingeyjarsýslu 12. d.
f. m. aðstoðarprcstiuum í brauðúui, sjera Birni Ilaldórs-
syni; s. d. Klipstaður í Múlasýslu, aðstoðarprestinnra í
brauðinu sjera Jóni Austfjörð.
Prentaður í prentsmiðju íslands, hjá E. þórðarsyni.