Ingólfur - 18.09.1854, Síða 2

134
lengri, enn menn hafa áður átt að venjast,
og verður Itún hjer unt bil tveir {triðju partar
af bokinni. Sögu þeirri hef jegsnúið úr danskri
bók, sem frumritið var á {tjóðversku af merk-
ispresti nokkrum, að nafni Jóhann Jakob
flesz, sem lifði nokkru fyrir næst liöin alda-
mót. Svo er á eptir piningarsögunni í hverj-
um lestri greinarkorn, eða dálitlar hugvekjur,
sem gjöra einn þriðjung bókarinnar. Hugvekjur
þær eru helzt teknar úr Föstuprjedikunum
eptir danskan prest, að nafni Albert Letli,
sem kvað vera nýlega dáinn; sumar úr þýzkri
bók, sem á voru máli inundi heita „Guðræknis-
stundir“ eptir merkan ínann Ilinrik Zschokke;
og svo ntun það ekki heldur leyna sjer fyrir
þeim, sem þekkja vel hæði Prjedikanir og
Hugleiðingar Mynsters sáluga, að jeg hafi
haft þessar bækur mjer við hönd. En þar
sent jeg ekki fann neitt, sem rnjer þókti eiga
við efnið, eða hugsun mina, þá stílaði jeg
sjálfur niðurlag lestursins. Jiannig hef jeg
þá gjört grein fyrir tilhögun þessa Föstuparts
og þeint hjálparmeðölum, sem jeg hef helzt
haft ntjer við hönd; og þar sem jeg nú áræði
að senda yður hann, landar mínir! þá líki
jeg mjer við barnið, sem gengur út í tún til
að tína blónt handa systkynum sinutn; það
tekur þau blómin, sem það finnur eða því
þykja fallegust, býr til úr þeint kerfi eða hring,
og færir svo systkynum sínum; ogeinsogjeg
hef optast verið vottur að þvi, að þetta er tek-
ið vel af barninu, og að hinir eldri eru fúsir
á að taka hjá því viljann fyrir verkið, eins
vona jeg, landar ntínir, að þjer lítið á þessa
tilraun mina, og jeg óska þess, að hún verð-
skuldi heldur gott álit af yður. Jað sent helzt
vakti fyrir huga minum, meðan jeg var að búa
til þessa Föstulestra, var þetta: „að Jesús Krist-
ur yrði svo skýrlega aftnálaður fyrir augum
yðar, eins og hann væri meðal yðar krossfest-
ur“. Bæði sá jeg það af brjefinu til Galatsiu-
manna, að Postulinn Páll taldi einmitt þetta
sem eitthvert hið mest umvarðandi atriði fyrir
kristna menn, og svo þóktist jeg líka finpa það
sjálfur, að vævi píning Krists skirlega sett
ntönnum fyrir sjónir, þá töluðu atburðirnir í
henni sjá/fri miklu betur til rnanna, enn nokkr-
ar hugvekjur eða hugleiðingar út af henni
geta gjört. Mig minttir líka að jeg hafi lesið
það i upphafi prjedikunar á Föstudaginn langa
eptir þýzkan prest, að nafni Ilarms, sem tal-
inn hefur verið nteð beztu prestum þessarar
aldar, að hann kvartar yfir því, að hann eigi
aldrei bágara með að búa til ræðu sína, enn
einmitt þennan dag, og að hann vildi lielzt
aldrei þurfa að lesa þá annað, enn píningarsög-
una.
Jeg hef von uin, að byrjað verði að prenta
bók þá, sem hjer ræðir um, i þessum ntánuði,
og að þeir hjer í nærsveitunum, sem vilja, geti
fengið hana innbundna fyrir næstu Föstu. Og
væri ntjer það kærkomið, ef að þeir menn,
sem tóku að sjer að selja fyrir ntig hinar „Nýju
Hugvekjur“, vildu gjöra svo vel og láta ntig
vita, livort þeir ekki einnig vildi taka að sjer
að annast um útsölu þessa partsins fyrir mig.
I þeirri von að mörgunt muni geðjast að
þessurn Föstuparti ekki síður, ef til vill, enn
að fyrsta partinuin, þá er jeg nú byrjaður á
priðja partinum frá Páskum til Hvítasunnu.
Og jafnvel þó heyra ntegi á suntum, að óþarfi
sje að hugsa fyrir þeirn parti, þó stiptpró-
fastur sálugi Markús ltafi gjört það uin alda-
mótin, þá ætla jeg samt að hugsa líka fyrir
þessuin parti; og þó að hann verði eigi nema
óvíða hafður til húslesturs, af því að viða er
hætt að lesa, þegar komið er svo frant á vor,
þá skal jeg sanit reyna til að gjöra hann svo
úr garði, að honum eigi þyki ofaukið innan-
unt'guðsorðabækur landa minna; enda muti
jeg láta þá fá hann, svo framarlega sem
Föstupartinum byrjar bærilega.
Svb. Hallgrimsson,
í 139.—140. blaði sínu hefur Jjóðólfur
tekið upp dálitla grein úr dagblaðinu danzka,
Föðurlandinu, sem þannig liljóðar: MJað
mun brátt verða uppá, að hið íslenzka alþíng,
en þótt meiri hluti þess væri í raun og veru
vel sinnaður, hafi látið leiöast til uppástungna,
sem freklega minna á hin síðustu fráleitu
uppástungna atriði, — her er að líkinduni
meint til uppástungnanna 1851, —ogþaðfyrir
þá frammistöðu konungsfulltrúans, sent gegnir
furðu. Jegar sendir eru aðrir eins menn til
fulltrúaþinganna (þ. e. af hálfu stjórnarinnar)
eins og greifi Artúr lleventlow og herra C.
F’ischer, eða, eins og sællar minningar, greifi
Trampe, ellegar núna herra amtmaður Mel-