Hirðir - 23.07.1858, Blaðsíða 13

180
áttu þeir langtum fleira fje, þegar sykin brauzt út, cn þeir annars
niundn hafa átt, ef þettabann amtmannsins eigi hefBi komiS. Tjón
þeirra, sem oríiib liafa ab skcra, er því næsta mikife, og mun hafa
mjög verulegar afleifeingar fyrir velvegnun þeirra framvegis, eins og
þab mun skeríia nœsta tilfinnanlega tekjur allra tíundatakanda. Kú-
gildin á klaustrajörbum og kirkjujöríium munu einnig valda talsverl-
um kostnabi, eins og líka eigi veríiur hjá því komizt, aí> afgjöldin
minnki eptir þær jarbir, þar sem fjárskurímrinn fer fram; og ab síí>-
ustu bœtist þab vib, ab verfeir þeir, er amtmennirnir fyrir norban og
vestan settu í fyrra-sumar, tii aí) tálma öllum samgöngum fjárins
frá Suburlandi, en sem reynslan hefur sýnt aS voru meb öllu óhag-
kvæmir, hafa þegar valdiö margra þúsunda rdd. útgjöldum, seni
nú á aí> jafna niSur á amtsbúa.
þaf) virbist svo, sem amtmennirnir fyrir norban og vestan í-
myndi sjer, ab þeir kasti allri ábyrgöinni af sjer, meb því aö skjóta
málinu undir dómsatkvæbi alþýbu; en þessi ímyndun gæti vcriö
skökk. í>ab eru amtmennirnir, sem stjórnin hefur falif) málií) á hend-
ur og af) rába fram úr því, og þaö þannig, ab hún hefur látib þeim
í Ijósi, hvernig ab skyldi fara yfir höfub ab tala. Alþýba á eigi ab
leggja og getur eigi lagt á álykt.irdómsorb í þessu máli; hún á ab
eins ab hlýba því, sem yfirvöldin bjóba henni áhrœrandi sýkina, og
vjer verbum þannig ab telja þab meb öllu víst, ab óll ábyrgbin
hvílir á amtmönnunum. þab er hryggilegt til þess ab vita, ab meb
öllu gagnstœbar hugmyndir skuli eiga sjer stab í eins áríbandi máli
og þetta er, ab önnur höndin skuli rífa þab nibur, sem hin reisir,
ab í öllum efnum skuli vera gengib gegn stiptamtmanninum, og þab
einmitt sökum þess, ab hann fer í málib eptir því, sem stjórnin
hcfur fyrir lagt, og samkvæmt því, sem heilbrigb skynsemi býbur, og
verbskuldar hann þó, ab þab sje þakklátlega viburkennt, hversu annt
liann hefur látib sjer vera um, og hversu óþreytandi hann hefur verib
íþví, ab rába fram úr þessu máli, enda hafa og vibburbir hans þegar
borib glebilega ávexti. þab er hörmulegt, ab alþýbu skuli vera fal-
ib, ab rába í því máli, sem í hverju menntubu landi er lagt undir
úrskurb einstakra manna, sem kunnustu til bera, dýralækna og þá
menn, 3em til dýralækninga þekkja, og þó á allt þetta sjer stab í
þessu máli; enda getur eigi hjá því farib, ab neyb og bágindi leibi
af þessari abferb, sem eigi verbur nefnd mildara nafni en eintrján-
ingsleg og óforsjálleg; en stjórnin verbur og ab bera skuldina, meb því
ab hún, í stab þess ab kvcba fast og berlega á um skobun sína á