Hirðir - 23.07.1858, Blaðsíða 15

191
Líka skipaíii cigandi .ábúSarjarfear minnar svo fyrir, ab seljast skykiu
í haust allar kúgildisœr af jörbum sínum, þar sem kláfcinn hefbi
gjört vart vií) sig, bæíú hjá mjer og öbrum. Af þessum orsökum
varb þaö, aö jeg skar þaö, sem eptir lifbi af kindum mínum á næst-
liönu hausti, og þykist jeg einmitt hafa gjört þaÖ eptir skipun yfir-
boöara minna. Eptir þaÖ dýralæknirinn kom hingaÖ í sveitina, þjen-
aöi jeg aö fjárbööuninni fyrst meö honum sjálfum, og si'Öan hjá ná-
búum mínum fuila viku á slættinum, og starfabi enginn sveitungi
minn eins mikiö aö því verki, og gjöröi jeg þaÖ meÖ ánœgju í þeirri
von, aÖ þaÖ yrÖi meöbrœÖrnm mínum aö gagni. Jeg hef aÖ sönnu
hvatt alla sveitunga mína til aö skera, þá sem ekki hafa viljaö lækna,
meÖ því þaö er líka angljós skipun yfirvaldanna; en gott væri aö
heyra, hvernig Iliröir fœri aö sanna, aö jeg heföi upp á nokkurn
máta hindraö áform hinna. þaö mun flestum reynast sárt aö vera
brigzlum borinn fyrir þau atvik, sem manni eru ósjálfráÖ, eöa þau
verlc, sem maöur vinnnr í bezta tilgangi; því eru þaö heilræöi mfn
til Iliröis, ef þaö er augnamiö blaÖsins aö npplýsá og laga meiningar
manna í kláöamálinu, aö kasta ekki optar slíknm sleggjudómi yfir
óþekkt málefni; því enginn þarf aÖ ætla, aÖ viö Islendingar sjeum
enn þeir ættlerar, aö viö höfum ekki dáö og djörfung, aö tala sanri-
leikann, hverjir sem í móti mæla.
Skrifað í Bœ í febrúnrmánnði 1858.
Eyjólfur Jóhannesson/‘
l’ótt grein þcssi sje rituö í febrúarmánuöi, er þaö eigi OS3 aö
kenna, aö hún eigi kemur fyr en nú; því aö oss var hún fengin núna
fyrst fyrir nokkrum dögnm. Annars þykir oss eigi svo mikiö variÖ
í greinina. því aÖ oss viröist Eyjólfur bóndi engan veginn hafa rekiö
þaö nógsamlega, sem vjer kenndum honum í 11. og 12. blaöi „Hirö-
is“; því aö hvorki höfuin vjer boriÖ þaö npp á Eyjólf, aö Itailll
hafi skoriö niöur í fullu lagaleysi og því nær meö fullu ofbeldi, heldur
er þaö sagt nm niöurskurÖarmennina yfir höfuö, og þaÖ höldum vjer
þeir eigi bágt meö sumir hvcrjir aÖ bera af sjer meÖ öllu. EnþaÖ
bárum vjer upp á hann, aö hann mundi hafa lítiö stutt aö lækn-
ingunum; og aö þati orö vor sjeu meö öllu ósönn, hefur hann hvorki
sagt nje sýnt meö grein sinni. þaö er vissulega vel gjört, og sýnir
óhlífni, aö hann hefur svo mikiÖ unniö aö bööunum í fyrra sumar;
en því drap hann þær kindurnar í haust, sem dýralæknirinn taldi
læknandi? Þaö atvik bendir eigi á, aö hann hafi viljaÖ styöja aö
lækningunum, aö vera einn þeirra, er drápu þær kindur sínar, er lítt