Íslendingur - 26.07.1860, Blaðsíða 7

71
t
um nokkur undanfarin ár verib viS verzlun á BúSum, en
var nú nýkoniinn frá Kmh., efnilegur ma&ur, vel gáfaíiur
og vandafeur.
P. St. Blöndal, rúmlega 28 ára, skólagenginn, dó frá
ungri konu og 2(?) börnum; hann hafSi um tíma gegnt
sýsluniannsembætti, sjerlegt Ijúfmenni og efnilegt skáld.
Gubmundur var sonur sjera Iíannesar Jónssonar í
Glaumbœ, og í þetta sinn kaupavör&ur (Cargadör) á norsku
timburskipi, sem þá lá á Skutulsfiríú.
Lík Pjeturs Gubmundssonar fannst sama daginn út á
sjó, og voru hendur hans spenntar um ár, en lík hinna
voru ófundin, þá seinast frjett.ist.
Einatt illa grónar
undir skœbar blœba,
þá bitnr bana hneitir
brótiur- snart ab -hjarta.
Stundar-húms á ströndu
bin stríía er næst, þá blíbu
eygir skammsýnt auga,
aldan harma falda.
Gubmund margir góbir
grátnir frágu látinn.
Attag Pjetur eptir,
íturbarma nýtan.
Nú hefur óþyrminn Œgir —
endur- mjer harmur -sendist —
bróímr burt frá síbu
biturt- góban slitib.
þó brysti hjartab bezta
í bölfabmi Ránar svölum,
minning Pjeturs mæta
bjá mengi varir lengi.
Tvístrast snöggt leifcir tíbum
tíbar beims í stríbi,
en koma síbar saman
sönnum Iífs- í -rönnum. g. q.
Kirkjugfarðsvísnr.
1. Ilvert helzt sem lífsins bára ber,
er bátnum hingaö rennt;
f sínum stafni situr hver,
og sjá þeir hafa lent.
2. Örímgan þessi barning beib,
og byrinn ljúfan hinn,
141
ab fabir hans hefbi verib fluttnr í ánaub og útlegb. feg-
ar máliö var rannsakab, hafbi hann eigi getab sjeb andlit
hans, og aldrei hafbi svo blíblegur mabur litib hann aug-
um. Ilin þóttafulla og illskufulla tilfinning hans tók þegar
ab hverfa.
„jþú lítur út fyrir ab vera hálfdaubur af vosi og ve-
söld“, mælti Leyton; „fœrbu þig nær eldinum; þú getur set-
ib á stólnum þarna, á mebanjeg spyrþig; og mundu eptir
því, ab scgja mjer satt. Jeg er eigi valdsmabur; en þab
er aubvitab, ab jeg sel þig í hendur dómaranum, ef þú
vilt eigi lofa mjer, ab gjöra þjergott eptir minni eigin geb-
þekkni".
Georg stób enn í sörnu sporum; skalf hann allur og
sneri húfunni sinni, sem öll var rifin, millum fingra sjer;
skein þab svo ljóst út úr andliti honum, ab hann hafbi
komizt mjög 'ib, ab presturinn, góbmennib, mælti enn
blíbari róm: „Jeg vil ab eins gjöra þjer gott. Líttu á mig
og vittu, hvort þú getur eigi borib transt til mín; þú þarft
eigi ab vera svona skelkabur. Jeg vil ab eins heyra sög-
cn beggja libngt skipib skreib
í skúta grafar inn.
3. Einn út í Iengstu legur fór,
en leitabi annar skamint.
Hvors hlutnr er lítill, hvors er stór?
þeir hvflast bábir jafnt.
4. Þó liggja margir úti enn
meb öngul, net og vab;
en þó ab þeir sjeu þolnir menn,
þeir koma brábum ab.
5. í grafar nöpru nausti þó
nú hvolfi skipin kyrr,
aptur mun þeim á annan sjó
eilífbar fleyta byr.
Gr. P.
(Aðsent).
Til Jóns Guímundssonar.
Vjer höfum nú lesib Þjóbólf ybar 27. —30. bl. þ. á.,
og þykir oss ybur og ybar áhangendum hafa drjúglega tek-
izt ab fœra ab stiptsyfirvöldunnm og Einari prentara fyrir
prentun alþingistíbindanna og reikninga prentsmibjunnar
fyrir árin 1854 og 55. En af því, sein þjer sjálfur hafib
skrifab nokkub, en kallab sumt „absent" af þessu, þá hljót-
uni vjer ab álíta þessa menn Gubmundssyni, svo þeir eigi
ab nokkru sammerkt vib ybur.
þar sjáum vjer nýtt ágrip af reikningum prentsmibj-
unnar frá árunuin 1854 — 55, og lyptist ekki all-Iítib upp
á oss brúnin, en þegar vjer fórum ab lesa, varb annab of-
a'n á, nefnil. ab vjer fengum ekkert verulegt upphaf á þeim,
ekkert framhald og engan enda; en honum er lofab síbar,
ef endir getur heitib; líkist hann upphafinu, er hann til
þess ab fullgjöra vitleysuna. Vjer höfum haft fyrir oss
ágripin bæbi og íslending, og höfum borib saman tölurnar,
sem þjer nefnib og fundib sumar þeirra ýmist í ágripunum
—• tekju eba útgjalda megin — eba í fslending, en sumar
hvergi, svo víst er ybar seinni villa argari hinni fyrri, sem
þjer ætlib ab leibrjetta, en getib ekki, af því galli ágrip-
anna er oss ekki sjáanlegur, sem má ske sje af fávizku
vorri. A þessuin samantíndu töluni byggib þjer reikning
ybar; þab er ekki von þab blessist. Vjer getnm ómögu-
lega sjeb, af hverjum ástœbum þjer vefengib ágripin, sem
gjörb eru eptir endurskobubum reikningum í Kaupmanna-
142
una um eymd þá, sem útlit þitt vottar, til ab bœta úr henni,
ef jeg get".
Vib þetta viknabi hinn ungi glœpamabur í hjarta. Var
þetta sá mabur, er hann hafbi reynt ab brenna hús fyrir?
sá mabur, er hann hafbi viljab baka fullt tjón, og dauba,
ef til vill? Var þab snara, sem lögb var fyrir hann, til ab
fá hann til játningar? þegar hann leit frainan í þetta hib
alvarlega og mebaumkunarfulla andlit, þá íann hann, ab
þab var eigi.
„Segbu mjer upp alla sögu, drengur minn,fí mælti
prestur.
Georg hafbi um mörg ár eigi heyrt annab en ragn og
blót, og fúlslegt gaman, eba þjófnabargargib í fjelögtim föb-
ur lians, og hafbi ávallt átt höggum ab sæta og misþyrm-
ingum ; en hinu betra ebli hans var þó eigi meb öllu rutt
á burtu, og vib þessi orb af munni óvinar hans fjell hann
á knje, spennti saman hendurnar og reyndi til ab tala ; en
hann gat ab ein3 stunib og andvarpab. Ilann hafbi eigi
grátib fyr en þann dag af angist; en nú streynidu tárin
svo ótt af augum honum, og hryggb hans var svo stríb og
<