Íslendingur - 27.04.1861, Blaðsíða 8

24
hundraða lilutir úr forlákshöfn, og fiskurinn mjög feitur.
Allvel hefur og hákall veiðzt í J>orlákshöfn og á Eyrar-
bakka, og vitum vjer með sanni, að eitt skip í Höfn-
inni fjekk á tveim dögum (19. og 20. þ. m.) 40 hákalla.
Austan úr Mýrdal er oss ritað þannig 6. þ. m.: »Iljer
kom ákaílega mikill snjór í byrjun marz, sjer í lagi 2. til
5. |>ó eyddi bloti nokkru aptur; tók þá algjörlega fyrir
haga, og í Kerlingardal fennti fje; er um 20 ófundið enn.
Síðan viðraði sífelldum útsynningum og hafhörkum fram í
páskaviku; rjett fyrir eða um páska hætti jeg að gefa
útigangsfjenaði. Síðan 28. marz hefur verið mesta blíða
og stöðugar sjógæftir; fjellu þá úr 4 helgidagar; hina alla
hefur verið róið; og síðast í dag, en nú orðið flskilaust
um stund. Blutir í Vík 140 af þorski ogísu,litlu minna
í Reynishverfi; undir Dyrhólaey, að ætlun minni,
meira hjá sumum, minna hjá sumum; 120 á að geta
meðalhlutur, enmikið af ísu. í Meðallandi hefurtvis-
var verið róið og aflað um 40; austar eitthvað 11 af ísu
og Iýsu; í Álptaveri fyrir innan 20. Harðindi mikil í
Skaptártungu og á Síðu; heilsufar gott og fjárhöld
góð til þessa«.— Frjetzt hefur, að í Vestmannaeyjum hafl
verið komnir 300 hlutir um páskana.
Vestan undan Jökli segir í brjefi, sem ritað er fyrst
í þessum mánuði: »Veðurátt er bjer hinbezta, enflski-
afli lítill til þessa. Beztur hlutur á Sandi 3 V2 hundrað
af þorski, og bjá þeim, sem farið hafa í hákallalegu, 19
kútar (lifrar) í hlut. Sunnan Jökuls er beztur hlutur um
lGkúta lifrar, og lítur helzt út fyrir, að hákallsafli ætliað
verða góður«. Sagt var, að komin væru skip á hafnir í
Snæfellsnessýslu og í Flatey, en vjer vitum það eigi með
vissu. En fullyrt er, að kornskip það, sem koma átti í
haust er leið til Stykkishólms, og sem menn ætluðu þá
að hefði farizt, væri nú komið þangað heilu og höldnu.
6. þ. m. dó í Reykjavík fyrrum hattasmiður Einar
Hákonarson á sjötugs-aldri, dánumaður og dugandi borg-
ari á sinni tíð. Hann var systursonur Isleifs heitins
Einarssonar, etazráðs.
— í því vjer erum að enda blað vort, heyrum vjer þess
getið, að vel hafl flskazt á Akranesi nú í hinum síðustu
tveimróðrum, og eitt skip hjer á nesinu flskaði í dag 10 í hlut.
I dag hafnaði sig hjer frakknesk skúta, sem sagt er
að komin sjemeð nokkrarvörur til verzlunar. Eptirskip-
verjum er haft, að friður sje í Danmörku.
— Sem hreppstjórar í Staðarsveit finnst okkur skylt að
auglýsa liinar stórmannlegu gjaflr, sem herra Ilans A.
Glausen í Kaupmannahöfn hefur látið úthluta sveitarfjelagi
okkar nú um nokkur ár. Búðapláss og ytri hluti svöitar-
innar hefur notið þeirra. Gjöf þessi var að upphæð í
vetur 70rdd. í ýmislegum kornvörum. Fyrir gjafir þess-
ar eigum vjer fyrir hönd móttakanda að votta viðkomend-
um skyldugt og innilegt þakklæti, eins og vjer sem sveit-
arstjórar opinberlega berum um það vitni, að gjafirnar
hafi lent bjá sönnum þurfamönnum.
Ellifca og Húílum í febr. 1861.
G. Stefánsson. S. Guðmundsson.
Ný lagaboð.
Með hinu síðasta gufuskipi komu lagaboð þau, sem
nú skal greina:
1. Tilskipun um stofnun barnaskóla í Reykjávík, dags.
12. d. desembermánaðar 1860.
2. Opið brjef, er lögleiðir á íslandi meö breytingum
lög 30. nóvember 1857 um innkallanir í búum, dags.
4. dag janúarmánaöar 1861.
3. Opið brjef, er lögleiðir á Islandi með breýtingum lög
30. nóvember 1857, áhrœrandi nákvæmari ákvarðanir
um betrunarliúss-vinnu, dagsett 4. d. janúarmánaðar
1861.
4. Opið brjef, er Iögleiðir á íslandi lög 29. desember
1857 um myndugleika kvenna, dagsett 4. d. janúar-
mánaðar 1861.
Prestaköll.
Óveitt: Staðarhraun með annexíunni Álptártungu í
Mýrasýslu (fyrir uppgjöf kand. Jóns Guttormssonar), metið
17 rdd. 32 skk., auglýst 11. apríl þ. árs. Emeritprestur-
inn nýtur árlega, meðan lifir, þriðjungs af prestakallsins
föstu tekjum, hvar upp í hann getur notið, ef því er ekk-
ert til fyrirstöðu ábúðar eða afgjalds af kirkjujörðinni
Brúarfossi.
Útgefendur: Benidilct Sveinsson, Einar Pórðarson, Halldór Friðriksson, Jón Jónsson iljaltalín, Jón Pjetursscm.
ábyrgísarmaW. Páll Pálsson Melsteð, Pjetur Gudjohnson.
Prentabur í prentsmflbjnmii í Reykjavík 1861. Einar pú rtsarso n.
47
er talið hann bœtti lítið um fyrir kotungum og klaustur-
landsetum sumum. J>á bjó að Hryggjum Jón sterki
J>orsteinsson frá Álfgeirsvöllum,Hrólfssonar, J>orsteinssonar,
Bjarnasonar, er harkið gjörði syðra, Hrólfssonar hins sterka;
höfðu þeir langfeðgar verið hin mestu hraustmenni og flestir
búið á Álfgeirsvöllum og í Skagaflrði. Jón á Ilryggjum
átti ómegð og málti fátœkan kalla. Lagði Jón Austmann
það eitt sinn til, að Jóni væri byggtút afHryggjum, kall-
aði vangoldna landskuld hans, og bæri það á hann. Jón
á Hryggjum svaraði fáu, en bauð Austmann í krók; er
það sagt, að Austmann byði Jóni að glíma, en fyrir því
uð Ragnheiður, kona Halldórs, var við, fórstþað fyrir, að
þeir reyndu með sjer, fyrir innilegan bœnastað hennar, því
illt ætlaði hún mundi af leiða, ef þeir ættustvið. Var Jón
á Hryggjum þó jafnan spaklyndur kaliaður, nema hann
væri mjög ertur. Ei varð heldur af því, að Jóni væri út
byggt, en œrin óvild var síðan mcð þeim nöfnum.
14 Frá Jóni presti og Bjarna Halldórssyni.
Jón prestur læknir Gunnlaugsson bjó nú í Holtsmúla,
og var mjög hniginn að aldri; hafði hann verið gildur
48
maður og vel sterkur, en þó haltur, síðan hann kól á
fœtur, er hann var á ferð úr Hólaskóla, og menn kölluðu
ei einleikið, og kenndu glettingum Galdra-Lopts; hafði hann
gengið frá Hólum á fjallabaki fram til Norðurárdals, og
kól á þeirri leið. Mælt er hann væri í litlum virðingum
með Ilalldóri Vídalín, og vitum vjer eigi, hvað til bar, því
œrið vel var Jón prestur að sjer á þeim dögum, og Ilall-
dór eigi kallaður óspektarmaður og heldur góðlátur við
snauða menn, en prestur þá fjelítill, nemafátœkt hafiþví
ollað, er ríkismönnum sumum var eigi allótítt. J>að var
kvöð á klaustrinu, að gefa prestinum máltíð eina í hvert
sinn, og liann söng messu, og var Jóni presti jafnan bor-
inn grautur eða spónamatur. Bjarni, sonur þeirra Halldórs
og Ragnheiðar, var þá nær tvítugu, og kominn í skóla á
Hólum; liann var kátur og hafði optmikið um sig; glett-
ist liann opt við Jón prest og hló að honurn; var það þá
eitt sinn, að Bjarni skvetti opt úr spæni prests, bæði ofan
um hann og svo matborðið, en prestur áður orðinn skjálf-
hentur; reiddist prestur glensi því Bjarna, og mælti það
optar en um sinn: (Framh. síðar).