Íslendingur - 10.09.1861, Blaðsíða 6

78
Allir hinir háttvirta þingmenn hafa unnið að þingstörfun-
um með eindrægni og þolgæði, þó að nefndarstörfin hafl
komið næsta misjafnt niður; á einstöku þingmenn hafa
ofhlaðist störfin svo, að einstakan dugnað og þolgæði hefur
þurft til að leysa af hendi svo umfangsmikil verk. Mjer
virðist þess megi eigi láta ógetið, að tveir virðulegir þing-
menn: þingmaður Borgfirðinga og hinn konungkjörni vara-
þingmaður, hafa verið kosnir í allan helining nefndanna
og það í flcst hin vandasömustu og umfangsmestu mál,
og þar að auki liaft framsögu á hendi í mörgum þeim
málum, elju og dugnaði þessara manna og annara fram-
sögumanna í málunum er það mest að þakka, að málin
liafa unnizt og afgreiðzt svo greiðlega og þinginu tekizt
að afkasta því, sem afkastað er. Eg má því votta fram-
sögumönnum málanna og svo öllum þingmönnum miklar
og innlegar þakkir fyrir góðan og mikilvægan þátt, er
þeir hafa átt að samvinnu vorri, því jeg ætla það eigi of-
sagt þó jeg segi, að hún hafi aldrei greiðlegar gengið en
nú og með betra samkomulagi en á þessu þingi hefur
verið. jþetta hefur ómetanlega ljetí mjer störf mín, og
gjört mjer þau Ijúf og þægileg, er jeg heíi jafnan átt að
mæta velvild og umburðarlyndi jafnt allra þingmanna, og
það eins úr þeim flokki, er jeg þó hefði, ef til vildi, get-
að búizt við minni alúð eða nokkurri mótspyrnu til lmnda
sjáifum mjer.
Ilinum heiðruðu þingskrifurum kann jeg og mínar
innilegu og beztu þakkir í nafni þingsins og sjálfs mín,
fyrir þá eljun, alúð og þolgæði, er þeir hafa lagt fram við
hin áríðandi og vandasömu skrifarastörf, einkanlega þeim
lieiðurs mönnum, er nú skipa skrifarasætin. liinrt vel-
æruverðugi varaþingmaðr Barðstrendinga hefir með óþreyt-
andi þolgæði og vandvirkni leyst af hendi sinn hluta skrif-
arastarfanna frá upphafi þings og til þessa dags, en hinn
lieiðraði þingmaður Snœfellsnessýslu gegnt þessum störfum
allan síðari liluta þingtímans eptir að þingstörfin hafa bæði
aukizt og vandast, auk nefndarstarfa og framsögu í þing-
málum, með þeim lipurleik og verklægni, sem lionum er svo
eiginleg. Einkanlega votta jeg hinum háttvirta varaforseta
innilegt og hjartanlegt þakklæti fyrir þá mikilvægu aðstoð
og leiðbeiningar, er hann enn sem fyrri hefur látið bæði
öllu þinginu í tje og sjálfum mjer, og fyrir tryggð þá og
velvild, er hann enn hefur sæmt mig með bæði innan þings
og utan.
Hinn háttvirti liöfðingi, sem hefur skipað konungsfull-
trúastólinn á þessu þingi, hefur eigi síður í þessari mik-
ilvægu stöðu sinni, heldur en annari embættistöðu og hjer
á þingi auðsýnt þinginu alla þá mannúð og einlægni, sem
honum er svo eiginleg, ljett þinginu meðferð málanna og
með mikilsverðum leiðbeiningum sínum, og þar að auki
með nærgætnislegum undirtektum sínum undir hæfilega
Iengingu þingtímans, er gjörði það mögulegt að afkasta
því, sem nú er afkastað. Fyrir allt þetta votta jeg honum
virðingarfyllstu þakkir í nafni þingsins og sjálfs mín og
eins má jeg sjálfur tjá honum mitt innilegasta þakklæti
fyrir ljúfmensku hans og velvilja við mig og fyrir það
umburðarlyndi og aðstoð, er hann hefur látið mjer svo ljúf-
mannlega i tje við störf mín.
Í>egar vjer nú þannig skiljum, háttvirtu herrar og al-
þingismenn, að afloknu dagsverki, þá má sú meðvitund
styrkja oss alla, að þótt uppskeran og ávextir verka vorra
liggi fjær, þá hafi einn og sami áhugi, ein og sama ástin
knúð oss og ráðið orðum vorum og tillögum, en það er
ástin á vorri kæru fósturjörð og einlægur og sterkur á-
hugi á því, að efla sanna heill hennar og framför. }>essi
áform vor og verk biðjum vjer hinn algóða guð að blessa
og að hann haldi verndarhendi sinni yfir íslandi og hin-
um íslenzka lýð».
Alþingi var slitið eptir 7 vikna setu (l.júlí—19. ág.);
er það að vísu langur tími, ef eingöngu er litið til þess,
að lögin (tilskip. 8. marz 1843 g 39) hafa að eins ákveð-
ið 4 vikur til þingsetu, en þegar á hinn bóginn er að-
gætt, bæði hve mörg mál, og suin mestu vandamál, voru
lögð fyrir þingið, og líka hitt, aðnú vantaði á þing nokkra
af hinum beztu liðsmönnum þess, þá er sannast að segja,
að 7 vikna tíminn er ekki of langur. J>ingið er ekki liáð
— eins og allir vita — nema annaðhvort ár, og er þá
við að búast, úr því nokkur áhugi er vaknaður í landinu,
að safnast muni saman svo mikið umtalsefni bæði frá
stjórninni og þjóðinni, sem nœgirfáum mönnum um frek-
an hálfan annan mánuð, ef það skal kallast nokkur frá-
gangur á málunum, og annað sœmir þó ekki alþingi, og
af öðru hefur landið ekki gagn. Nú var það svo á þessu
alþingi, að alþingisstörfin hlóðust mjög á suma menn,
svo furðu mátti gegna, að þeir skyldu getaleyst þaunokk-
urnveginn af hendi. Menn sátu stundum á þingi 8—10
stundir á dag, þess á milli sátu menn á nefndarfundum,
sömdu nefndarálit, álitsskjöi til konungs o. s. frv. Vjer
þorum að fullyrða, að tíminn var notaður eptir því sem
varð, einungis getum vjer þess, að oss virðist, að stund-
um hefðu umrœður mátt vera nokkuð styttri, en urðu,
þegar einungis var um það að gjöra, hvort kjósa skyldi
nefnd í eitthvert mál eður eigi; en hægra er reyndar að
tala um slíkar málalengingar, en varast þær, helzt fyrir
þá, sem eru æfðir þingmenn og vel orðfærir. En hvað
sem um þetta þing er að segja, þá má telja því það til
gyldis, að vorri ætlun, að því heppnaðist engu síður, en
hinum fyrri þingum, að verða samhuga og samtaka um
flest þau mál, er fyrir það voru lögð, og hlýtur sh'kt að
vera gleðifrjett hverjum góðum íslendingi. Og á hverju
ríður oss nú fremur, fámennri og fátœkri þjóð, eins og
vjer erum, en að vjer sjeum vel sáttir og verðum vel sam-
taka til góðra hluta? enda er oss þá framförin vís. Yjer
ætlum svo ekki, að þessu sinni, að fara fleiri orðum um
alþingi, en drepa munum vjer smámsaman á sum afhin-
um merkari málunum, er nú komuþar fyrir, og hjer ein-
ungis geta þess, að úr því alþingi átti eigi að auðnast
lengur að sjá Melsteð amtmann í konungsfulltrúa sæti, þá
má kalla það lán, að jafngóður maður og hæfur var til að
skipaíþann sess, sem jústítiarius þórður Jónasson. Hann
gegndi konungsfulllrúa störfunum, eins og liann kom þó
að þeim óundirbúinn, og innanum allt sitt margbrotna em-
bættisannríki, með því fjöri, mannúð og lipurleik, sem
honum er gefið, og einsogvænta máttiaf jafn íjölmennt-
uðum og reyndum embættismanni sem hann er. En eins
og hann kom vel fram á þingi, eins treystum vjerþví, að
hann mæli sköruglega fram með þjóðmálefnum vorum við
stjórnina og reynist þannig þjóð vorri og þingi vel bæði
hjer og þar.
Nú er búið að prenta 24 arkir alþ.tíðindanna og kom-
ið aptur í 14. fund; alls voru fundir 49. Tíðindin verða
að líkindum viðlíkalöng nú eins og 1859. Eins og kunn-
ugt mun vera eru allar gjörðir þingsins tvíritaðar; annað
ritið, eða önnur þingbókin er send utan til stjórnarinnar,
en annað ritið er geymt i skjalasafni alþingis hjer í lleykja-
vík; nú mun vera búið að senda utan rúma 20 fundi.
Hvað hinni dönsku þýðingu þingbókarinnar líður vitum
vjer eigi.
(AÖsent).
(Framh. sjá »ísl.« nr. 7.bls. 52). 4. sálmurinn er lýta-