Íslendingur - 04.12.1861, Blaðsíða 5

109
þar, eptir beiðni ábúandans og eigandans herra E. V.
Fjeldsteðs,aðskoða húsa- og jarða-bœtur, semhann hefur
gjört á þessari jörð sinni.
Yið skoðun bœjarhúsanna 'fundust þau að vera ramm-
lega byggð, rúmgóð, og þiljuð stofa, og baðstofa með
reisifjöl, og vel og þokkalega frá öllu gengið. Samanbor-
in við hin eldri bœjarhús, sem áður á jörðunni voru, og
sjá má á eldri úttektum, þá eruþaumeiren tvöfalt stœrri;
sama er að segja um fjárhús og úthýsi, sem allt er í
góðu standi, og fjósið mikið vel vandað og handa 6 kúm.
Túnið útrœktað um 400 ferh.faðma og sljettað í því
á ýmsum stöðum 321 ferh.faðmar, vel tatt, og gefur það
nú af sjer, í stað þess að það áður var álitið 2 kúa tún,
fóður handa 4, eða 120 hesta, í stað þess að áður gaf
það af sjer rúma 50. Af túngarði úr grjóti hafa verið
hlaðnir 46 faðmar og er hann sterklegur vel og tvíhlað-
inn. Ilestarjett 16 faðma á hvern veg, hlaðna vandlega
úr torfi og grjóti, og brúkuð eptir hentugleikum fyrir all-
an búsmala á sumrum, til þess að hann1 ei gangi í túni
eða engjum um nætur. Jörðin var áður álitin slœgna-og
engjalaus, en nú liefur jörðin fullkomið slœgjuland, svo
að í bærilegu grasári fást af jörðinni c. 300 hestar út-
heys, og þetta hefur komið af því, að passað var að slá
allt svo að sina fœri úr, og með að bera á engjar bæði
þang og annan slíkan áburð, sem ei brúkasthjer í sveit-
um til túnsáburðar.
Af kálgörðum befur l\erra Fjeldsteð hlaðið 2, báða
94 ferli.faðma til samans, sem báðir eru í góðri rœkt,
sömuleiðis 3 jarðeplagarða upp í brekku í fjallinn 90ferh.
faðmar til satnans á stœrð, og sem líka eru í góðri rœkt.
þegar maður yíir höfuð skoðar það, sem herra Fjeld-
steð hefur gjört á þessari jörð sinni, og sjer, hvað vel
hann hefur frá því öllu gengið, og veit, að hann hefur
unnið þetta að mestu aleinn, og sem einyrki með fjölda
barna, má maður segja, að hann hafi miklu afkastað, og
gefið mönnum hjer í sveit lofsvert eptirdœmi.
Forrjettingunni var þar með lokið.
ut supra.
B. Thorarensen.
J. Daníelsson. Jón Jónsson.
Itjett útskrifað af Snæfellsnessýslu þingbók.
Vitnar
B. Thorarensen.
(L. S.)
♦ *
Tilgangur minn var, með að óska ofanskrifaðrar
skoðunargjörðar, og auglýsa hana svo, að jeg álitist verð-
ugur, til að mjer yrði veittur styrkur, af vesturamtsins
búnaðarsjóði eður landbústjórnarfjelaginu í Kaupmanna-
höfn, til að fájarðyrkju-verkfœri, eður annað verkfœri, sem
jeg kysi, til frekari framkvæmda jarðabótunum, hvað mjer
enn hefur þó ekki auðnazt að fá.
Skrifaí) í oktúber aí) Hallbjarnareyri 1861.
Eggert Vigfússon FjeJdsteð.
(AÍÍsent).
Vestfirðingurinn í J>jóðólfi, nr. 39—40, bls. 164, sem
gegnir áskorun minni í fsl. til útgefara þjóðólfs, hefur
óheppilega tekið sjer í munn hið fagra sannmæli: »Sann-
leikurinn er sagna beztur«; hann hefur viljað reyna til að
breiða með þessu yfir það, sem útgefarínn hefur sagt, og
jeg hef kvartað yfir. En jeg skal segja ykkur báðum,
bæði þjer, Vestfirðingur, og líka honum, sem er svo illa
farinn, að þurfa að brúka þetta þitt forsvar, sem lýsir því
berlega, að pjer pyltir ekhi sannleikurinn sagna beztur,
þó hann sje það, því í forsvari þínu eru eptirfylgjandi orð
og málsgreinir ósannandi:
»Og vill þá sannleikurinn koma þannig í ljós«; »að
öllu saman bornu«; »þó aldrei framið afglöp í embættis-
verkum«; »en allt gekk þó reglulega til« ; »svo honum
skeikaði ekki«; »jóladaginn skeikaði það, að hann mundi
ekki nafn konu einnar«. |>að var satt, en það var mikið
meira,----------»en það gekk yfrið tregt«; »loksins gjörði
liann heimboð nokkrum þeirra«; »og eptir nokkrar púns-
kollur af sopnar«; »mun það hafa lagazt« ; «daginn cpt-
ir«; »að hinir 9 hafi sagt, að þeir ekki hafi skrifað undir
nema nokkuð af því, sem í brjefinu stóð« ; »það máfull-
yrða, að þar var ekkert lagt í lágina«; verða þá 12setn-
ingar í greininni ósannar.
»Ósannindi þau, sem sýslum. ekki hafi viljað taka til
bókar og nokkrir hafi gengið á móti« o. s. frv., veit jeg
ekkertum, en hvað var það »lygaþvættings slúður«, herra?
Jeg veit ekki til, að neitt af því, sem fram borið var, yrði
rekið til baka, eður sje hrakið enn þá? Rjettarprófið og
þingvitnin eru óræk vitni, sem geta bezt borið vitni um
það, og mun hvorugt sanna, að Vestfirðingurinn segi þetta
satt; hann hefur því ekkert sannað af því, sem jeg hef
skorað á útgefara þjóðólfs að gjöra; það er neyð að verða
að brúka svoddan forsvarsmann, hvers lygi aptur rekst,
þegar sönnu mœtir, af því, að sannleikurinn er sagna
beztur. G. Guðbrandsson.
(Aðscnt).
(Framhald sjá ísl. nr. 10., bls. 79.
Nr. 10. Hjer er bragarháttur, sem jeghef ekkifyrri
sjeð á íslenzkum sálmi, og lítur út fyrir að vera tilbreyt-
ing af hinum svo nefnda sapphiska bragarhætti. Ef fyrsta
liending væri ekki tvítekin og seinustu hendingu sleppt,
þá er sá bragarháttur (sapphicum) kominn að lengd og
hendingaskipun til, en niðurskipunin á löngum og stutt-
um samstöfum í hverri hendingu er, sem von er á, öll
önnur, vegna þess, að versstuðiar hins sapphiska bragar-
háttar yrðu næsta sundurleitir frá eðli liinna norrœnu tungu-
mála, sem að ætlun minni hafa ekki aðra bragarhætti eig-
inlega sjer, en jamba- eða trokkea-bragi. Sje það látið
gilda, að bragur þessi sje tilbreyting af hinum sapphiska
brag, eins og óneitanlega liggur næst að taka hann eptir
eðli íslenzkra bragarhátta, þá verður kveðskaparlegur fram-
burður lians, eins og hjer er sýnt, við hliðina á sapphisk-
um brag:
sálmurinn.
11:—vv V \vv — V — V — V —vv
—vv V vv— V—V — V —vv
— vv V vv— V—V — V —vv
II:—vv V I — vv — V
sappb. bragur.
1 u
Tr
— v\-
I v
— n>*—
jþessar beinagrindur bragarháttanna sýna það, er jeg ný-
lega sagði, að bragarháttur þessi er ekki annað en til-
breyting af hinum sapphiska, og framburðurinn á hinu
fyrsta versi sálmsins, eins og stuðlum þess er skipað hjer,
verður langtum eðlilegri fyrir málið og jafnvel framburð
hugsunarinnar í versinu, þrátt fyrir þessa samsetning tví-
liðaðra og þríiiðaðra hendinga stuðla, sem er islenzkum
brag óeiginleg, heldur en ef versið væri sundurliðað og
framborið samkvæmt því, sem auðsjáanlega er ætlazt til
með því, að skipta yersinu í 8 hendingar, eða rjettara 9
að meðreiknaðri endurtekningu 1. liendingar þannig: