Íslendingur - 12.11.1862, Blaðsíða 7

103
ar maður varð honum samferða, er Jónas heitir, og er
kenndur við Bústaðí. Veður vesnaði, er á daginn leið,
og gjörði kafald; villtust þeir og skiidu í hríðinni; Jónas
ljet fyrirberast um nóttina undir skúta einum og komst
með illan leik, þegar morgnaði daginn eptir, að Lœkjar-
botni. Leitaði síðan Gunnars daginn eptir og fann ekki.
Síðan hefur mikill mannsöfnuður verið gjörður út, til að
leita Gunnars, en hann er ófuudinn.
Föstudag 31. okt. var gott veður að morgni, og reri
almenningur til fiskjar, en er kom fram um hádegi, hvessti
á svipstundu af norðri og gjörði ofviðri; hjeldu þá allir
til lands, og náðu sumir ekki sinni lendingu að kveldi.
I>á fórust 3 bátar í sjóinn: einn af Akranesi með 3 mönn-
um á; annar af Vatnsleysuströnd með 3 mönnum; hjet
formaður á þeim bát þórður Jónsson frá Ilöfða; hinn þriðji
var frá Halako'ti í sömu sveit; formanninum (Gunnari Er-
lendssyni) varð bjargað, en hásetar drukknuðu báðir.
fannig fórust hjer 8 menn í sjóinn. Sama dag hrakti
tvo báta, að sögn, upp undir llólsberg syðra; menn korn-
ust þar af með því móti, að sigið var niður til þeirra og
þeim þannig bjargað, en annar báturinn fór í spón.
Skömmu áður, en þetta varð, týndist maður úr Keflavík,
að því ermennætla, fram af Hólsbergi; hafði hann gengið
þangað með byssu sína á áliðnum degi, en hans hefur
eigi síðan orðið vart.
Sauðfje hefur komið hingað til Reykjavíkur í haust
með meira móti; hefur hin enska verzlun, einkum keypt
margt skurðaríje, er hún lætur salta og sendir utan með
póstskipi. Verðlag hefur verið þannig: 1 Ip. af kjöti á 1
rd. til 1 rd. 16 sk.; mör á 18sk. pd.; gæran á 1 rd. til 1
rd. og 16 sk.; hvít haustull miin nú vera seld á 36 sk. til
40 sk. pd., og tólg á 22 sk. pd. Kornmatur mun að lík-
indum orðinn lítill bjá kaupmönnum, nema ef vera skyldi
lijá Siemsen, síðan kornskip hans korn á dögunum frá
Arkangel.
— 21. okt. þ. á. andaðist á iMeðalfelli í Kjós húsfrú
Ragnhildur Magnúsdóttir lögmanns Olufssonar, en systir
Finns etazráðs Magnússonar. Hún var fœdd að Meðal-
felli 1. sept. 1786, giptist 20. jún. 1818 Einari presti
l’álssyni, er síðast var prestur Reynivallabrauðs, og dó
1830. jþau hjón áttu 8 börn; önduðust 3 þeirra á unga-
aldri, en þó nokkuð á legg komin, en 5 eru á lífi, brœð-
ur þrír og systur tvær. Ilúsfrú Ragnhildur var allan sinn
aldur á Meðalfelli, óðalsjórð sinni, nema 4 ár inun hún
hafa dvalizt á jþingvöllum. Allir, sein þekktu þessa heið-
urskonu, munu kannast við, að það er sannmæli, sem
segir í grafskript þeirri, er eptir hana var gjörð, að hana
prýddu: »gáfur, guðrœkni, geðstilling inesta, þrek í lifs-
þrautum og þolinmœði. Hreinlyndi, tryggð og hjartagœzka,
einurð og blíða þar bjuggu saman«.
Póstg’öng’iir og blaðasendingar með
póstum.
|>að hefur einatt verið sagt, að margt gangi miður
en skyldi hjer á landi, en eitt af því, sem nú gengur
bjer einna-iakast, eru póstgöngurnar og sitthvað, sem þar
að lítur. fað er nú fyrir sig, að póstar koma aldrei nje
fara á fastákveðnum tímum, en hitt er verra, þegar þeir
annaðhvort sjást hjer ekki nema á missira-mótum, eins
og nú hefur átt sjer stað uin norðanpóstinn; hann hef-
ur ekki sjezt hjer í Iteykjavík síðan á öndverðu sumri
sem leið, ellegar þeir eru látnir ganga þá leið um land-
ið, sem ver gegnir, eins og nú er sagt um vestan póst,
að hann sum sje eigi að ganga vcstur Bröttubrekku,
íyrir innan Ilvamtnsfjörð og iU að Staðarfelli, ú lells-
strönd, þangað sem hinn setti amtmaður Vestfirðinga nú
býr. |>að er sagt, að töskuna eigi ekki að opna frá því
í Stafholti fyrenvesturá Staðarfelli. J>ví má ekki póstur-
inn ganga nú sem áður frá Stafholti vestur með fjöllum,
vestur að Miklaholti ? þar væri vel til faliið að taskan væri
opnuð, til þess að brjef kœrnust fljótt og vel út í Staðar-
sveit, að Rúðum og út í Ólafsvík. Frá Miklaholti ætti svo,
eins og áður var, póstur að ganga inn yfir Kerlingar-
skarð til Stykkishólms; þar skyldi taskan aptur opnuð og
tekin þau brjef, er þaðan gætu fljótlega breiðzt til beggja
handa inn og út með Breiðafirði, og sömuleiðis til Flat-
eyjar; því optar munu ferðir verða úr Slykkishólmi vest-
ur í eyjar heldur en frá Staðarfelli, sem er miklu af-
skekktara. Með því fyrirkomulagi, sem nú er á, er illa
sjeð fyrir brjefum og sendingum með pósti til og frá
vesturhluta Mýrasýslu, allri Ilnappadalssýslu og allri Snæ-
fellsnessýslu. Vjer vonum svo góðs til hins drenglynda
manns, sem nú gegnir amtmannsembættinu vestra, að
hann ráði bót á þessu. Ilann veit sjálfur eins vel og vjer,
hversu áríðandi það er, að þessum fáu póstgöngum, sem
vjer búum nú að, sje sem haganlegast fyrir komið, svo
að sem flestir hafi gleði og gagn af. Hann veit eins vel
og vjer, að eitt hið bezta ráð, til að deyða allt þjóðlíf
og allar þjóðframfarir, eru strjálar og óvissar og erfiðar
samgöngur og andbælislegar póstgöngur um löndin. En
svo er annað atriði, sem vjer verðum að minnast á, og
það er það, að nokkrir af umboðsmönnum vorum og á-
skrifendum hafa sagt oss, að blöðin liggi stundum langa
tíma á póststöðvunum, og sje þar misjafnlega fyrir þeim
greitt, og enn fremur, að blöðin komi stundum skemmd
úr töskunni, og þannig hefur það fyrir komið, að oss hafa
verið send þau aptur frá áreiðanlegum mönnum illa út-
leikin. Vjer getum eigi gjört hjer annað við að sinni,
en vinsamlega beðið alla þá heiðruðu menn, er töskurn-
ar opna, að gjöra svo vel að búa vel um það, sem eptir
er í þeim og lengra á að fara, svo það hristist ekki til
og frá í töskunum og höggvist í sundur, ef t. a. m. pen-
ingabögglar eru þar saman við, sem vel getur verið; en
láta hitt ekki liggja lengi hjá sjer, sem þeir taka upp úr
töskunurn, heldur koma því sem fyrst á framfœri. Ilitt hvort-
tveggja lýsir hirðuleysi, og er mótgjörð bæði við oss, sem
blöðin sendum, og við kaupendur vora út um landið, sem
blöðin vilja sjá og lesa. Og þegar allt kemur til alls, er
hjer eigi um annað að rœða, en að breyta eptir hinu al-
menna boðorði: »|>að sem þjer viljið að mennirnir gjöri
yður, það eigið þjer líka þeim að gjöra«.
Merkileg loptsjón.
I ensku blaði, sem heitir «Sidney Morning tlerald«,
segir svo: Laugardag 12. júlí í sumar lagði jeg til hafs
frá Launceston; skipið heitir »Lady Dennison«. Við höfð-
um fyrstu dagana andviðri, og þriðjudagiun næstan þar á
eptir vorum við staddir á 38° 30' norðurbr., og 149° 50'
austurlengdar. Sá dagur varð oss minnistœður. Vjer sá-
um sverðfisk geysimikinn vexti optar en í eitt skipti rjett
víð skipið, og þar að auki marga fljúgandi fiska (eða flug-
fiska), sem sumir Ientu á þilfarinu; en um hádegisbil
komum vjer auga á skýstrokk einn mikinn, en hann var
i fjarlægð, og stóð oss því enginn geigur af honum.
Litlu síðar sáum vjer annan skýstrokk ákaflega mikinn
fyrirferðar; hann stefndi á oss þvera. Hann var í lögun
eins og ógnarlega stór ormur, sem næði frá hafi tilhim-
ins, og sogaði skýin ákaflega að sjer. Svo fór, að vjer
komumst óskaddaðir frarn hjá þessum sogjötni. En þá
gátum vjer að líta reykjarmökk mikinn skarnmt eitt frá