Íslendingur - 02.08.1864, Blaðsíða 5

1
13
menn beiðist þess sem fyrst, a5 vegabótatilskipanin verði
tekin fyrir til endnrskoðunar og breytl þannig, sem vjer
höfum bent á, eður þá á annan líkan hátt, og höldum
vjer, að ágætt væri að laga vegalög vor sem mest yrði
eptir vegalögum*Norðmanna, þvi þar er landslagið mjög
líkt því, sem það er hjer á landi, og víða, ef til vill,
langtum örðugra að gjöra þar góða vegu, heldur en hjer,
en þó eru vegirnir þar, að margra sögn, orðnir mjög
ágætir, síðan Norðmenn fóru að eiga með sig sjálfir,
og einkum síðan þeir fengu hin nvjustu vegalög sín.
Loksins viljum vjer geta þess, að það er engan veg-
inn tilskipuninni að kenna, svoleiðis sem sumir halda,
að almenningur ennþáeigier farinn að sjá nein skil frá
amtmönnum fyrir því, hvað þjóðvegagjaldið hafi verið
þessi árin, síðan hún út kom, og hvernig því hafi verið
varið, heldur er það víst þeim sjálfum að kenna. Að
fá að vita þetta, ættu menn þó að hafa fulla heimting
á; auk þess væri það bæði fróðlegt, og nauðsynlegt til
að geta sem fyrst sjeð og fengið glöggva þekkingu á því,
hvað unnið hefir verið að þjóðvegabótunum þessi árin,
og hvers menn geti vænzt af tilskipuninni, ef hún skyldi
eiga að standa iengur og eiga sjer nokkurn aldur enn þá,
er fáir munu óska, sem nokkuð umhugað er um vegu vora.
sinni, og vona menn, að enn kynni að fást viðbót
eptir þörfum.
3. Jafnvel þó fundarmenn allir voni, að hið opinbera
fáist til, með góðu fylgi yfirvaldanna, að láta kostn-
aðinn af þessum verði lenda á öllum ömtum lands-
ins, hafa menn þó til vara ákveðið, að sjerhver sveit
og byggðarlag skyldi ábyrgjast skil á kaupgjaldi þeirra
manna, sem útvegaðir eru í vörðinn, þó eptir sann-
sýnilegri innbyrðis niðurjöfnun eptir stærð og efna-
liag sveitanna, þó með von um sameiginlegan styrk
frá norður- og vesturamtinu, auk þess tilgreinda.
4. Samþykkt var sern höfuðregla, þó með nokkru breyt-
ingarfrelsi fyrir varðnefndina, að dagkaup fyrir varð-
mann hvern skyldi vera 1 rd. 32 sk., en 1 rd. 64
fyrir yfirmenn.
5. Fundurinn áleit nauðsynlegt að kjósa menn til að
stjórna verðinum, og voru i þá nefnd kosnir hrepp-
stjóri Magnús Jónsson á Yilmundarstöðum, þórður
þorsteinsson á Sturlureykjum, hreppstjóri Jón |>órðar-
son á Stafholtsey, Pjetur |>orsteinsson á Grund, Guð-
mundur Oddsson á Litlasandi, Bjarni Helgason á
Stórabotni.
6. Enn fremur var ákveðið, að vörðurinn skyldi byrja
þegar, en vera alsettur í seinasta lagi 9 vikur af sumri.
7. Loksins var til tekið, að varðnefndin skyldi fá lítil-
fjörlega en sanngjárna þóknun fyrir sína fyrirhöfn í
varðarins þarfir, og leggst það fje við varðkostnaðinn.
Fundarályktanir þessar voru upplesnar í heyranda
hljóði og undirskrifaðar af fundarstjóra og öllum hrepp-
sljórum, sem á fundinum voru.
Ár og dag sem áður greinir.
J. Thoroddsen.
J. jþorvarðsson. Hjálmur Pjetursson. H. Bjarnason.
Jón þórarinsson. Magnús Jónsson. G. ísaksson. Tómás
Jónsson. J. Bjarnason. Jón Helgason. Daniel Jóns-
son. Jón þórðarson. J>orv. Ólafsson. St. Grimsson.
Sigurður Vigfússon.
(Aðsent).
Jeg leyíi mjer, heiðruðu útgefendur, að biðja yður
að Ijá iínum þessum rúm i blaði yðar, og treysti jeg þvi
fremur, að þjer gjörið það, sem málefni það, erjeg ætla
að tala um, að uokkru leyti getur sagzt snerta suma af
yður sjálfum.
Með hinni mestu gleði og ánægju, og eins munu
margir aðrir bafa gjört, las jeg það í yðar heiðraða blaði,
að þess mundi eigi verða langt að bíða hjeðan af, að
vjer íslendingar fengjum lagaskóla hjer á landi; einnig
hefir það frjetzt og er altalað — eins og líka mátti
lesa millum linanna hjá yður — að komið hofi í vor til
Sýslufundurinn i Þingnesi.
Ár 18G4 hinn 8. júní var haldinn almennur sýslu-
fundur að þingnesi, til þess að ráðgast um varðstofnan
í ár, til að verjast útbreiðslu kláðasýkinnar, sem sjer í
lagi þykir bættuleg frá Iíjósar og Guilbringusýslum. Fund-
inn sóktu hjer um bil alls 50 manns, þar á meðal nokkrir
hreppstjórar úr Mýrasýslu. |>egar fundurinn var settur,
var Jón sýslumaður Thoroddsen kosinn til að stjórna fund-
inum.
Eptir ýmislegar uppástungur og umræður komst
fundurinn til sameiginlegrar ályktunar um þessi atriði:
1. Að setja skyidi vörð á hinni fornu Skorradalsvarðlínu
og að auki 5 til 6 menn, til að verja kláðafjenu úr
Kjósarsýslu, að komast inn í syðra hluta Borgar-
fjarðarsýslu, sem menn vona að nú hafi heilbrigt fje.
Varðmenn þessir skyldu standa í beinu sambandi við
aðalvörðinn, á því svæði, sem varðnefndin álítur
hentugast.
2. þessu til framkvæmdar var ákveðið, að hver sveit í
efra hluta sýslunnar skyldi leggja til einn mann að
sínu leyti, og hrepparnir í ytra partinum allir samt 3
menn; þar að auk lofuðu fundarmenn úr Mýrasýslu
að ieggja 5 menn til, og enn framar lofaði hreppstjóri
Jón þórðarson að útvega 3 menn í nafni Norðlend-
inga. |>annig eru ákveðnir 16 menn í vörðinn að