Íslendingur - 02.08.1864, Blaðsíða 8

16
Sjera Ólal'ur Kolbeinsson lifði um siðaskiptin og var
merkisklerkur í sinni tíð, og voru allir þessir langfeðgar
merkismenn. Móðir Arndísar og kona sjera Pjetnrs í
Stafliolti, lijet Sigþrúður, dóttir sjera Bjarna á Mælifelli
Jónssonar ,en móðir Sigþrúðar var Sigríður Jóliansdóttir,
systir sjera Iíristjáns í Stafholti; um Jón fóður sjera
Bjarna vita menn ekki, en móðir sjera Bjarna vár Sig-
þrúður, dóttir sjera Jóns á Staðastað bróður Skúlafógeta
Magnússonar; var faðir þeirra bræðra, Skúla og sjera Jóns,
Magnús prestur í Húsavík, son Einars prests í Garði
norður, Skúlasonar prests í Goðdölum,Magnússonar prests
á Mælifelli (-þ 1662) Jónssonar, en móðir sjera Skúla í
Goðdölum og kona sjera Magnúsar á Mælifelli varlngunn
Skúladóttir, systir þorláks biskups Skúlasonar; bennar
móðir var Steinunn dóttir Guðbrands biskups jþorlákssonar.
Ilúsfrú Arndís Pjetursdóttir mun hafa verið litið yfir
sextugt, hún var merk kona mjög, guðbrædd, stillt, brein-
skilin, síglöð í umgengni, vel að sjer til munns og handa,
meðaumkunarsöm við alla er bágt áttu og góðgjörðasöm;
þettamun engum þeim finnast ofiof, ernokkuðþekktuhana.
|>au sjera Friðrik áttu 4 börn, er upp komust, og lifa þau
enn. 1. Pjetur kaupmann á Borðeyri, kona hans er
Jakobína dóttir Páls amtmanns Melsteðs þórðarsonar.
2. Sigþrúði seinni konu Jóns yfirdómara Pjeturssonar.
3. Guðrúnu seinni konu Rögnvaldar gullsmiðs í Fagra-
dal Sigmundssonar frá Akureyjum. 4. Elinborgu konu
Páls Vídalíns í Viðidalstungu. Jónssonar.
Líka hefir frjetzt, að fyrir skömmu væri dáin Gy-
ríður kona sjera Pjeturs á Ólafsvöllum Stefánssonar;
hafði hún gott orð, á sjer og þótti merkiskona. Faðir
hennar var hinn nafnfrægi og lærði prestur, þorvaldur,
seinast prestur að Holti undir Eyjafjöllum, Böðvarsson,
prests á Mosfelli, Ilögnasonar prests á Breiðabólstað í
Fljótshlíð, Sigurðarsonar, Högnasonar, Guðinundssonar;
voru þessir þrír langfeðgar, hver fram af öðrum, prestar
i Einboltum, en sjera Guðmundur var son Ólafs prests
á Sauðanesi Guðmundssonar; sjera Ólafur var á dögum
Guðbrandar bisknps þorlákssonar, og var einhver hinn
lærðasti klerkur á sinni tíð; orti hann marga sálmá, og
var því kallaður »Ólafur prestur sálmaská!d«. Faðir
hans, Guðmundur, var bóndi á Svalbarðsströnd. Móðir
Gyríðar, konu sjera Pjeturs, var Guðrún Einarsdóttir,
miðkona sjera þorvaldar; var Einar faðir hennar lög-
rjettumaður og bjó á þrándarholti, en faðir hans var
Haíliði prestur hinn gamli Bergsveinsson lögrjettumanns,
Sölmundarsonar í Sandgerði, ívarssonar. Kona Söl-
mundar og móðir Bergsveins lögrjettumanns bjet |>óra
Bergsveinsdóttir prests á Utskálum, Einarssonar, er þar
var og prestur, Ilallgrímssonar á Egilsstöðum í Vopna-
firði, Sveinbjarnarsonar officialis á Múla norður, þórðar-
sonar; sjera Sveinbjörn var binn mesti merkisklerkur í
sinni tíð, var hann fæddur skömmu eptir 1400, og kall-
aður barna-Sveinbjörn, af því hann átti svo mörg börn.
Gtiðrún Einarsdóttir var föðursystir herra Árna biskups
í Görðum Helgasonar. Synir sjera Pjelurs og Gyríðar
eru þeir: Stefán prófastur í Holti í Önundarfirði, er á
Guðrúnu dóttur Páls amtmanns Melsteðs þórðarsonar,
og Magnús læknir í Vestmannaeyjnm ; enn var son þeirra
þorvaldur prestur, , er átti Guðrúnu dóttur Magnúsar
jústizráðs í Vatnsdal, dó hann nýlega orðinn prestur, og
á ekki afkvæmi eptir sig.
í bvrjun fyrra mánaðnr dó og fraukan Anna, dóttir
þórðar justitiarii Jónassonar; var hún um tvítugsaldur
og hin efnilegasta stúlka.
Einnig er fyrir fám dögum dáin Guðrún kona Ein-
ars prentara þórðarsonar, merkiskona, stillt og geðprúð ;
faðir hennar hjet iMarteinn Vigfússon, en móðir Guðrún
Guðmundsdóttir frá Keldum Pálssonar; var bróðir Guð-
rúnar Guðmundsdóttur Steinn faðir Torfa söðlasmiðs,
föður Steins prests á Hjaltabakka. þau Einar og Guð-
rún eiga tvo sonu á Iífi, Magnús og J>órð.
í Mýrdalnum fórst skip í fyrra mánuði, kom það
utan úr Vestmannaeyjum ogvoru á 27 manns; varð 13
bjargað, en 14 týndust.
(Aðsent).
Mig furðar á, að blöðin hafa ekki sjerstaklega getið
um hina ensku verzlun Hendersons, sem hjer í Rcykjavík
er nú með talsverðum krapti að komast á fót. Fyrst og
fremst hefir hún veitt mörgum innlendum manni tals-
verða vinnu og borgað hana vel, þar að auki gefur hún
nú einhverja hina beztu prísa sem yfir höfuð gerastum
allt land, þegar á allt er litið; og fari þessu svonafram,
þá líturút fyrir, að hún verði einhver hin bezta verzlun
þessa lands. Nú hefi jeg heyrt eptir factor hennar haft,að
hann gæfi 24 — 25 rd. fyrir góðan saltfisk og 14 rd. 48 sk.
fyrir gotutunnuna með trje, 15 —16 sk. fyrir 1 pnd. sund-
maga, 50—52 sk. f. hvíta ull, pundið, 7 rd. f. dúnpundið.
En á móti hafi hann aptur látið korntunnuna á 8 rd.,
bánkabygg 10 rd., baunir 8'/2—9 rd., kaffi 36sk. pnd.,
sikur, rauðan 22—24 sk., hvítan 22 sk. J>ar að auki
hefir hann selt timbur með betra verði en flestir kaup-
menn hjer. Jeg mun siðar tala um þessa verzlun frekar.
Ileylivilíingur.
Utanlandsfrjettum sleppum vjer í þetta sinn, og
þangað til vjer fáum áreiðanlegri fregnir þaðan.
Útgefendur og ábyrgðarmenn: Benidikt, Sveinsson, Jón Pjetursson, Jón Pórðarson Thoroddsen.
l’rentahur ! prentsmftju íslands, 1364. Einar þúrharson.