Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1868, Page 5

5
fátæku stúlkuunnr verið að vonast eptir, að hún mundi
bráðum koma með brauðið frá bakaranum, og talið
bverja stundina; með innilegri bæn til Drottins hafði
faðir hennar reynt til að styrkja krapta sína og konu
sinnar til þolgæðis í raunum þe|sum, og seinast bað
bann Drottinn að annast dóttur sína og varðveita
bana frá öllum háska og öllu illu. Ilann hafði reynd-
ar opt áður rennt huga sínum til Drottins, og beð-
ið hann um að hjálpa sér til að fá vinnu, eða opna
sér einlivern veg, svo hann gæti aílað sér brauðs
handa sér og börnum sínum, en aldrei liafði hann
beðið eins heitt og innilega til Drottins og í þetta
skipti, enda virtist honum líka, að nú væri öll mannleg
aðstoð þrotin, og Guð einn væri nú fær um að hjálpa,
eða uppvekja einhvern sér og sínum til aðstoðar. Er
hann hafði fyrir skömmu endað bæn sína, heyrði hann
loksins, að einhver kom upp stigann. Nú lifnaði aptur
von aumingjanna, þau æptu upp yflr sig af gleði, því
þau héldu, að það væri hún María litla, því svo hét fá-
tæka stúlkan, með brauðið frá bakaranum, en þegar
lokið var upp hurðinni, varð sú von að engu, því þau
sáu einhverja ríkmannlega stúlku í stað Maríu litlu.
En þeim virtist þessi ókunnuga stúlka lík engli, og von
þeirra lifnaði aptur. Kinnar hennar voru fagrar og
blómlegar, og liún hafði mikið og Ijósleitt hár, sem
liðaði sig niður um herðar hennar. Hún hafði með-
ferðis handa þeim eitt brauð og litla körf fulla af öðr-
um matvælum. «Hún dóttir ykkar» sagði hún «kemur
máske ekki heim til ykkar í dag, en verið þið samt
óhrædd um hana, sjáið þið, þetta hefir hún sent ykk-
ur». Með þessum huggunarorðum lagði þessi litla
stúlka í lófa fátæka mannsins pening, er var allt að því