Heilbrigðistíðindi - 01.05.1872, Blaðsíða 7

3í)
á morgnana, áríur því var beitt út, og einkum að salta heyið
handa fjenu (I kút af salti í 20 hesta).
í «Heilbrigðis-tíðindunum» í fyrra (8. nr.) er ritgjörð eptir
mig um bráðafárið. Jeg gjörði mjer þar einkum ómak fyrir,
að lýsa fyrir almenningi eðli veiki þessarar, því, það jeg til
veit, hefur það ekki verið gjört áður á íslenzku. Jeg hef nú
heyrt því fleygt að mjer úr ýmsum áttum, að það væri hinn
versti ókostur við ritgjörð þessa, að jeg væri einmitt samdóma
hinum beztu læknum og vísindamönnum (t. a. m. jústizráði
Dr. Hjaltalín og dýralækningaráðinu) um það, hvað við veik-
inni ætti. tetla hjelt jeg þó engum mundi detta í hug að á-
saka mig fyrir. í’að hefði, ef til vill, orðið vinsælla, hefði jeg
kornið með einhverja « kerlingar-bábylju>», eða eitlhvert af þess-
nm svo kölluðu góðu «húsráðum», sem optast nær er ráð-
leysa1. — Jeg ráðlagði glaubersaltið einmitt vegna þess, að
það er bæði ódýrt og hægt um hönd að hafa, og jeg reyndi
til að gjöra mönnum það skiljanlegt, að það ætti við veiki
þessari, eptir eðli hennar, enda hafði jeg orð og reynslu Dr.
Hjallalíns fyrir mjer um það, að honum hafði geflzt það vel.
í sambandi við Chlorloptið, sem af ölltim læknum hefur verið
álitið ágætt sóttvarnar- og sóttdrepandi meðal, álít jeg því enn
þá, að glauhersaltið, brúkað eins og jeg ráðlagði í ritgjörð
1) í wJ)jóí)6lfl“ (24. ár, nr. 3.-4. og 11. —12.) hefur herra Jón GuÍJ-
mundsson meb „makt og miklu veldi“ siljaí) troí)a upp á almenning tjóru-
eal t-hr æring, sem hann hefur tekií) ab láoi hjá Sverri nokkrum stein-
hóggvara fyrir nálægt 12 árum síban (grein Sverris er dagsett 25. nóv. 1860).
Hann fer mórgum fógrum orí)um um hræring þennan, og telur haun óbryg?)-
ult mefcal móti brábafárinu. Jeg held nó annars, ab hr. J. G. sje ekki nærri
því eins trúaftur á hræringinn, eins og hann lætur; því jeg get ómógulega
ímyndac) mjer, aí) haun, niaímrinn sá, sæti a^gjóríialaos hjá í t L ár, og horffci
á, aí) hinn mikli óviuur, bráfcafári?), rændi fóÍJOTlaudib 550,000 rd. eíia meir,
og hefbi þó sjálfur vopnií) í hendi til aí) af stýra þessu meí). En því er nú
ver og miíiur, hræringur þessi er eigi neitt ágætisme<)al inóti fárinu; Jeg hef
reynslu þeirra manna fyrir mjer, sem hafa brúkab meí)al þetta, og hefur þab
eigi komib þeim ab neinum notum. Tjórubrúkunin múti brábapestinni er
aunars alþekkt í Múlasýslonum og hefur lengi verib vií) hófb þar, en meb
litlum eba engura áraugri. I grein minui í „Heilbrigt)istíb.a í fyrra Uef Jeg
ininnzt á tjórubiúkun þessa. Hóf.